IOLAS

Παρουσίαση

[...] Το κλίμα ήταν νοσηρό. Οι καλλιτέχνες του Ιόλα άρχισαν να απομακρύνονται μήπως και τους πιάσει ο Τύπος στο στόμα τους κι αυτούς. Ο Κώστας Πανιάρας, ο Κώστας Τσόκλης, ο Τάκις, ο Παύλος, σταμάτησαν να έχουν τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, εκεί που το τηλέφωνό του έσπαγε κάθε μέρα.
Έφυγε για 20 μέρες στη Νέα Υόρκη, φιλοξενούμενος στο σπίτι της Μάρας Καρέτσου, στην Park Avenue 502, γιατί η ανιψιά του η Σύλβια δεν ήθελε να τον φιλοξενήσει.
«Και να φανταστείς ότι εγώ την πήρα τη μικρή από την Ελλάδα και την έφερα στην Αμερική», θα μου πει νευριασμένος για την ανιψιά του.
Μετά από περίπου δεκαπέντε μήνες ταξιδέψαμε μαζί στη Νέα Υόρκη, για να δούμε από κοντά τα πρώτα έργα του «Μυστικού Δείπνου», στο «Factory» του Andy Warhol. Ήταν Μάιος του 1986, όταν με τον Ιόλα διαλέξαμε ένα ξενοδοχείο στην Park Avenue και 57η οδό.
Ο Andy Warhol, την ίδια μέρα που φτάσαμε στη Νέα Υόρκη, στη γκαλερί του Larry Gagosian, θα παρουσίαζε τα οξειδωμένα-κατουρημένα έργα του. Ο Ιόλας κοίταζε από το παράθυρο το δρόμο. Δε μίλαγε. Μόνο σκεφτόταν. Κάποια στιγμή χτύπησε τη γροθιά του δυνατά πάνω στο γραφείο της σουίτας φωνάζοντας με όση φωνή διέθετε: «Τους πούστηδες! Εμένα να καταντήσουν έτσι!»
«Ποιοι;» τον ρώτησα.
«Οι αμόρφωτοι! Που πήρανε στα σοβαρά έναν κακό ηθοποιό, ένα παιδί άρρωστο. Αλκοολικό! Χρησιμοποίησε ο ένας τον άλλον για να κάνουν σκάνδαλο στην πλάτη μου. Τους κακομοίρηδες. Πώς να τα βάλεις μαζί τους;» [...] (Απόσπασμα από κεφάλαιο ''Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ'')

«...Θα έπρεπε να ακολουθούμε τον αντίστροφο δρόμο, να δείχνουμε χωρίς περηφάνια πως έχουμε καλά αισθήματα, αντί να τα κρύβουμε με τόσο κόπο. Και θα ήταν εύκολο αν ξέραμε να μη μισούμε ποτέ, να αγαπάμε πάντα. Γιατί τότε θα ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι λέγοντας μόνο πράγματα που μπορούν να κάνουν ευτυχισμένους τους άλλους, να τους μαλακώσουν, να τους κάνουν να μας αγαπούν!...»
(Μαρσέλ Προυστ, "Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο - XIIΗ Φυλακισμένη" σε μετάφραση Π. Α. Ζάννα, Εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ, 1988)