Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ

Παρουσίαση

Περίπου ένας στους τρεις κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας είχε το 1912 ως μητρική του γλώσσα τα σλαβομακεδονικά. Το 1965, υπηρεσιακές εκθέσεις εκτιμούσαν σε 130-150.000 τους σλαβόφωνους κατοίκους τριών μονάχα νομών (Φλώρινας, Καστοριάς και Πέλλας). Στις αρχές του 21ου αιώνα τα «ντόπικα» εξακολουθούν να μιλιούνται σε μεγάλο μέρος της Βόρειας Ελλάδας. Η εξάλειψη αυτής της σλαβογλωσσίας θεωρήθηκε ευθύς εξαρχής -και παρέμεινε ως τις μέρες μας- ο μείζων «εθνικός στόχος» στην περιοχή. Για την επίτευξή του στρατεύθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός, από την κορυφή της διοικητικής ιεραρχίας μέχρι τον απλό χωροφύλακα ή δάσκαλο. Αντίθετα απ' ότι ισχυρίζεται η κυρίαρχη ιστοριογραφία, η περίοδος της μεταξικής δικτατορίας δεν αποτέλεσε τη μοναδική εποχή δίωξης του «τρισκατάρατου ξενικού ιδιώματος», αλλά την κορύφωση μιας πολιτικής που κράτησε δεκαετίες. Η απαγορευμένη γλώσσα παρακολουθεί αυτή την πολιτική καταστολής, τρομοκράτησης, χλευασμού και «εθνικής» κινδυνολογίας στη διαχρονική της εξέλιξη, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως σήμερα. Για τη συγγραφή της χρησιμοποιήθηκε ένας μεγάλος αριθμός από αδημοσίευτα ντοκουμέντα, πολλά από τα οποία έρχονται στο φως για πρώτη φορά.
(ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή
Τα στοιχεία του «προβλήματος»
Σλαβογλωσσία και εθνικά κόμματα
«Καρκίνωμα δια την Ελλάδα»
Το Πρωτόκολλο της Γενεύης και το Abecadar
Η «ήπια» αφομοίωση
Η τρομοκρατία του «Νέου Κράτους»
Το «ιδίωμα» στα χρόνια της θύελλας
Το «ανύπαρκτο» ζήτημα
Ελλάς Ελληνοφώνων Χριστιανών
Η αργόσυρτη Μεταπολίτευση
Τον καιρό των συλλαλητηρίων
Τα «εθνικώς ύποπτα» πανηγύρια
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ