ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΣΤΟ ΔΥΟ

Παρουσίαση

Ζούμε παράταιροι μέσα στα παραμύθια όπως οι αγριάδες
στον κήπο μας. Ερήμην. Και ξεριζώνουμε τους έρωτές μας
κάθε απόγευμα λίγο πριν να ποτίσεις.
Όποιος άφησε το αποτύπωμά του εδώ σαν πέλμα από πέτρα
πώρινο με ξέρει. Τόσους αιώνες στην ίδια τετραψήφια
λέξη που να ξεγράφεις γράφεται κι είναι τ' αλφάβητό της πεπρωμένο.
Ο κατά σάρκαν αδελφός και άντρας μου εσύ άκου με.
[Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

Για σένα ήταν πάντοτε αργά
Ζούμε παράταιροι μέσα στα παραμύθια
Σφαγή. Σα θάλασσα με το χρώμα του ύπνου σου
Λεπτά κάγκελα
Δύο άνθρωποι που πρόκειται να επιβιβαστούν
Η βία της τρυφερότητας
Κι απ' το πλατύ πλαγκτόν της κάμαρας
Έτσι έτσι που προχωρείς βαθιά μου
Αδειάζει τον κουβά της
Καμιά φορά με την περίφραση
Κι ύστερα;
Μια λέξη δύσκολη να σε προφέρει
Μπορεί και να 'ναι διττή ταπείνωση
Πρώτα χάνεις αν είναι να κερδίσεις
Και σιγά σιγά έγινα οδοιπόρος
Αχνά μόλις που διαγράφεται
Του κήπου σείοντας τις φτέρες
Σ' αυτήν την άσκηση σιωπής
Ηχεί δυνατά η σιωπή
Το βράδυ έρχεσαι και με τον ζωστήρα κτυπάς
Αγριεύει ο ουρανός
Η ποίηση δεν χρονογραφεί
Κάτι κάτι που γράφω και ξεγράφεται
Θα σηκωθεί η άμμος του ουρανού
Επίμονη επίμονη μουσική
Κι όχι τόσο για κείνο που έγινε