ΝΥΧΤΩΣΕ ΠΑΛΙ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

Παρουσίαση

Νύχτωσε πάλι κι είναι αργά...
Είναι η ώρα που οι λέξεις στήνουνε χορό.
Ζωγραφίζεις μ' αυτές όνειρα, ελπίδες, σχέδια.
Κρατάς τις στιγμές, τα συναισθήματα, τις εικόνες.
Ξορκίζεις το κακό. Φωνάξεις την αλήθεια σου.
Υμνείς την αγάπη και τον έρωτα.
Νοσταλγείς...
Ταξιδεύεις... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Ασήμι αστέρι
Ξεφυλλίζεις χαρές
Μιας αράχνης ιστός
Βότκα απ' το ποτήρι σου
Σάββατο πάλι
Μαζί κι όμως μόνοι
Μπαλάντα για δύο
Άλυτος κόμπος
Νότες εσύ
Θάλασσες, κύματα
Γουλιά γουλιά
Ξεφτάει
Σαν πεφταστέρι
Παζλ που χαλάμε
Η νύχτα
Αμέτρητα γιατί
Η ατέλειωτη σιωπή σου
Σα θάλασσα
Αίνιγμα
Θέατρο στήνεις
Το κάδρο
Σκηνοθεσία σ' έδαφος ξένο
Πάλι θα φύγω
Χωρίς ομπρέλα
Θεμέλια χαράζω
Η πρόβα
Μάταιος κόπος
Μεγαλώνω και φοβάμαι
Τα τριαντάφυλλα από σένα
Σα μια θητεία
Κι αν γύρισα
Περιμένοντας το θαύμα
Όλα δυο λέξεις
Ίσως γιατί
Κουρέλια-άνθρωποι
Σκοτάδι-χάδι
Νύχτωσε πάλι κι είναι αργά
Το ηλιοβασίλεμα
Νιώθω κενός
Το τραγούδι του κόσμου
Οπτασία
Σταγόνες
Ντύθηκα βελούδο
Ντύνω τη σιωπή
Νύχτα-σκοτάδι
Είν' η ζωή σα θάλασσα
Παιδί 'μαι που ακόμα μεγαλώνει
Μέρες κλεμμένες
Εκεί στ' άσπρα μπαλκόνια
Κάνε το λόγο χάδι
Και σαν
Άγκυρες
Πώς φώλιασε το μίσος
Ξεκούρδιστα
Έχασα τις λέξεις
Εικόνες πληγή
Γαλάζιο και πορφύρα
Χιόνι
Δυο φεγγάρια
Ρωγμές
Με ροδιές και ρόδα
Ελπίδα
Δε μείναν λόγια
Δαντέλα μαύρη
Θλίβεσαι για ένα σ' αγαπώ
Ώρα μηδέν... ξυπνάτε!
Το σκοτάδι πέπλο
Οι άνθρωποι απ' τον πόλεμο
Σε καταγώγια και σε μπαρ
Χάδια πληγές
Ξένη η γυναίκα στον καθρέφτη που κοιτώ
Άστεγες ημέρες
Σα νερό της βροχής
Η απουσία σου
Έλα σαν αγέρας
Μια ροκ μπαλάντα
Ένα μικρούλι σ' αγαπώ
Να βρω τη λέξη δεν μπορώ αυτήν που να ταιριάζει
Μια άγρια ομορφιά
Η τριανταφυλλιά σε γύρεψε
Σαν ξένος μη φερθείς
Ό,τι λόγια μου 'πες
Δεν ησυχάζω
Η βελονιά
Ο χορός
Δυο ρόλοι
Ταγκό
Σινεμά
Να με σκέφτεσαι, είπες
Μισό αιώνα τώρα