Παρουσίαση
Υπάρχει μια θανάσιμη γνώση για τη ζωή, εκ γενετής καταστροφική, την οποία επικαλούνται και συγχρόνως απορρίπτουν τα δοκίμια αυτού του βιβλίου. Τούτο σημαίνει ότι αυτά αναπτύσσονται ως αλληλουχία από αμφιταλαντεύσεις, ως εικονογράφηση μιας εσωτερικής σύγκρουσης. Εάν ο συγγραφέας, μεταξύ του είναι και του ειδέναι, επιλέγει εν τέλει το πρώτο, το κάνει επειδή έχει ασκηθεί να σκέφτεται "εναντίον του εαυτού του", εναντίον των βεβαιοτήτων του άλλη μια εσωτερική αντιπαλότητα, την οποία έχει, αυτήν την φορά, εγκαταστήσει στην πιο μύχια περιοχή του. Διότι, όποιος έχει διαγνώσει κάποιες αποπνικτικές αλήθειες, όπως συμβαίνει με τον Σιοράν, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει, είναι να τις απαρνηθεί, και, αφού το επιτύχει, να εξεγερθεί εναντίον της ίδιας του της γνώσης."Ο πειρασμός του υπάρχειν" είναι διαμαρτυρία κατά της νηφαλιότητας, παθιασμένη αναλογία του ψεύδους, επιστροφή σε κάποιες σωτήριες μυθοπλασίες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Το να σκέφτεσαι εναντίον του εαυτού σουΠερί ενός ασθμαίνοντος πολιτισμού
Μικρή θεωρία της μοίρας
Πλεονεκτήματα της εξορίας
Ένας λαός μοναχικών
Επιστολή για κάποια αδιέξοδα
Το ύφος ως περιπέτεια
Πέραν του μυθιστορήματος
Το εμπόριο των μυστικών
Λύσσα και εγκαρτέρηση
Ο πειρασμός του υπάρχειν
Επίμετρο
Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:
ημίφως, sot, charal, sammy89, Dimi777, aggelosnikas, sugahtankdesignΚριτικές για το προϊόν
[04/02/2019] antonis moros. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:

Ο θάνατος, γράφει ο Σιοράν, είναι επιτυχία, μία ευτυχής κατάληξη για κάποιον αποτυχημένο, ένα χαστούκι για κάποιον που συνεχώς προσπαθεί και ενίοτε επιτυγχάνει. Όσο παλιά μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του, συνεχίζει, μία εμμονή για παραίτηση. Το οξύμωρο με τον Σιοράν είναι ότι παρά τις διακηρύξεις του για τον θάνατο και τη μισανθρωπία του, παρά την απόρριψη των εκάστοτε κοινωνικών συστημάτων και την παραίτηση από τα πάντα, δεν νιώθει μετέωρος: δεν απορρίπτει επ' ουδενί την ύπαρξη του θεού, το αντίθετο άλλωστε: αναγνωρίζει την καθημερινή μέθοδο που οδηγεί απαρέγκλιτα σε αυτόν, επισημαίνει ωστόσο συνεχώς την αποτυχία της. Και όσον αφορά τις λεκτικές του υπερβολές, ισχυρίζεται ότι δεν προκύπτει καμία πρωτοτυπία στη λογοτεχνία, αν δεν βασανίσεις, αν δεν συνθλίψεις τη γλώσσα.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.