ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Δεν δικαιολογούνται τα αδικαιολόγητα.Πλεον με τη δυνατότητα πρόσβασης στα αρχεία των κομμουνιστικών χωρών της Ευρώπης (και αυτής της ΕΣΣΔ) θα ήταν αναγκαία μια συγνώμη από τους κομμουνιστές και την αριστερή "διανόηση" και όχι "εμβριθείς" αναλύσεις.

Ξαναχτυπουν οι διαφοροι "διανοουμενοι" βιβλιοκριτικοι, οπου παλι ανακαλυπτουν(το εχουν σηνηθεια απ'οτι φαινεται) "πρωτη φορα νηφαλιας και αντικειμενικης προσεγγισης" στο εκαστοτε ζητημα για το οποιο μας κανουν την τιμη να μας εκθεσουν τις αποψεις τους! Και που την ανακαλυπτουν αυτη την "αντικειμενικοτητα"; Ξανα σε εναν οχι απλα στρατευμενο, αλλα ολοκληρωτικα δοσμενο στις ιδεοληψιες του, συγγραφεα! Τι να πω, καποιοι ανθρωποι ζουν πραγματικα στον κοσμο τους και ερχονται εδω να εκθεσουν μεσω κριτικων, τις ιδεοληψιες τους και τον θαυμασμο σε δηθεν σπουδαιους συγγραφεις! Το τελειωμα το περι "ταξικης εξεγερσης" κατα τα Δεκεμβριανα, ολα τα λεφτα! Αρκει να αναλογιστουμε σε ποια κοινωνικα στρωματα ανηκε η συντριπτικη πλειοψηφια των ανθρωπων που σκοτωθηκαν απο ΕΛΑΣ και ΟΠΛΑ εκεινες τις μερες...Για να μην πουμε για την αντιφαση με τις παγια δεδηλωμενες θεσεις αριστερων, οτι ο ΕΛΑΣ ηταν εθνικος και οχι ταξικος στρατος...

Στο αμφιλεγόμενο κεφάλαιο του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, τα Δεκεμβριανά κατέχουν ασφαλώς δεσπόζουσα θέση. Η μέχρι σήμερα προσέγγιση των ιστορικών βρισκόταν εγκλωβισμένη στο δίπολο της καταγγελίας ή της δικαιολόγησης της «Κόκκινης Τρομοκρατίας». Ο Τάσος Κωστόπουλος επιχειρεί για πρώτη φορά μια νηφάλια και όσο το δυνατόν αντικειμενική προσέγγιση σε αυτό το εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα. Με την γνωστή του ιστορική ευσυνειδησία ερευνά σχολαστικά όλα τα διαθέσιμα στοιχεία: από επίσημα δημοσιευμένα αρχεία και εκθέσεις μέχρι προσωπικές μαρτυρίες και ημερολόγια. Δεν αρκείται φυσικά στην απλή παράθεση της εντυπωσιακής του βιβλιογραφίας, αλλά με το κριτικό και διεισδυτικό πνεύμα που τον διακρίνει, αξιολογεί με προσοχή τις πηγές και τεκμηριώνει τα συμπεράσματά του.
Το βιβλίο χωρίζεται σε 6 κεφάλαια. Στα δύο πρώτα εξετάζονται τα επιχειρήματα των νικητών και των νικημένων. Οι πρώτοι κάνουν λόγο για ομαδικές σφαγές και αγριότητες εναντίον αμάχων, ενώ οι δεύτεροι μιλούν για προβοκάτσιες και επιχειρούν να ελαχιστοποιήσουν τον αριθμό των θυμάτων (περιορίζοντάς τα σε δοσίλογους ή χωροφύλακες).
Τρία είναι τα μεγάλα ερωτήματα που σχετίζονται με τα Δεκεμβριανά και το ΕΑΜ. 1. Έγιναν εκτελέσεις αμάχων ; 2. Καταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν σπίτια πολιτών; 3. Οδηγήθηκαν χιλιάδες πολιτών στην ομηρία μέσα σε άθλιες συνθήκες όπου πολλοί θανατώθηκαν; Και στα τρία αυτά ερωτήματα ο συγγραφέας απαντά καταφατικά. Όμως αμφισβητεί την τερατώδη εικόνα του ΕΑΜ που του αποδίδει η εθνικόφρων ιστοριογραφία. Επιπλέον, όπως προκύπτει από τη σύγκριση των σχετικών στοιχείων, ο αριθμός των θυμάτων από τον ΕΛΑΣ ήταν σαφώς μικρότερος, και οι καταστροφές σπιτιών πολύ μικρότερης έκτασης σε σύγκριση με τα θύματα και τις καταστροφές από τους βομβαρδισμών της ΡΑΦ και του βρετανικού πυροβολικού στις αθηναϊκές συνοικίες.
Το κυριότερο όμως είναι πως η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν μια καθαρά ταξική εξέγερση όπου ένα "συσσωρευμένο ταξικό μίσος" ξέσπασε και στοίχειωσε για πολλές δεκαετίες την αστική τάξη της Ελλάδας.