ΑΛΤΑΙ

Παρουσίαση

Δεκαπέντε χρόνια μετά τον επίλογο του Εκκλησιαστή. Οι Wu Ming, η κολεκτίβα συγγραφέων που στο ξεκίνημά της υπέγραφε ως Luther Blissett, επιστρέφουν στον κόσμο του πρώτου μυθιστορήματός τους. "Τι είδους σημάδι είναι η εμφάνιση του ουράνιου τόξου, όταν δεν έχει βρέξει και η ατμόσφαιρα είναι ξηρή και καθαρή;
Είναι σημάδι ότι η γη θ' αρχίσει να τρέμει κι ολόκληρος ο κόσμος να κλυδωνίζεται."
Βενετία, 1569 μ,Χ. Ένας υπόκωφος θόρυβος τραντάζει τη νύχτα, ο ουρανός βάφεται κόκκινος και κρέμεται βαρύς πάνω από τη λιμνοθάλασσα. Το Ναυπηγείο καίγεται, το κυνήγι του ενόχου ξεκινάει. Ένας πράκτορας της Γαληνοτάτης, που 'χει αλλάξει την πίστη του σαν να 'ταν πουκάμισο, δραπετεύει χαμένος προς την Ανατολή. Η Κωνσταντινούπολη θα είναι ο τελικός του προορισμός. Στο αποκορύφωμα της οθωμανικής ισχύος, θα γνωρίσει τον εχθρό και το φόβητρο της Ευρώπης, τον ισχυρό Εβραίο που από το Βόσπορο εναντιώνεται σε δύο χιλιετίες καταπίεσης και προκαλεί ολόκληρο τον κόσμο, τον Τζουζέπε Νάζι.
Εν τω μεταξύ, από τα σύνορα της Αυτοκρατορίας, ένας άλλος άνδρας ξεκινάει το ταξίδι του για το τελευταίο του ραντεβού με την Ιστορία. Στο λαιμό του φοράει ένα νόμισμα, αναμνηστικό από το Βασίλειο των Τρελών. Επαναστάσεις, ίντριγκες, συγκρούσεις πολιτισμών. Καινούργιες μηχανές υποκινούν απρόσμενες δυνάμεις, συμπιέζουν το χρόνο και τον διαλύουν, Λευκωσία, Φαμαγκούστα, Λέπαντο: άνδρες και πλοία ορμούν προς την τελική σύγκρουση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το μυθιστόρημα, γραμμένο με τέσσερα χέρια, ανατρέχει στις ιστορικές πηγές για να εμβαθύνει σε έναν υπόρρητο προβληματισμό για το ίδιο το πολυπολιτισμικό κοινό υπόστρωμα της Ευρώπης, της ευρωπαϊκότητας, της ίδιας της ανθρωπότητας για την έννοια του ταξιδιού που μετατοπίζει τα όρια και τα καταργεί, αλλά και του βίου ως ταξιδιού - δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλεμάν, ο Γερμανός Αναβαπτιστής του "Εκκλησιαστή" είναι η ενσάρκωση αυτού του ταξιδιού, με τις πολλαπλές ερμηνείες για την έννοια της βίας στην ιστορία, αλλά και του σκοπού, που καθορίζεται τελικά από τα μέσα που χρησιμοποιεί κανείς για την επίτευξή του. Το γεράκι αλτάι, ράτσα υβριδική, αποτελεί το σύμβολο αυτής της συναίρεσης που καθιστά δύσκολη τη βίωση της ταυτότητας, αν και όποτε αυτή ανακαλυφθεί, προσωπικά και συλλογικά.
Πολιτικό μυθιστόρημα, το "Αλτάι" σχολιάζει την ανθρώπινη πορεία μέσα από τα κάτοπτρα της ανοχής, ως ζητούμενου, και του τρόμου ως πραγματικότητας. Υπαρξιακό μυθιστόρημα, θυμίζει ότι οι άνθρωποι κουβαλάνε τη μοίρα τους γραμμένη στην ιστορία τη δική τους και της οικογένειάς τους, και παλεύουν όπως και η ανθρωπότητα με τα χίλια κύματα στα οποία αναφέρεται το ποίημα του Αρχίλοχου που τίθεται ως προμετωπίδα. Ιστορικό μυθιστόρημα, διαθέτει μια εξαιρετική πλοκή, ανατροπές και κορυφώσεις, πολύ πιο κλασικότροπο από τον "Εκκλησιαστή" αλλά με ιδιότυπη αυτοαναφορικότητα διοχετευμένη στα πολλαπλά κάτοπτρα που διατρέχουν το κείμενο (ιστορίες, μύθοι, υπαινιγμοί), προτείνει μια άλλη εκδοχή του "προλεταριακού μυθιστορήματος" του Ζορζ Σορέλ, με τον οποίο μοιράζεται επίσης τον προβληματισμό περί βίας. (ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ, Η Καθημερινή, 26/2/2012)