ΕΛΕΝΗ, ΑΝΕΜΙΖΕ ΤΟ ΘΕΙΑΦΙ...

Παρουσίαση

Πώς και πότε χρησιμοποιούσαν οι ομηρικοί ήρωες το καθαρτήριο θειάφι; Πότε και πώς παρασκεύαζαν και χρησιμοποιούσαν τα αιθέρια και αρωματικά έλαια; Πώς μεταμόρφωσε η Κίρκη τους συντρόφους του Οδυσσέα σε χοίρους; Τι ήταν ο «λωτός» των λωτοφάγων, που έκανε τους ανθρώπους να ξεχνούν τα πάντα για τον εαυτό τους και τη ζωή τους; Ποιος ήταν ο ρόλος των θεραπευτών στα ομηρικά έπη; Στα παραπάνω και σε άλλα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει η γλαφυρά γραμμένη μελέτη της Χριστίνας Φλόκα. Αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας που άρχισε να εκδίδεται το 1998, "Η φαρμακογνωσία του Οδυσσέα Ελύτη", και συνεχίστηκε το 2003, "Εγώ ο Αμάραντος - Τα βότανα στο δημοτικό τραγούδι". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Υπάρχει ένας τουλάχιστον χαρακτηρισμός, λησμονημένος μάλλον, ελάχιστα χρησιμοποιούμενος σήμερα σε συζητήσεις γύρω απ' τα βιβλία και που είναι: χαριτωμένο! Να τι θα μπορούσα να πω γι' αυτό το ανάγνωσμα-ποίημα, που η ανάγνωσή του μου έφερε μια μικρή ανάσα απόλαυσης, λίγο άρωμα λεβάντας απ' τους λοφίσκους των Κυκλάδων. (Ευγένιος Αρανίτσης)