Ο ΦΡΟΥΝΤ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ (ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΟΣ - ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΑΓΓΛΙΚΑ)

Παρουσίαση

Το 2008 παρουσίασα μια ανακοίνωση στο συνέδριο Cultural Memory: Forgetting to Remember/Remembering to Forget που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στο Κάντερμπερυ. Με είχε καλέσει ο φίλος μου Forbes Morlock, ο οποίος είχε γράψει τότε ότι "Το ενδιαφέρον είναι πως, εφόσον πρόκειται για ένα συνέδριο αφιερωμένο στη λήθη και την πολιτισμική μνήμη, η ψυχανάλυση -η οποία, μεταξύ άλλων, αποτελεί την παραδειγματική θεωρία της λήθης- μοιάζει να έχει λησμονηθεί. Εγκύπτοντας σε υλικά που κάποια είναι σαφώς ψυχαναλυτικά και άλλα δεν είναι, οι σύνεδροι επιδιώκουν να διερευνήσουν τις αμφίθυμες σχέσεις απέναντι στην ψυχανάλυση και να θέσουν το ερώτημα του τι έπρεπε να λησμονηθεί σε σχέση με τη λήθη και τη μνήμη στο νέο πλαίσιο της "πολιτισμικής μνήμης". Ταυτόχρονα, οι σύνεδροι επιδιώκουν επίσης να αναλύσουν την υπόρρητη αντίθεση ανάμεσα στον λόγο του καλλιτεχνικού αντικειμένου και τον λόγο για το καλλιτεχνικό αντικείμενο - λες και το πανεπιστήμιο θα μπορούσε να συνεχίσει να λησμονεί ότι το έργο τέχνης σκέφτεται. Αναφέρθηκε, όπως πάντα με συναρπαστικό τρόπο, στο τι πρέπει να λησμονηθεί στην προσωπική, πολιτισμική και κοινωνική κατασκευή του Σεργκέι Πανκέγεφ ως "Βόλφσμαν". Ο Uriel Orlow ήταν ο τρίτος που έκανε παρουσίαση, προβάλλοντας το έργο του The visitor, όπου θίγονται τα ζητήματα της φωνής, της επιστροφής του χαμένου αντικειμένου και της αμφιθυμίας της επανόρθωσης. Με δυσκολία μπορούσα να συγκεντρωθώ παρακολούθησα μικρό μέρος των εργασιών (για λόγους που εξηγώ στο ανά χείρας βιβλίο). Θέτονταν ερωτήματα σχετικά με τη φωνή, αλλά εγώ είχα χάσει τη δική μου. Ξαναδούλεψα την ανακοίνωσή μου, την ανέπτυξα περισσότερο, και αφαίρεσα κάποιες εικόνες. Από τις εικόνες που έμειναν, μόνο μία είναι δική μου. Όλο αυτό μου πήρε τέσσερα χρόνια, όσο διαρκεί και το διάστημα του πένθους. (...) (Από την έκδοση)