ΚΡΑΝΙΟ ΚΥΚΛΩΠΑ

Παρουσίαση

Πώς τον συμπόνεσα για τη στιγμή
που αμφέβαλε. Για την αποτυχία να
συλλάβει τα δίσημα, τ' αμφίσημα.
Στο στόμα τους κελαηδούσαν
άπιαστα πουλιά.

Μα πιο πολύ τον συμπονούσα σαν
άναβε το λυχναράκι του ο έρωτας
και μοιραζόταν αν θα δαγκώσει, αν
θα φιλήσει, αν θα χαϊδέψει. Και
όσους γκρεμούς ανέβηκε μέσα του
όλους τους κατεβαίνει. Τόποι που
πάτησε τόσες φορές είναι λιβάδια
τώρα υγρά μες στην καρδιά.

Του ήλιου το λεπίδι σκαλίζει μέσα
του. Κάποιος θεός χωρίζει μαύρους
όγκους.

Μέσα στο μάτι το τυφλό απλώνεται
τοπίο νοσταλγίας. Η απουσία
γεννάει τις λέξεις.

Τον σκέφτομαι. Θέλει να ζήσει μια
μέρα αναίμαχτη.

Αλλά, αύριο θα κραδαίνουν μέσα
του οι φοβερές των λέξεων κόψεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)