ΤΟΥΡΚΙΑ

Παρουσίαση

Η έννοια του ιστορικού συμβιβασμού παραπέμπει στην πολιτική συμβίωση του Κεμαλισμού με το πολιτικό Ισλάμ. Η συμβίωση αυτή κατέστη αναπόφευκτη μετά την αποτυχία της αποϊσλαμοποίησης της τουρκικής κοινωνίας όπως αυτό επιχειρήθηκε από τον Κεμάλ και τους διαδόχους του. Το κοσμικό κράτος υποχρεώθηκε σταδιακά να αποδεχτεί την μερική ισλαμοποίηση της κοινωνίας η οποία άλλωστε ήταν μια πραγματικότητα. Οι απαρχές του ιστορικού συμβιβασμού είναι ορατές από τη δεκαετία του 1950 όπως και η ανάδειξη του νεο-οθωμανισμού ως κοινής συνισταμένης του. Η πορεία του συμβιβασμού αυτού γνώρισε τα επόμενα χρόνια πολλαπλά σκαμπανεβάσματα. Από τα μέσα όμως της δεκαετίας του '80 ο Τουργκούτ Οζάλ, πρωθυπουργός και μετέπειτα πρόεδρος της Τουρκίας, με ισλαμικές ρίζες, αλλά και ευνοούμενος του στρατού, έγινε ο εκφραστής του και ταυτόχρονα θεωρητικοποίησε την έννοια του νεο-οθωμανισμού. Ο σημερινός Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου ανέπτυξε κατά τρόπο πολύ πιο συστηματικό την έννοια του νεο-οθωμανισμού - με αναφορά στο δόγμα του "στρατηγικού βάθους" και τις συνισταμένες του. Αν όμως στο παρελθόν ο ιστορικός συμβιβασμός έκλινε πάντα υπέρ του Κεμαλισμού που είχε και την τελευταία λέξη ως προς το χώρο δραστηριοποίησης που θα άφηνε στο πολιτικό Ισλάμ, σήμερα οι ισορροπίες αυτές ανατράπηκαν σε βάρος του κεμαλικού κατεστημένου. Το πολιτικό Ισλάμ με το ΑΚΡ στην εξουσία έχει πια το ρυθμιστικό ηγεμονικό ρόλο και η Τουρκία εισήλθε σε μια περίοδο νεο-οθωμανικής μεταπολίτευσης, στην περίοδο του μετακεμαλισμού. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)