JOURNAL OF AN UNSEEN APRIL

Παρουσίαση

"Come now my right hand,
depict what demoniacally torments you,
but over it place

The Virgin's silver sheen
that at night masks the waters of the
marshy waste".

[...] The Journal of an Unseen April contains 49 poems in the form of journal entries, beginning on 1 April and ending on 7 May, and covers the whole period'of an unspecified Greek Easter (though some critics specify the year as being 1981 when Easter fell, as in the Journal, on 26 April). The prevailing atmosphere throughout the work is that of death, but death expressed as a transcendent, unseen life. The setting is the border area between the earthly and transcendent life; between the "now" and the "forever" of The Axion Esti. Its themes of departing and experience of what Elytis elsewhere has called the "after-death" acquired a new relevance in the month of April 1996, which came in the wake of his own departing and during which the translation was made. It was the first April without Elytis or, perhaps more correctly, the first April with an unseen Elytis. I dedicate the trans-lation to his unseen presence. (David Connolly, from the Translator's Afterword)

Περιεχόμενα

Come now my right hand
The horses ever chew
There around midnight
"Artini"... "Kleopa
Somewhere there's weeping
I put my books on the shelves
Slant, elongated eyes
As I was going up the narrow
Suddenly, as I pushed open
Alexander's end
I found a tiny church
From afar I saw her
Who is it thundering
As after detonation
If only mother you could see me
It'll be one of those houses
The wind ever whistled
Somewhere, it seems, they're having fun
Past midnight
I went out for new wounds
Stationary all night
In memory of Memas
I pass amidst the stone candles
She'd open the.air in the garden
I climb her soft earth
Drizzle means something to everyone
It's raining still
Weight of the sky's tenderness
For hours I sit gazing
Calm like on Sunday
On arriving the steamboat grew large
Whites breaking in the sky
Exhausted by celestial adventures
Not till today did I find the courage
Cacti ever grow
Tremulous day fair
True God. Yet he too
As if in monologue, I fall silent
Instead of a dream
Entering my sleeplessness
Again in the belly of the sea
Gear translucent day
Canticle
Lately, there are nights
May Day
Where my life falls
Some sort of trap-door
Two inches above the ground
Gentle red hills
As I thought too much of nothing
All things vanish
NOTES
TRANSLATOR'S AFTERWORD

Έλα τώρα χέρι μου δεξί
Ολοένα τ' άλογα μασούν
Κει κατά τα μεσάνυχτα
"Άρτίνη"... "Κλεώπα"
Κάπου κλαίνε και θολώνει
Έβαλα τα βιβλία μου στα ράφια
Λοξά, επιμήκη μάτια
Κει που ανέβαινα το στενό
Ξάφνου, με το που άνοιξα
Το τέλος του Αλέξανδρου
Βρήκα μια μικρή εκκλησία
Από μακριά την είδα
Ποιος είναι πού βροντάει
Όπως μετά την εκπυρσοκρότηση
Μάνα που 'σαι να με δεις
Θα 'ναι κάποιο από κείνα τα σπίτια
Ολοένα σφύριζε ό αέρας
Κάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν
Περασμένα μεσάνυχτα
Βγήκα για νέες πληγές
Σταματημένος όλη νύχτα
Μνήμη του Μεμά
Προχωρώ μέσ' από πέτρινα κεριά
Άνοιγε τον αέρα του κήπου
Ανεβαίνω το μαλακό χώμα της
Σ' όλους το ψιλόβροχο κάτι λέει
Ακόμη βρέχει
Βάρος της τρυφεράδας τ' ουρανού
Κάθομαι ώρες και κοιτάζω
Γαλήνη σαν της Κυριακής
Φτάνοντας το βαπόρι μεγάλωσε
Άσπρα σπασμένα τ' ουρανού
Κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες
Μόλις σήμερα βρήκα το θάρρος
Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν
Μέρα τρεμάμενη όμορφη
Σωστός θεός. Όμως κι αυτός
Σα να μονολογώ, σωπαίνω
Αντίς για Όνειρο
Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου
Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας
Καθαρή διάφανη μέρα
Ασμάτιον
Είναι κάτι νύχτες
Η Πρωτομαγιά
Πέφτοντας ή ζωή μου
Κάποια καταπακτή θ' άνοιξε
Δύο πόντους πάνω από το έδαφος
Απαλοί κόκκινοι λόφοι
Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτε
Όλα χάνονται