ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Παρουσίαση

Δεκαπέντε σύντομα, κοφτά διηγήματα, με αφορμή τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στο Μάτι, στην Κινέτα, αλλά και στον κόσμον όλον, δείχνουν με δραματικό τρόπο ότι το ανθρώπινο είδος έχει πολλά ακόμα να διδαχθεί από τις συμφορές του πριν καταλήξει να αγαπήσει τον εαυτό του πρώτα και τη Φύση μετά προκειμένου να συνυπάρξει αρμονικά σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη με όλα τα άλλα είδη (έμψυχα και άψυχα). Εκτός από την όξυνση κάθε αισθήματος ευθύνης, κάθε αίσθησης που έχουμε για το Δίκαιο, τα αφηγήματα αυτά λειτουργούν ως νοητικές ασκήσεις προετοιμασίας για την αποφυγή παρόμοιων καταστροφών στο μέλλον. Δραματικοί μονόλογοι, άλλοτε σε πρώτο κι άλλοτε σε τρίτο πρόσωπο, αισθαντικά ποιήματα, μαθήματα ελπίδας κι αισιοδοξίας... Η πολυάνθρωπη αφηγηματική φωνή προδίδει την ευθύνη που αναλαμβάνει η συγγραφέας Νούλη Τσαγκαράκη να μας οδηγήσει με ασφάλεια σε αυτό το δύσβατο μονοπάτι αυτογνωσίας κι εσωτερικής κατάδυσης, αν θέλουμε να δούμε κατάφατσα τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που κουβαλάμε εντός μας έτσι ώστε να τους ξορκίσουμε, να τους αδρανοποιήσουμε και -γιατί όχι;- να τους αξιοποιήσουμε σε μελλοντικές κρίσιμες καταστάσεις.
Επίτευγμα τρανό κι από αφηγηματικής κι από λογοτεχνικής πλευράς, το βιβλίο αυτό προοιωνίζει την απρόσκοπτη εξέλιξη κι απογείωση ενός πνευματικού ανθρώπου αποφασισμένου να συνεισφέρει ενεργά και να συμμετάσχει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα τού καιρού του με καθοριστικό και φιλάνθρωπο τρόπο. Δεν υπάρχει Σκοτάδι μέσα σε αυτό το έργο. Παρά τις φρικιαστικές περιγραφές, υπερισχύει το Φως κι η αγάπη για τη ζωή, ο έρωτας, η φιλία, η στοργή, η αλληλεγγύη, ο ηρωισμός, η ανιδιοτέλεια, ο αλτρουισμός εθελοντών και καθημερινών ανθρώπων τής βιοπάλης.
Είμαι σίγουρος πως η Νούλη Τσαγκαράκη θα φτάσει πέρα μακριά στο πνευματικό μονοπάτι που επέλεξε και χαράζει καθημερινώς με τα προσεκτικά, αποφασιστικά βήματά της. Η λογοτεχνία είναι πόνος και σπαραγμός, χρόνος μαθητείας και άσκηση συναισθημάτων στον μαυροπίνακα τής ζωής, εκεί που γράφουμε πάντα με ανοιχτόχρωμες κιμωλίες. (Κωνσταντίνος Μπούρας, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Σημείωμα συγγραφέα
Πρόλογος από τον κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Καλύτερος άνθρωπος
Το παιδί
Μυρωδιά θανάτου
Σούλα και Κόκος
Μιλάει ο Πέτρος Αβραμίδης
Με σκοτώνεις
Καπετάν Θανάσης
Θα σε περιμένω
Η καμπάνα
Ένα μικρό, πράσινο χορταράκι
Ο παππούς
Ελληνικόν κάλλος
Η στέρνα
Εποχικός πυροσβέστης
Δεν μπορεί να στεγνώσει το δάκρυ