Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ

Παρουσίαση

Τούτα μου τα γραφόμενα δεν έχουν βέβαια καμιά σχέση ούτε με φιλολογική, ούτε με ιστορική, ούτε με γλωσσολογική μελέτη. Είναι απλώς το σύνταγμα όσων θυμάμαι από τα παιδικά και νεανικά μου χρόνια αναφορικά με την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Καθώς αφορούν μια γενιά, μια εποχή, που φεύγει, έφυγε, σκέφτηκα να τα καταγράψω. Δεν νοείται εθνική παράδοση χωρίς τις ιδιαίτερες τοπικές μνήμες, χωρίς την ιδιαίτερη λαογραφία του κάθε τόπου και φυσικά ένα κομμάτι της δικής μας λαογραφίας είναι και η γλώσσα. Αυτή η ξεχωριστή, γεμάτη μουσικότητα επτανησιακή γλώσσα που δύσκολα αντιλαμβάνονται οι Ελλαδικοί και που η ιδιοτυπία της, σαν την ακούμε, μας γεμίζει ευχαρίστηση. Σ’ αυτό το ιδίωμα κατέγραψα τις σελίδες του ημερολογίου «Τση Σιόρα Κάτες» και αυτό ανεζήτησα στις ιδιαιτερότητες του κάθε επαγγέλματος. Για να θυμόμαστε πως είμαστε Κερκυραίοι, με μια ξεχωριστή κληρονομιά. Είναι το πόνημα μου αυτό ένα πισωγύρισμα στο χρόνο, μια αφορμή για ένα νοσταλγικό χαμόγελο, ελπίζω. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)