ΤΟΠΟΙ ΓΡΑΦΗΣ (1)

Παρουσίαση

Η κουλτούρα της εκροής είναι η μέσω του μπαρόκ ίχνους απελευθέρωση της εσωτερικότητας από την τυραννία της εξωτερικότητας, ή ακόμη η λύτρωση από την αντίθεση μεταξύ εσωτερικότητας και εξωτερικότητας που καταδυναστεύει όχι μόνο τη μεταφυσική του in der welt οικείν, αλλά και την διαρκή σύγκρουση μεταξύ σημαίνοντος και σημαινόμενου in der Buch ονομάζειν το οικείν. Είναι η απολύτρωση της ομιλίας από τους φραγμούς της γλώσσας και ταυτοχρόνως η εκχώρηση της γλώσσας στο δια του ονομάζειν οικείν μέσω του έσχατου ουρανού του κενού σημαίνοντος. Ο Bruno Zevi έχει υποδείξει αυτήν ακριβώς την απελευθέρωση και την απολύτρωση που το μπαρόκ επιτυγχάνει, θραύοντας την τυραννία του χώρου και του χρόνου, και εντέλει θραύοντας τη σύμβαση της γεωμετρικής γλώσσας: "Το μπαρόκ", αποφαίνεται, "είναι η απελευθέρωση του χώρου, είναι η πνευματική απελευθέρωση από τους κανόνες των συγγραφέων διατριβών, από τις συμβάσεις, από τη στοιχειώδη γεωμετρία και από τη στατική, είναι απελευθέρωση από τη συμμετρία και από την αντίθεση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Εξ αιτίας αυτής της επιθυμίας του για απελευθέρωση, το μπαρόκ υψώνεται σε ένα ψυχολογικό σημαίνον, το όποιο υπερβαίνει εκείνο της αρχιτεκτονικής του XVII και XVIII αιώνα, για να σημάνει μια ψυχική κατάσταση ελευθερίας, μια δημιουργική στάση ανέλκυσης από τις πνευματικές και μορφικές προκαταλήψεις, που είναι κοινή σε περισσότερες από μια στιγμή της ιστορίας της τέχνης [...] Μιλάμε ακόμη και για μοντέρνο μπαρόκ όταν ή τάση της οργανικής αρχιτεκτονικής αναγγέλλει τη δήλωση ανεξαρτησίας της από φόρμουλες και φοντσιοναλισιτκά σχήματα. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Η κουλτούρα της εκροής
(Το μπαρόκ ίχνος και η αντιδιαλεκτική του χώρου)
Μέρος Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV, V, VI, VII, VIII, IX, X
O Τόπος του ά-χρονου
Αντιρρήσεις. Η τύφλωση του Adormo
S. Beckett. Μια παράδοξη εμφάνιση της μεταφυσικής
R. M. Rilke. Η νοσταλγία του αιώνιου
W. B. Yeats. Η εκστατικότητα της αστικής ύπαρξης
Arthur Rimbaud. Ο υπερβατικός κολασμένος της αιωνιότητας
Μ. Σαχτούρης. Η ύπαρξη ως συνύπαρξη, το ερώτημα του τόπου
Κ. Καστοριάδης, το όρια της νεωτερικής ριζικότητας
Από τον Κ. Καστοριάδη, πίσω στον Πλάτωνα και τον Πλωτίνο
10 Στοχασμοί για τον Πλωτίνο θεμέλιο της νεωτερικότητας
1ος στοχασμός (Ψυχή, η έσχατη δύναμη)
2ος στοχασμός (ο Λόγος της Ψυχής)
3ος στοχασμός (Η ανυπαρξία του θανάτου)
4ος στοχασμός (Ψυχή, η ιδιάζουσα Υπόσταση)
5ος στοχασμός (Η Ψυχή ως εικονίζειν)
6ος στοχασμός (Ο διασκορπισμός της ψυχής)
7ος στοχασμός (Η Ψυχή ως μορφή του Ενός)
8ος στοχασμός (Η Τόλμα της Ψυχής)
9ος στοχασμός (Η θέση της Ψυχής στην οντολογική ιεραρχία)
10ος στοχασμός (Η ανήσυχη Δύναμη)