ΜΑΥΡΗ ΓΑΛΗΝΗ

Παρουσίαση

Το προηγούμενο βράδυ είχα ονειρευτεί τη μάνα μου. Δεν τη σκέφτομαι πια πολύ, ή έτσι νομίζω. Στα μικράτα μου τη θαύμαζα, ίσως γιατί μέναμε κολλητά σχεδόν στη Βαγγελίστρα, από την πίσω φυσικά μεριά. Ένας χωματένιος δρόμος χώριζε την κουζίνα μας από τα μνήματα. Όταν κουραζόμουνα από το παιχνίδι, πηδούσα τη μάντρα κι ώρες ολόκληρες στεκόμουν αμίλητος πλάι σε γυναίκες που έκλαιγαν δικούς τους, μπροστά σε μαύρα, άσπρα ή γκρίζα κάγκελα. [...] (Από την έκδοση)