ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ...

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

O Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς, στην ποιητική συλλογή 'Να σκέφτεσαι τους άλλους', δια-κρατεί την φορά μίας ποιητικής γραφής που 'παράγει' αξιώσεις, την καθημερινότητα μίας στιγμής που δύναται να 'συλλάβει' τον καιρό, ενσωματώνοντας παράλληλα μία Παλαιστίνη που επιστρέφει ως γη και ως 'σώμα' ή πεδίο προσδοκίας, εκεί όπου ενυπάρχουν οι ελπίδες, εκεί όπου ενυπάρχει το στεγνό ανθρώπινο αίμα. Ο Μαχμούντ Νταρουίς 'σκέφτεται τους άλλους', προσφέρει λέξεις ανοιχτές στην ποιητική 'ευφορία', αλλά και στο φόβο, σε ένα διάσπαρτο 'γιατί'', σε ένα διάσπαρτο 'γιατί τώρα;''.. O ποιητής 'πολεμά' με τις μνήμες του, αναζητεί τον έρωτα στο σώμα, αξιώνει από την Παλαιστίνη, από την δική του Παλαιστίνη, την μαρτυρία, την προστασία, την 'άλλη' Εβραϊκότητα. Μεταξύ της Ισραηλινής κατοχής & του έρωτα, η ποίηση που δύναται να 'γονιμοποιήσει' τις αντιφάσεις, να προσδώσει 'υλικότητα' σε έναν λαό που αναζητεί το 'πρόσωπο' του στην Ιστορία. Υπό αυτούς τους όρους, η ποίηση στέργει στο 'ανοίκειο', στο 'παράδοξο' γίγνεσθαι των καθημερινών ανθρώπων, μετονομάζοντας την μορφή της μητέρας σε εμφατική 'στάση' ενός βίου που ενσκήπτει ως προθυμία, προθυμία γραφής, προθυμία πρόσληψης: ''Γέρασα, μάνα'', θα γράψει ο ποιητής, αναζητώντας την μητέρα, ως την ίδια και την άλλη 'πατρίδα μέσα στο χρόνο', για να παραπέμψουμε στον Λέων Τρότσκι. Η ποίηση του Μαχμούντ Νταρουίς, καθίσταται εμπρόθετη γραφή, ίχνος προσπελάσιμο ενός κόσμου σε 'θύελλα', 'έργω εν εξελίξει' που επιτελείται στη βιβλική γη, στην Παλαιστίνη που πολιορκείται, ποίηση που 'σκέφτεται τους άλλους', που δύναται να 'προσωποποιηθεί' στους 'άλλους' (θυμίζοντας τον λόγο του Ζαν Ζενέ), να νοηματοδοτήσει και να οικειοποιηθεί την 'Σαλόμ (την 'Ειρήνη' στα Εβραϊκά), έως ότου εκβάλλει: ''Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι''.. Ο Νταρουίς 'επικοινωνεί' με τα λόγια του Ισραηλινού συγγραφέα Νταβίντ Γκρόσμαν: ''Όταν γράφω, ονοματίζω με τον τρόπο μου έναν κόσμο, αφιλόξενο και ανοίκειο''..