ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΙΚΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΩΝ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Καθαρά αντικομμουνιστικό βιβλίο που κινείται στην ανιστόρητη θεωρία των 2 άκρων. Το είχα διαβάσει πριν χρόνια όταν ήμουν φοιτητής τότε που ακόμα πίστευα ότι ο Στάλιν είναι ίδιος με τον Χίτλερ. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται καλογραμμένο και με την αναγκαία επιστημονική δεοντολογία. Όμως για όσους γνωρίζουν πράγματα από ιστορία, πολιτική θεωρία θα διαπιστώσουν ότι το βιβλίο είναι σχηματικό, ρηχό και καθόλου πρωτότυπο. Ο σκοπός του δεν είναι να κάνει μια μελέτη για τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες, αλλά στρέφεται αρνητικά κυρίως στην ιδεολογία του κομμουνισμού και της επιτίθεται με εκλεκτικισμούς που δανείζεται από το φασισμό/ναζισμό. Δηλαδή ο στόχος του βιβλίου είναι καθαρά να κολλήσει στην ιδεολογία του κομμουνισμού στοιχεία του φασισμού/ναζισμού αδιαφορώντας για τις τεράστιες διαφορές που έχουν μεταξύ τους σε όλα τα επίπεδα. Κινείται πάνω στις μελέτες του αντιδραστικού "διανοούμενου" Ερνστ Νόλτε ο οποίος ανήκει στο ρεύμα του αναθεωρητισμού που προσπάθησε μεταπολεμικά να ξεπλύνει το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας με σκοπό να ξανανοίξει ο δρόμος της "μεγάλης Γερμανίας", κάτι που άρεσε ιδιαίτερα σε Γερμανούς μιλιταριστές, εθνικιστές και πρώην ναζιστές.

Εξαιρετικό πολιτικό δοκίμιο, πολύ ενδιαφέρον που αναλύει τις κρυφές σχέσεις και τις αδιόρατες συγγένειες ανάμεσα στα ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα του φασισμού, ναζισμού και κομουνισμού. Το θέμα αναλύεται από ελευθεριακή, λιμπεραλιστική θέση, χωρίς στόχο βέβαια να δικαιώσει το δυτικό φιλελευθερισμό. Συχνές είναι οι αναφορές σε διανοητές υψηλού διαμετρήματος όπως οι Ερνστ Νόλτε, Μάρεϊ Μπούκτσιν, Ερνστ Κασίρερ, Κάρλ Πόππερ, Κορνήλιος Καστοριάδης, Κώστας Παπαϊωάννου κ.α. Οι ομοιότητες ανάμεσα στους ολοκληρωτισμούς, τόσο της δεξιάς γενεαλογίας όσο και της αριστερής , είναι πολλές και φανερές για όσους δεν έχουν ιδεοληψίες πάσης φύσεως. Στο βιβλίο αναφέρονται έξι βασικά σημεία που εξομοιώνουν φασισμό και κομουνισμό όπως τα : μια σταθερή αδιαπραγμάτευτη ιδεολογία, ένα μονολιθικό κόμμα, μια τρομοκρατική μυστική αστυνομία, ένα μονοπώλιο μετάδοσης πληροφορίας (ενημέρωσης), ένα μονοπώλιο όπλων και μια κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία. Αυτό είναι το μοντέλο των ολοκληρωτικών συστημάτων. Επίσης, στο δοκίμιο πέρα από την ιστορικοπολιτική ανάλυση του ναζισμού και κομουνισμού γίνεται πολύς λόγος για τη λεγόμενη προδοσία των διανοουμένων της Αριστεράς, που παρόλο που γνώριζαν πολλά από τα αίσχη του λελινιστικού και σταλινικού κομουνισμού, άλλοι κράτησαν επαμφοτερίζουσα στάση, άλλοι τα δικαιολογούσαν στο όνομα της επερχόμενης ουτοπίας, άλλοι τα αποσιώπησαν και κάποιοι δεν δίστασαν να εκθειάσουν το ολοκληρωτικό καθεστώς του Σιδηρούν Παραπετάσματος. Το συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι από τα πιο ενδιαφέροντα του βιβλίου. Για να τελειώνω με το συγκεκριμένο σημείωμα το βιβλίο είναι πάρα πολύ καλό και πιστεύω ότι σε κάνει περισσότερο σοφό στο συγκεκριμένο θέμα. 5 αστέρια λοιπόν... Υ.Γ. Για όποιον θα ήθελε να εμβαθύνει περισσότερο στο θέμα των εκλεκτικών συγγενειών φασισμού και κομουνισμού εξαιρετικό είναι το βιβλίο του Ε. Νόλτε Ο ευρωπαϊκός εμφύλιος πόλεμος 1917-1945. Εθνικοσοσιαλισμός και μπολσεβικισμός από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.