ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ?

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Το βιβλιαράκι αυτό, με τα καυστικά σκίτσα είναι καλό ως βασικό έναυσμα κριτικής σκέψης και προβληματισμού. Είναι σαφές, έχει επιχειρήματα και είναι καλογραμμένο και κατανοητό. Είναι κατάλληλο και για νεαρές ηλικίες. Είναι κατά το ήμισυ επηρεασμένο από το Μαρξ (θεωρία για την προέλευση του κέρδους) και, έχει να παρουσιάσει κι άλλες σοσιαλιστές και κοινωνιολογικές αναλύσεις (κοινωνικό, πολιτιστικό και συμβολικό κεφάλαιο, επίδειξη πλούτου, ταξική συνείδηση όμοια για τους πλούσιους και επιδίωξη των πλουσίων να συνάπτουν όλων των ειδών τις σχέσεις μόνο μεταξύ τους, τρόπος ζωής και άλλα). Αλλά έχει προβλήματα. Πρώτον, θεωρεί τον κόσμο διχασμένο ανάμεσα στους «υπερπλούσιους» και τους φτωχούς, παραβλέποντας άλλες συνιστώσες, όπως τις γεωγραφικές, τις πολιτισμικές, τις ιστορικές, τις γεωπολιτικές, τις ιδεολογικές και τα λοιπά. Ενώ, σχηματικά, μας δίνει ένα περίγραμμα συμφερόντων, αυτό δεν αρκεί για να κατανοήσουμε τον κόσμο στην ολότητά του. Αλλά, ας μείνουμε σε αυτό που λέει και θέλει να αποδείξει ο τίτλος: γιατί οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι και οι φτωχοί όλο και φτωχότεροι; Παρέχονται σαφή παραδείγματα, πάνω σε αυτό. Δεύτερον, σε κάποια στιγμή δηλώνεται ότι οι υπερπλούσιοι ή η κυρίαρχη τάξη στρέφουν τους λιγότερο φτωχούς και τους περισσότερο φτωχούς σε αντιπαλότητες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ηγεμονία τους. Αυτό, νομίζω, δεν είναι μια σοβαρή ταξική ανάλυση, που να σέβεται την πολυπλοκότητα των ταξικών συμφερόντων στις κοινωνίες. Οι μαρξιστές αγαπούν τα νούμερα. Έτσι κι εδώ παρέχονται βασικές στατιστικές πληροφορίες, κυρίως από τη Γαλλία, που δείχνουν το χάσμα μεταξύ (υπερ)πλουσίων και φτωχών. Σε γενικές γραμμές είναι χρήσιμο για ανάπτυξη κριτικής ματιάς και λέει αλήθειες που πονάνε. Αλλά είναι μονομερές, αρκετά σχηματικό και ελλιπές.

Ε ναι είναι ωραίο για δωράκι που κάλλιστα θα μπορούσε να βγαίνει μέσα από κάθε τούρτα γενεθλίων.Επίσης μπορεί να μπει κάτω απ' το μαξιλάρι σαν ευχόύλα ή να διαβαστεί σε κάθε παγκάκι αναμονής του μέσου για τη δουλειά.Πρώτο!