ΔΕΝ ΕΙΝ' ΕΤΣΙ;

Παρουσίαση

Περίεργες ιστορίες που σταδιακά διαβρώνουν την καθημερινότητα απλών ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Ασήμαντες ζωές, πληκτικές ζωές, χωρίς υπερβάσεις, χωρίς ανατροπές - ζουν; πεθαίνουν; δεν ξέρεις.
Μέχρι που ένα πρόσωπο από το παρελθόν θα κάνει την εμφάνισή του. Ατημέλητος, ψυχρός, ευαίσθητος, μυστηριώδης, πανικόβλητος. Ανεπαίσθητα στην αρχή, αποφασιστικά προς το τέλος, επιβάλλει την παρουσία του. Υπενθυμίζει την απαίτησή του. Ένας μυστηριώδης επισκέπτης, που η παρουσία του διαπερνά τις ιστορίες διακριτικά, υπαινικτικά, μέχρι που στο τέλος η παράλογη καθημερινότητα γίνεται εφιαλτική και αβίωτη. Και όλα αυτά μέσα από ένα τόνο μινιμαλιστικό, αφαιρετικό, αγχώδη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Με δεκατρία αστικού περιβάλλοντος διηγήματα, τα οποία συνθέτουν έναν αφηγηματικό κόσμο σκοτεινό και αμφίθυμο, επανέρχεται ο Πάνος Τσίρος. Με διηγήματα, επίσης, μας είχε συστηθεί μερικά χρόνια πριν, και μάλιστα με τον αινιγματικό τίτλο Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα (εκδ. Γαβριηλίδης).
Στα διηγήματα του Τσίρου όλα μοιάζουν να διέπονται από τους κανόνες της λογικής. Καθημερινοί ήρωες, συμπυκνωμένα βιώματα και καταστάσεις φαινομενικά ασήμαντες αποτελούν ένα οργανικό υλικό, που παραπέμπτει σε κάτι δυσοίωνο. Η γραφή συνεχώς υπονομεύει τις ιστορίες και τους ήρωες προσδίδοντας ειρωνεία και σαρκασμό. Η κανονικότητα ανατρέπεται, η λογική παύει να εξηγεί τα πάντα και αυτό που μένει είναι η ασθμαίνουσα ανάσα των ηρώων.
Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να σταθούμε στους ήρωες του Τσίρου. Στην πραγματικότητα όμως, ο συγγραφέας είναι ο μοναδικός ήρωας. Τα βιώματά του, μετουσιωμένα σαφώς, παρουσιάζουν μια ενδιαφέρουσα διασπορά στο χρόνο, με τις ιστορίες να αντλούνται από τα χρόνια του Μεταπτυχιακού, μετέπειτα της εργασίας, της συζυγικής ζωής, της σχέσης με τον πατέρα. Ο τρόπος που όλες αυτές οι ιστορίες είναι τοποθετημένες στο βιβλίο μοιάζει τυχαίος αλλά δεν είναι: Με σπειροειδή διάταξη καταφέρνει να δημιουργήσει έναν κλειστό συγγραφικό κόσμο και να αναδείξει απρόσμενες πτυχές του.
Όπως ενδεικτικά αναφέρει ο Τσίρος και στον «Επίλογο» του βιβλίου, επηρεασμένος από τον τρόπο γραφής του Ludwig Wittgenstein στο έργο Tractatus-Logico-Philosophicus, «Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς, πρέπει να σωπαίνει. Όλα τα κεφάλαια του βιβλίου πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως σκάλα. Αφού την ανέβουμε πρέπει να την πετάξουμε. Γιατί πάντα άλλο θέλουμε να πούμε από αυτό που γράφουμε τελικά. Αλλά αυτό που θέλουμε να πούμε καθρεφτίζεται μέσα σ’ αυτό που γράφουμε. Αν τελικά δεν γίνεται αυτό, τότε έχουμε απλώς αποτύχει». (Κώστας Αγοραστός, Bookpress.gr, 11/6/2013)

Περιεχόμενα

Διαχείριση ποιότητας
Οι γονείς του
Έχω δώσει τη ζωή μου
Δανιήλ
Ο κύριος και η κυρία Φόβου
Λάζαρος
Τοπογράφος
Σάρα
Ντόινγκ!
Χαρταετός
Το πάρτι
Χημικό εργαστήρι
Ο γέρος στο σπίτι
Επίλογος