Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

Παρουσίαση

Το βιβλίο αυτό που ο Πιερ Βιντάλ-Νακέ μας λέει πως το κυοφορούσε εδώ και μισό αιώνα, αρχίζει περίπου το 335 π.Χ., όταν ο Πλάτων γράφει τον Τίμαιο και τον Κριτία. Σίγουρα ο Πλάτων άντλησε από την κουλτούρα της εποχής του, από τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη, ο μύθος όμως της χαμένης ηπείρου, άρρηκτα συνδεδεμένος με μια εξίσου φανταστική Αθήνα, είναι δικό του έργο. Την Ατλαντίδα δεν χρειάζεται να την αναζητούμε ούτε στα βάθη του χρόνου ούτε στα βάθη των θαλασσών. Ούτως ή άλλως ο μύθος γνώρισε απίστευτη ανάπτυξη στην αρχαιότητα αρχικά - την ελληνορωμαϊκή και την πρωτοβυζαντινή - και κυριολεκτικά άνθησε στην Αναγέννηση, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, που ορισμένοι τάχιστα ταύτισαν με τη φανταστική ήπειρο του Πλάτωνα. Άλλοι, λιγότεροι, αντιστάθηκαν. Οι εθνικιστές σφετερίστηκαν το θέμα, από την Ισπανία ως τη Σουηδία και από την Ιταλία ως τη Γερμανία, ιδιαίτερα κατά τη χιτλερική εποχή. Οι λόγιοι αναζήτησαν να εξηγήσουν μέσω της χαμένης ηπείρου, άλλοτε την ιστορία του πλανήτη άλλοτε τη μινωική προϊστορία του ελληνικού πολιτισμού. Οι ήρωες του Ιουλίου Βερν την επισκέφθηκαν και την ανοικοδόμησαν. . . Αυτή η συναρπαστική διαδρομή ήταν καιρός να γραφτεί. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Ευχαριστίες
Εισαγωγή
Στην αρχή υπήρξε ο Πλάτων
Αρχαίες Ατλαντίδες
Η επιστροφή των Ατλάντων (1485-1710)
Διαφωτισμός της Ατλαντίδος (1680-1784)
Η μεγάλη στροφή (1786-1841)
Ένα έθνος πρέπει να είναι ανοιχτό ή κλειστό
Ιντερλούδιο: νότες δίχως μουσική
Το νερό, η γη και τα όνειρα
Ευρετήριο κυρίων ονομάτων
Παράρτημα (Δύο άρθρα των Times, της 19ης Φεβρουαρίου 1909)
Πίνακας εικόνων