ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ RACHEL CORRIE

Παρουσίαση

Η 23χρονη Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι, τον Ιανουάριο του 2003, ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων.
Ο θάνατος της Ρέιτσελ απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες. Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε ότι επρόκειτο για ατύχημα, ότι ο χειριστής ούτε είδε ούτε άκουσε τη Ρέιτσελ. Αυτόπτες μάρτυρες όμως είπαν ότι, καθώς η μπουλντόζα πλησίαζε σπρώχνοντας ένα σωρό χώμα, η Ρέιτσελ (η οποία φορούσε φωσφορίζον γιλέκο), πριν χάσει την ισορροπία της και σκεπαστεί από τα μπάζα βρέθηκε για αρκετά δεπτερόλεπτα στο οπτικό πεδίο του χειριστή της μπουλντόζας, η οποία συνέχισε την πορεία της περνώντας από πάνω της. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν υποσχέθηκε στον πρόεδρο Μπους μία "αμερόληπτη, ενδελεχή έρευνα", η οποία τελικά δεν καταλόγισε καμία ευθύνη στον στρατό.
Στις 23 Φεβρουαρίου 2010, στον αγγλικό Τύπο (The Guardian) δημοσιεύτηκε η είδηση ότι στις 10 Μαρτίου 2010, επτά χρόνια μετά το θάνατο της Ρέιτσελ Κόρι, ξεκινά στη Χάιφα η εκδίκαση της αγωγής που κατέθεσαν οι γονείς της Ρέιτσελ κατά του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ. Στη δίκη θα καταθέσουν και οι τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου της Ρέιτσελ, στους οποίους είχε όλο αυτό το διάστημα απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα.
Το θεατρικό έργο και το βιβλίο:
Η ιστορία της σύντομης ζωής και του άδικου θανάτου της Ρέιτσελ Κόρι μέσα από τα κείμενα που άφησε. Γιατί ένα 23χρονο κορίτσι αφήνει τους νεανικούς προβληματισμούς και την άνετη ζωή της για να σταθεί ανάμεσα σε μια μπουλντόζα κι ένα παλαιστινιακό σπίτι;
Μετά το θάνατο της Ρέιτσελ, οι γονείς της δημοσίευσαν στο διαδίκτυο μέρος των ημερολογίων και των e-mail που έστελνε σε φίλους και στη μητέρα της. Ανάμεσα σ' αυτούς που τα διάβασαν ήταν κι ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Alan Rickman, ο οποίος θέλησε να τα δραματοποιήσει. Μαζί με την Katharine Viner, δημοσιογράφο της εφημερίδας The Guardian, επιμελήθηκαν τα κείμενα που τους εμπιστεύθηκαν οι γονείς της Ρέιτσελ συνθέτοντας έναν θεατρικό μονόλογο με τίτλο Το όνομά μου είναι Rachel Corrie.
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο Royal Court Theatre στο Λονδίνο το 2005, σε σκηνοθεσία του Alan Rickman με την Megan Dodds, και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Επόμενος σταθμός ήταν η Νέα Υόρκη. Όμως οι προγραμματισμένες παραστάσεις στο New York Theatre Workshop ακυρώθηκαν, λίγες μόνο εβδομάδες πριν την προγραμματισμένη πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2006, προκαλώντας αντιδράσεις από καλλιτέχνες και διανοούμενους που μίλησαν για λογοκρισία. Τελικά η παράσταση ανέβηκε λίγους μήνες αργότερα στο Minetta Lane Theatre. Έκτοτε το έργο παίχτηκε σε πολλά θέατρα, στην Αγγλία, στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες χώρες. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)