ΜΠΛΕ ΒΑΘΥ, ΣΧΕΔΟΝ ΜΑΥΡΟ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Στο διήγημα του με τίτλο 'Μπλε βαθύ, σχεδόν Μαύρο', ο Θανάσης Βαλτινός προσδιορίζει μία γυναικεία φύση, η οποία, εντός του μονολόγου της, σημαίνει την ώρα της κρίσης, την ώρα της απο-κοπής από το περιβάλλον της 'ευταξίας'.. Με αναφορές στο παρελθόν, σε έναν βίο διανθισμένο από τις 'πύρινες ζώνες' του βλέμματος & των προσδοκιών, η γυναίκα τοποθετείται στο κέντρο της προσοχής, 'ενσαρκώνει' μία παράδοξη 'οικειότητα' με τον βουβό θρήνο, τίθεται αντιμέτωπη με τα 'φάντάσματα' μίας ζωής η οποία τώρα, εκ-πληρώνεται στο διά-κενο, στην οριακή και μη μνήμη, μία ζωή που καταφεύγει στην ιδιαίτερη 'ασφάλεια' της μνήμης.. Οι 'πύρινες ζώνες' αποκαλύπτονται ως χρησμοδοτήσεις, ως 'σπαρακτική' διερώτηση για έναν βίο που αναζητεί την λύτρωση της μίας & της τελευταίας στιγμής, που, προτού δοθεί, 'πειραματίζεται', αποδέχεται-παραδέχεται: ''Λάθος άνθρωποι, λάθος κόσμος, λάθος λέξεις''.. Ένα απείκασμα σιωπής, επιδιωκόμενης παράθεσης διαμέσου της αντίστροφης γλώσσας της άρνησης.. Ο Θανάσης Βαλτινός, σε μία ώριμη στιγμή του έργου του, ανα-καλεί το 'βάρος' που αποκτά η 'στοιχειωμένη' και μη γλώσσα, συγκροτεί μία γυναικεία ταυτότητα που παραδίδεται στο δικό της εαυτό της, στη δική της αναφορά, στον έμμεσο ερωτική έλξη για αυτόν που βρίσκεται απέναντι και ακούει, στηλιτεύοντας την 'παραμυθία', την διάρκεια και την 'ποιότητα' των οικογενειακών σχέσεων σε μία κοινωνία που αλλάζει 'πρόσωπα'.. ''Γιατί τελικά η γλώσσα τι είναι; Μια σκλαβιά είναι και δεν σε λυτρώνει, ότι και να λένε, και τυραννιέσαι απλώς. Σαν τη θάλασσα που την έχουν κάνει και σύμβολο''.. Το 'νέο' υπόδειγμα της τιμής δύναται να συναρθρώσει την παραδοχή με την αποδόμηση της ηρωικής γλώσσας, της γλώσσας που απο-δίδει το κοινωνικό θέαμα, εκεί όπου, εντός και εκτός της γλώσσας, η γυναίκα θέλει 'να πέσει σε μια μακριά σιωπή''..