ΚΑΠΟΤΕ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Παρουσίαση

Επίκαιρα όσο ποτέ, τα κείμενα της Κατερίνας Δασκαλάκη προσφέρουν στον αναγνώστη πολύτιμη γνώση σχετικά με τις προκλήσεις τις ελληνικής βιομηχανίας τις δεκαετίες 1960 και 1970, όταν η οικονομία της χώρας αντιμετώπιζε τα ίδια σχεδόν προβλήματα με σήμερα.
«... Υπήρξε εποχή κατά την οποία στην Ελλάδα έτρεχαν πάνω-κάτω οι υπουργοί να εγκαινιάζουν βιομηχανικές μονάδες, να θέτουν σε κίνηση μεγάλες ενεργειακές εγκαταστάσεις, να κόβουν αράδα κορδέλλες και να σπάνε μπουκάλια με αφρώδη ελληνικό οίνο, "βαφτίζοντας" ελληνικά καράβια που καθελκύονταν σε ελληνικά ναυπηγεία...».
«...Σ' αυτούς τους καιρούς της σύγχυσης, τα παλιά φαντάσματα βγαίνουν πάλι στην επιφάνεια, μέσα σ' έναν ορυμαγδό "απόψεων". Πότε "φταίει" η ένταξη στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, πότε η "σοσιαλμανία του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παναγή Παπαληγούρα", όπως γράφτηκε κάπου προ καιρού, πότε γενικώς και αορίστως "τα σκάνδαλα", πότε "η κακή διαχείριση και η απληστία του κεφαλαίου", και πότε "οι παράλογες απαιτήσεις των συνδικάτων" και άλλα πολλά. Όλα, ανάλογα με την ιδεολογική (υποτίθεται) τοποθέτηση του τάδε ή του δείνα σοφού αναλυτή. Ελάχιστοι μιλούν για μια ενδεχόμενη συλλογική ευθύνη. Κάθετη και οριζόντια και διαγώνια και ό,τι άλλο θέλετε...». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος της Αλεξάνδρας Κ. Βοβολίνη
Εισαγωγή: Αγαθόν το εξομολογείσθαι
ΜΕΡΟΣ Α. Η «Έκθεσις τροφίμων και ποτών εις το Μέγαρον του Ζαππείου», η Χαλυβουργική «Με φωτιά και με σίδερο», φουγάρα, καράβια, φράγματα και άλλα
ΜΕΡΟΣ Β. Ο κυρ-Παναγιώτης Δράκος ο «παππούς», ο Χριστόφορος Κατσάμπας από τη Νερομάνα Ευρυτανίας και άλλες συναντήσεις: ενδεικτικώς
ΜΕΡΟΣ Γ. Βιομηχανία και τέχνη: βίοι παράλληλοι; Εδώ που τα λέμε, γιατί όχι; Μπορεί να είναι κι αυτό θέμα οπτικής γωνίας (υπό ορισμένες συνθήκες τουλάχιστον)
ΜΕΡΟΣ Δ. Λιτότης είπατε; Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε!
Ευρετήριο