ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Παρουσίαση

Έχουν ήδη φανή διωγμοί και εμφύλιες ταραχές, που θα ταλαιπωρήσουν την Ουκρανία από την αυθαίρετη και αντικανονική εισπήδηση της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως σε ξένη εκκλησιαστική δικαιοδοσία. Η Ουκρανία από την εποχή του εκχριστιανισμού των Ρώσων επί της εποχής του Βλαδίμηρου (988) ανήκει στην ενιαία, πολιτικά και εκκλησιαστικά, ιστορία της Ρωσίας. Αυτήν την ενότητα εστήριξε επί αιώνες σταθερά η Κωνσταντινούπολη, ακόμη και όταν πολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή, συνυφασμένες με επιδιώξεις εκλατινισμού των Ρώσων Ορθοδόξων, κατόρθωναν να αποσπάσουν εδαφικές περιοχές των Ρώσων και να τις προσαρτήσουν σε γειτονικά δυτικά κράτη. Σύντομα η ενότητα αυτή, που προσωρινά διαταρασσόταν, επανήρχετο, και οι συνεργήσαντες στις διαιρέσεις πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως χαρακτηρίζονταν ως κακόγνωμοι και ιδιοτελείς από αγίους ησυχαστές διαδόχους των.
Αυτόν τον ιστορικό της ρόλο, ως παράγοντα ενότητας των Ορθοδόξων, εγκαταλείπει τώρα η Κωνσταντινούπολη, ακολουθούσα κακόγνωμους και όχι αγίους πατριάρχες, για να εξυπηρετήσει και πάλιν δυτικές δυνάμεις, που καλλιεργούν συστηματικά την ρωσοφοβία και επιδιώκουν την εξασθένηση του μεγάλου έθνους των Ρώσων Ορθοδόξων.
Στην ηθική και πνευματική διάβρωση της Δύσεως, που οδηγούν τον δυτικό κόσμο στην αυτοκαταστροφή, ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός όχι μόνο δεν αντέδρασαν εξυγιαντικά, αλλά αρρώστησαν βαριά και οι ίδιοι από την εκκοσμίκευση και την ηθική ασυδοσία και αποχαλίνωση. Τώρα, ακόμη και οι ορθόδοξες χώρες, που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή επιθυμούν να ενταχθούν, πιέζονται από τα διευθυντήρια της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» και ψηφίζουν ανήθικους νόμους για να διαλύσουν όσα συνέχουν τις χριστιανικές κοινωνίες, τον γάμο, την οικογένεια, την εθνική ιστορία, το μάθημα των Θρησκευτικών, τις χριστιανικές ρίζες του πολιτισμού της Ευρώπης.
Η Ρωσία, όμως, του Βλαδίμηρου Πούτιν αντιδρά σε όλα αυτά, γι' αυτό και προσπαθούν να την γονατίσουν και εκκλησιαστικά, χρησιμοποιώντας δυστυχώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο έτσι προσβάλλει τον αναγνωρισμένο από όλους τους Ορθοδόξους ρόλο του ως συντονιστικού και ενοποιού παράγοντα. Θα ήταν μάλιστα ευχής έργον, αφού η Κωνσταντινούπολη με την ψευδοσύνοδο της Κρήτης επρόδωσε την Ορθόδοξη Πίστη και εδικαιολόγησε τον συγκρητιστικό Οικουμενισμό των Δυτικών, η Εκκλησία της Ρωσίας που δεν έλαβε μέρος στην δήθεν «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο», να ευθυγραμμισθεί εκκλησιαστικά με την πολιτική ηγεσία της Ρωσίας εναντίον της Δύσεως, εναντίον των κακοδοξιών του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, και να μην ακολουθεί την Κωνσταντινούπολη στον οικουμενιστικό αιρετικό της κατήφορο. Ίσως η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Θεάνθρωπος Χριστός, μέσα από την ασύνετη, ανιστόρητη, αντικανονική χορήγηση αυτοκέφαλου στους σχισματικούς της Ουκρανίας, να απεργάζεται και πάλιν τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας και την καταισχύνη των εχθρών της. Η πρώτη απεξάρτηση της Μόσχας από την Κωνσταντινούπολη έγινε μετά την προδοτική σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας.
Δεκέμβριος 2018 (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Α' Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν αποδεικτικά έγγραφα υπέρ της Κωνσταντινούπολης
1. Το Κίεβο εγέννησε την Εκκλησία της Ρωσίας και εις αυτήν ανήκει μέχρι σήμερα
2. Με διαιρετικές σχισματικές δυνάμεις συντάσσεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο
3. Σκόπιμη παρερμηνεία και απόκρυψη εγγράφων. Ετοιμάζεται σχετική μελέτη
4. Μητέρα Εκκλησία της Ουκρανίας είναι τώρα η Μόσχα. Η Κωνσταντινούπολη ήταν στο παρελθόν
5. Κακό προηγούμενο η Ουκρανία για την αυτοκεφαλία των Σκοπίων. Ανησυχεί η εκκλησία της Σερβίας
6. Το αυτοκέφαλο στην Ουκρανία θα βλάψει την Κωνσταντινούπολη. Ελλάδα και Αμερική θα επωφεληθούν
7. Προκαλεί διαιρέσεις και σχίσματα η Κωνσταντινούπολη. Να διορθώσει την πορεία της
Β' ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ
Απόκρυψη και παρερμηνεία εγγράφων
Προλεγόμενα εισαγωγικά
1. Στο Ουκρανικό ζήτημα η Εκκλησία της Ρωσίας έχει δίκαιο. Κίνδυνος να περιπέσουν στην αίρεση του εθνοφυλετισμού οι ελληνόφωνες Εκκλησίες
2. Ενιαία και αδιαίρετη η ιστορία της Εκκλησίας της Ρωσίας. Περιλαμβάνει και το Κίεβο (Ουκρανία)
3. Αποτυχημένες προσπάθειες διαιρέσεως της ενιαίας Μητρόπολης Κιέβου και πάσης Ρωσίας
α) Η κακογνωμία του βαρλααμίτη Πατριάρχη Ιωάννη Καλέκα διαιρεί την Εκκλησία της Ρωσίας
β) Η ενότητα αποκαθίσταται από τον ησυχαστή πατριάρχη Ισίδωρο Α'
γ) Ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Στ' Καντακουζηνός υπέρ της ενιαίας Ρωσικής Εκκλησίας
δ) Οι πατριάρχες Κάλλιστος Α' και Φιλόθεος Κόκκινος υπέρ της ενιαίας Εκκλησίας της Ρωσίας
4. Η διαίρεση της ενιαίας μητροπόλεως Κιέβου και πάσης Ρωσίας έργο Ουνιτών και λατινοφρόνων
5. Η επανένωση Κιέβου και Μόσχας το 1686 και η παρερμηνεία των σχετικών εγγράφων
α) Τα δύο έγγραφα που επικαλείται η Κωνσταντινούπολη παρερμηνεύονται από δικούς της ερευνητάς
β) Το πρώτο έγγραφο και η ορθή ερμηνεία του
γ) Το δεύτερο έγγραφο αποσαφηνίζει καλύτερα τα πράγματα
Συμπεράσματα
Γ' Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΧΙΣΜΑΤΑ
Μετά το Ημερολογιακό έρχεται το Ουκρανικό
1. Αιχμάλωτη του Οικουμενισμού η Κωνσταντινούπολη
2. Μονομερής και αντισυνοδική η αλλαγή του Ημερολογίου
3. Τραυματίσθηκε η ενότητα σε πανορθόδοξο και τοπικό επίπεδο
4. Αντί να θεραπεύσουν το Ημερολογιακό σχίσμα προκαλούν άλλο, το Ουκρανικό