ΕΝΤΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΒΕΡΓΕΣ

Παρουσίαση

Το έργο αυτό διασχίζει έξυπνα τα όρια ανάμεσα στα είδη: μυθιστόρημα, σάτυρα, ποίηση, πορνογραφία, απλοϊκό παραμύθι, ημερολόγιο, χρονικό. Μια χαριτωμένη και μαζί μακάβρια ταξινόμηση των ηδονών όπως το Κάμα Σούτρα, στο οποίο εξάλλου ένας σχολιαστής λιγάκι είρωνας θα μπορούσε να βρει μια κομψή αναφορά στον ήρωα του Απολλιναίρ και στον τρόπο του να συνδυάζει, σαν πρίγκηπας και ακόλαστος, το Κακό με τους καλούς τρόπους: "Μερικοί καλόκαρδοι βασιλιάδες παίρνουν ή βάζουν φάρμακα που τους επιτρέπουν ν' απολαμβάνουν πολλές γυναίκες την ίδια νύχτα, παρ' όλο που αυτό δεν είναι του χαραχτήρα τους..." Και φυσικά αυτή η διάθεση (το να κάνεις το κακό απλώς και μόνο υποχωρώντας ιπποτικά στις ευγενικές προσφορές της μοίρας) μεταμορφώνει την πορνογραφία σε μια μυθολογία κάπως ρομαντική, σε μια τέχνη που λάμπει χάρις στο υποκριτικό σαβουάρ βιβρ των αγνών προθέσεων. Αλλά μια κριτική του πρόστυχου θεμελιωμένη στην προστυχιά, μια κριτική της βίας θεμελιωμένη στο βίαιο, δε θάταν ένας θεσμός αρκετά παράλογος ώστε να μοιάζει πραγματικός; Στην εποχή μας όλες α μεγάλες τέχνες είναι διχασμένες κατά τον ίδιο τρόπο. Και σε μια προσπάθεια τόσο ματαιόδοξη όσο το να βάλεις την ηδονή στη θέση της κούρασης, η πορνογραφία δεν μπορεί (όπως ακριβώς και η ποίηση) παρά να κριτικάρει χαριτωμένα ή ειρωνικά τον εαυτό της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)