ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ (ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ, ΣΑΝ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ)

Παρουσίαση

Ήμουν γύρω στα δεκατέσσερα, όταν ξύπνησαν οι πρώτες μου αμφιβολίες γύρω από τη θρησκεία, που μας περιέβαλλε τόσο ασφυκτικά. Η απαρχή των αμφιβολιών μου ήταν το κατά πόσο υπάρχει η κόλαση και κυρίως η τελική κρίση, μια σκηνή που μου ήταν αδύνατο να συλλάβω. Μου ήταν αδύνατο να φανταστώ όλους τους νεκρούς, άντρες και γυναίκες, όλων των εποχών και των χωρών, να σηκώνονται ξαφνικά από τα έγκατα της γης για την τελική ανάσταση, όπως στους πίνακες του Μεσαίωνα. Μου φαινόταν παράλογο, αδύνατο. Αναρωτιόμουν: που θα ήταν στοιβαγμένα όλα αυτά τα δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων σώματα; Κι ακόμη: αν υπάρχει τελική κρίση, τι χρειάζεται τότε η άλλη κρίση, αυτή που ακολουθεί αμέσως μετά το θάνατο και που υποτίθεται ότι είναι οριστική και αμετάκλητη; (Λουίς Μπουνιουέλ, "Η τελευταία πνοή") (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
1. «Τους αρέσει στ' αλήθεια αυτό το μέρος;»
2. «Μετακομίζουν συνέχεια»
3. «Στην πραγματικότητα ήταν φαντάσματα»
4. «Δε ζητάω τίποτε περισσότερο από τα δικαιώματά μου»
5. Ο Επίσκοπος Φάντασμα
6. «Ανόητε, είπε, παράτα το... δεν υπάρχει χώρος γι' αυτό στην κόλαση»
7. «Αν ήθελαν να μας σώσουν, θα μπορούσαν να το κάνουν»
8. «Και τι σημασία έχει αν σε δουν;»
9. «Και οι δύο διαδικασίες ξεκινούν πριν το θάνατο»
10. «Χρειάζεται στρώσιμο. Τον ξέρω καλύτερα από εσένα»
11. «Απλά πρέπει να αποκτήσεις υπόσταση»
12. «Για μια στιγμή νόμισα πως άρχισε να μεγαλώνει και να γίνεται άνδρας»
13. «Μόνο ο Μεγαλύτερος απ' όλους μπορεί να κάνει τον Εαυτό του αρκετά μικρό για να μπει στην Κόλαση»
14. «Μη ζητάς από ένα όραμα σ' ένα όνειρο περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει»
Επίμετρο στην ελληνική έκδοση