ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΩΘΙΝΟΣ

Παρουσίαση

Για τον Δημήτρη Μιζγκούλιν μπορείς να μιλήσεις με δύο τρόπους: ως ποιητή της Πετρούπολης, ως ποιητή της Γιούγκρα. Έτσι, για παράδειγμα, μιλούν γι' αυτόν στο Ίντερνετ στα κριτικά άρθρα. Αλλά η αληθινή ποίηση είναι ευρύτερη από την τοπική γεωγραφία, γιατί ως βάση έχει τη γεωγραφία της ψυχής. Επιλεγμένα ποιήματα του ποιητή βγήκαν το 2005 από τις εκδόσεις "Χουντοζεστβίναγια λιτερατούρα" υπό τον τίτλο "Γεωγραφία της ψυχής", ακολούθως από τον ίδιο οίκο το 2006 βγαίνουν τα "Επιλεγμένα έργα". Και, τα δύο βιβλία, πέρα από τις εκδοτικές τους αρετές έχουν το κύριο: έχουν τεράστια απήχηση. Πείστηκα γι' αυτό προσωπικά, όταν μοίρασα πάνω από 50 αντίτυπα αυτών των εκδόσεων σε ανθρώπους των πιο διαφορετικών επαγγελμάτων, διαφορετικού πνευματικού επιπέδου. Αποτέλεσμα: ούτε μια αρνητική αντίδραση, αντίθετα, ζητούσαν κι άλλο. Το μυστικό αυτής της επιτυχίας είναι απλό: οι στίχοι του Δημήτρη Μιζγκούλιν είναι προσιτοί σε όλους, πράγμα χαρακτηριστικό μόνο όταν η ποίηση έχει λαϊκό χαρακτήρα, πολλαπλασιαζόμενο με το ταλέντο και την ιερή σχέση με τον Λόγο του ποιητή. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Η γεωγραφία της ψυχής του Δημήτρη Μιζγκούλιν
Της μνήμης μας μακρόσυρτο φως
Ο Κήπος της Ταυρίδας
Εκείνη τη μέρα έφευγα από τη Ρίγα για το σπίτι
Μετά τη μπόρα πρασινίζουν οι πλαγιές
Η ομίχλη απλώνεται στο βάθος της κοιλάδας
Υπάρχει κάτι μικρότερο απ' την αγάπη
Νύχτα έρχεται η άνοιξη στην πόλη
Δεν είναι εύκολο να μιλάς με την εποχή στον ενικό
Ξεχασμένο νεκροταφείο
Στιγμιότυπα από ντοκιμαντέρ
Μετά το κυνήγι
Αυτή η πόλη μέσα στην ομίχλη των φθισικών, θαμπών νυχτών
Κουρασμένος πάλι από την ανούσια ζωή
Ταραχές
Στον ναό του Θεοδώρου του Στρατηλάτου
Συνάντηση
Είπε ο προφήτης: "Μη ζήσεις μέσα στο ψέμα"
Ζωή
Όλοι οι λαοί έχουν γιορτές κι εργάσιμες
Ώρα με την ώρα η μέρα περνά
Χειμωνιάτικος δρόμος
Ποιο έτος μας φέρνουν οι θύελλες;
Από το πουθενά στο πουθενά
Με τα χρόνια όλο και πιο δύσκολα γράφω
Όλοι έχουμε ανάγκη τη σταθερότητα
Η ζωή μου είναι ελπίδα κι αμφιβολία
Αγωνίζεσαι να βρεις την αλήθεια
Ζώντας σε εποχή αλλαγών
Και πάλι η λογομαχία σας για τη μοίρα
Πάλι επιστρέψαμε στην πρωτόγονη εποχή
Στη ματαιότητα του αιώνα που φεύγει
Στην άνεση συνήθισε η Ευρώπη
Στροβιλιζόμενοι στην παγκόσμια πλημμύρα
Βαρύ το φεγγάρι
Γράφαν τα ποιήματα με τα χιλιόμετρα
Σταράγια Λάντογκα
Το πρωί χιόνισε. Πάγωσαν οι λακκούβες
Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος
Μην ανοίγεις την τηλεόραση, δεν χρειάζεται
Υπήρχε κάποτε η Πατρίδα. Μα τώρα
Πρέπει να εκτιμούμε τη στιγμή
Θεέ μου, πόσο κουραστήκαμε όλοι
Θα γεμίσεις τη ζωή με τέτοια ματαιότητα
Χειμωνιάτικη παραλία
Στολισμένο με φώτα το χριστουγεννιάτικο δέντρο
Ο άνθρωπος φοβάται το σκοτάδι
Βιογραφία
Σύντομα θ' αφήσουμε τον κάτω του φεγγαριού κόσμο
Τη νύχτα δεν κοιμάμαι καλά
Σιδηροδρομικός σταθμός
Στο παλιό βασιλικό αστεροσκοπείο
Άθως
Να, επιτέλους, κι ο χειμώνας
Και σημαία έχουμε τώρα και ύμνο
Αφού έθαψα τον πατέρα και τη μητέρα
Όταν είναι η κακοκαιρία στο κατώφλι
Δόξα τω θεώ - όλα τα 'χω μαζί μου
Έσβησε το νεφικό ίχνος
Απεγνωσμένα κουρασμένος από την πρόοδο
Εκβολές
Βιάζομαι να εκφραστώ
Άνοιξη
Αυτή τη βραδιά δεν θα μιλήσουν για πρόοδο
Εδώ και καιρό ρωσική ανάσα δεν μυρίζει
Αφανίστηκε ο Φεβρουάριος χωρίς ίχνος
Ταξίδι
Έκλεψαν την αγαπημένη ευτυχία
Γράφε, γράφε, συγγραφέα
Υπήρξε μια υπέροχη εποχή
Στη ζωή μας όλα είναι πολύ απλά
Ρωσικό Διάστημα
Κουρασμένα χτυπά η καρδιά
Χειμώνας· και δόξα τω θεώ
Οι ματιές τους συναντήθηκαν - και να
Δεν χρειάζομαι αγάπη και συμπόνια
Τ' αστέρι έλαμπε πάνω απ' τη στροφή του ποταμού
Για τον Θεό τίποτα δεν είναι περιττό
Η ποίηση δεν γράφεται, την ακούς
Στην ομίχλη πριν την αυγή λιώνουν
Γιατί, πες, γκρινιάζοντας και βασανιζόμενοι
Προχωρούσε κόντρα στο πλήθος
Αναπολείς· στη μνήμη δεν έρχονται ημερομηνίες