Ο ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΟΣ ΔΙΑΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ

Παρουσίαση

Το βιβλίο αυτό βασίζεται στη διδακτορική μου διατριβή η οποία εγκρίθηκε το 2001 από το Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στη μορφή που παρουσιάζεται έχουν γίνει ορισμένες αλλαγές στη δομή, στο κείμενο και στις παραπομπές, ενώ έχει ληφθεί υπόψη πρόσφατη βιβλιογραφία.
Η ιδέα να ασχοληθώ με την τέχνη της ξυλογλυπτικής αλλά και τους ξυλογλύπτες (ταλιαδόρους) με απασχολούσε πιο πολύ παλαιότερα. Οι προσκυνητικές μου επισκέψεις σε διάφορους ναούς δεν άφηναν αδιάφορο τον ερευνητή, που είχε μπροστά στα μάτια του έναν εκπληκτικό διάκοσμο σπάνιας τέχνης, πραγματικό "ανοιχτό βιβλίο".
Η λαϊκή τέχνη σε όλες της τις μορφές ασκούσε και ασκεί ιδιαίτερη γοητεία για την πρωτοτυπία της και την πηγαία έμπνευσή της.
Μια κατεξοχήν λαϊκή μορφή της τέχνης αυτής αποτέλεσε η ξυλογλυπτική, η οποία χρησιμοποιήθηκε για την διακόσμηση σπιτιών και εκκλησιών.
Ειδικότερα ο ξυλόγλυπτος διάκοσμος έφτασε να αποτελεί απαραίτητο και αναπόσπαστο στοιχείο της λειτουργικής πράξης της εκκλησίας, ιδίως κατά τη διάρκεια της μεταβυζαντινής περιόδου. Η μεγάλη ποικιλία των ξυλόγλυπτων αντικειμένων που κοσμούν τους ναούς όπως τέμπλα, άμβωνες, δεσποτικοί θρόνοι κ.ά., αποτελούν έργα από αισθητικής απόψεως, πραγματικά αριστουργήματα, πολύτιμα κειμήλια του πολιτισμού μας. Εκπληκτικά εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα έργα στον Ηπειρωτικό χώρο σώζονται ως σήμερα, συνθέσεις ενός πολιτισμού, που εκφράζεται μέσα από τον εκκλησιαστικό χώρο. Η αρχή έχει γίνει ήδη από τον 13ο αιώνα, γεγονός που επιβεβαιώνει και την ύπαρξη μακραίωνης παράδοσης. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)