Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ

Παρουσίαση

Στην Κρίση ο Έντμουντ Χούσσερλ επιχειρεί να αποσαφηνίσει οριστικά το νόημα της φαινομενολογικής φιλοσοφίας του. Είναι ένα από τα πιο σημαντικότερα φιλοσοφικά έργα του 20ού αιώνα, γραμμένο μέσα στο ζόφο του ναζισμού και του προαναγγελλόμενου πολέμου. Συνιστά μια έκκληση για στοχασμό πάνω στις εγκαθιδρυμένες βεβαιότητες, με βάση τις οποίες ζητά -όλο και πιο πεισματικά- να πορευτεί η δυτική ανθρωπότητα από τον 17ο αιώνα και μετά. Φωτίζει τις άδηλες πτυχές της προέλευσης όλων των γνωσιακών επιτευγμάτων που οδήγησαν το ευρωπαϊκό πνεύμα από την άμεση βιοκοσμική εμπειρία προς τις αλήθειες των επιστημών. Αυτές παρουσιάζονται πλέον όχι ως ανεπερώτητη πρόοδος από το μύθο και το ψεύδος στη δήθεν από καταβολής ετοιμασμένη αληθή γη που η επιστήμη ευαγγελίστηκε. Η επιστήμη είναι ένα σπουδαίο αλλά και ιστορικά προσδιορισμένο συνειδησιακό επίτευγμα μεταξύ άλλων. Με αυτή την επανερμηνεία του νοήματος της αλήθειας της επιστήμης, ο Χούσσερλ ελπίζει πως συμβάλλει στο να ξαναγίνει η ανθρωπότητα αυτοσυνείδηση για το συνολικό νόημα της ζωής της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Δύο βασικοί άξονες της Κρίσης
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Χούσσερλ συνέλαβε το σχέδιο της Κρίσης
Η σύνδεση των θεματικών της κρίσης και του βιόκοσμου
Αναφορά σε ορισμένα προβλήματα ερμηνείας της Κρίσης
Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ: ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (ΜΕΡΗ Ι - ΙΙ)
ΜΕΡΟΣ I
Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΩΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΡΙΖΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟ ΒΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Μπορεί κανείς, μπροστά στις σταθερές επιτυχίες των επιστημών, να ισχυριστεί πως υπάρχει πράγματι μια "κρίση των επιστημών";
Η θετικιστική αναγωγή της ιδέας της επιστήμης στη σκέτη επιστήμη των γεγονότων. Η "κρίση" της επιστήμης ως απώλεια της σημασίας της για τη ζωή
Η θεμελίωση της αυτονομίας της ευρωπαϊκής ανθρωπινότητας στη βάση της νέας σύλληψης του ιδεώδους της φιλοσοφίας κατά την Αναγέννηση
Η αποτυχία της νέας επιστήμης μετά την αρχική επιτυχία της το αδιασάφητο κίνητρό της
Το ιδεώδες της καθολικής φιλοσοφίας και η διαδικασία της εσωτερικής διάλυσής του
Η ιστορία της νεωτερικής φιλοσοφίας ως αγώνας για το νόημα του ανθρώπου
Το σχέδιο των ερευνών αυτού του έργου
ΜΕΡΟΣ II
ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΦΥΣΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΣΜΟΥ
Η πρωταρχή της νέας ιδέας περί καθολικότητας της επιστήμης στην αναμόρφωση των Μαθηματικών
Η μαθηματικοποίηση της φύσης από τον Γαλιλαίο
Η "Καθαρή Γεωμετρία"
Η θεμελιακή σκέψη της γαλιλαϊκής Φυσικής: η φύση ως μαθηματικό σύμπαν
Το πρόβλημα της μαθηματικοποιησιμότητας των "πληρωμάτων"
Το κίνητρο που οδήγησε στη γαλιλαϊκή σύλληψη της φύσης
Ο επαληθευτικός χαρακτήρας των φυσικοεπιστημονικών θεμελιακών υποθέσεων
Το πρόβλημα του φυσικοεπιστημονικού νοήματος των "τύπων"
Η νοηματική αποκένωση που επιτελείται στη μαθηματική φυσική επιστήμη μέσω της "τεχνικοποίησης"
Ο βιόκοσμος ως το λησμονημένο νοηματικό θεμέλιο της φυσικής επιστήμης
Οι καταστροφικές παρανοήσεις που επακολούθησαν της ασάφειας σχετικά με το νόημα της μαθηματικοποίησης
Η θεμελιακή σημασία του προβλήματος της πρωταρχής της μαθηματικής φυσικής επιστήμης
Τα μεθοδικά χαρακτηριστικά της ερμήνευσής μας
Η πρωταρχή του δυϊσμού στην κυριαρχούσα παραδειγματικότητα της φυσικής επιστήμης. Η ορθολογικότητα του κόσμου "more geometrico"
Ο δυισμός ως λόγος για την αδυναμία σύλληψης των προβλημάτων του λόγου, ως προϋπόθεση της εξειδίκευσης των επιστημών, και ως θεμέλιο της φυσιοκρατικής Ψυχολογίας
Συνολικός χαρακτηρισμός του νεωτερικού φυσικαλιστικού ορθολογισμού
Οι πρώτες δυσκολίες της φυσικαλιστικής φυσιοκρατίας στην Ψυχολογία: η αδυναμία της να συλλάβει την επιτευγματική υποκειμενικότητα
Προπαρασκευαστική ερμήνευση του χαρακτήρα του αντικειμενισμού και του υπερβατολογισμού. Η πάλη μεταξύ αυτών των δύο ιδεών ως το νόημα της νεωτερικής ιστορίας του πνεύματος
Αναστοχασμός πάνω στη μέθοδο των ιστοριολογικού τύπου θεωρήσεών μας
Ο Καρτέσιος ως πρωτο-ιδρυτής τόσο της νεωτερικής ιδέας του αντικειμενικίστικου ορθολογισμού όσο και του υπερβατολογικού κινήτρου που τον διαρρηγνύει
Η αναδρομή του Καρτέσιου στο "ego cogito". Ερμήνευση του νοήματος της καρτεσιανής "εποχής"
Η αυτο-παρερμηνεία του Καρτέσιου: η ψυχολογίστικη νόθευση του καθαρού ego που αποκομίστηκε με την εποχή
Το επίμονο ενδιαφέρον του Καρτέσιου για τον αντικειμενισμό ως βασικός λόγος της αυτο-παρερμηνείας του
Η "αποβλεπτικότητα" στον Καρτέσιο
Ο Καρτέσιος ως αφετηρία και των δύο γραμμών ανάπτυξης [της φιλοσοφίας]: του ορθολογισμού και του εμπειρισμού
Η φυσιοκρατική-γνωσιοθεωρητική Ψυχολογία του Λοκ
Ο Μπέρκλεϋ και η Ψυχολογία του Νταίηβιντ Χιουμ ως γνωσιοθεωρία που ανακαλύπτει πλάσματα της φαντασίας: η "χρεοκοπία" της φιλοσοφίας και της επιστήμης
[...]