Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Παρουσίαση

Όταν, στα λιμνασμένα νερά της πνευματικής μας διανόησης, που δεν την είχε αναταράξει ούτε η τρομερή καταστροφή του 1922 έπεσε, απροσδόκητο κατηγορώ μαζί και πιστεύω, "Η ποίηση στη ζωή μας", το βιβλίο που προξένησε τόση αντίδραση και τόσο θαυμασμό και που αποτέλεσε όριο στα γράμματά μας.
Η προσωπικότητα του Αποστολάκη δεν έχει ανάγκη να εξαρθή μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου τούτου· ζη ακόμη, πρόσφατη και ζωηρή, η ανάμνησή του στους συναδέλφους, στους μαθητές, στη γενικότερη επίδραση που άφησε. Τη νιώθω την ανάμνηση αυτή να βαραίνη στους ώμους μου, καθώς έρχομαι τώρα να συνεχίσω από την ίδια έδρα το λειτούργημα που άσκησε εκείνος - πρώτος καθηγητής της νέας ελληνικής φιλολογίας σε έδρα πανεπιστημιακή - με τόσο υψηλή συνείδηση του προορισμού του δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Κατηγορήθηκε κι' ο Αποστολάκης και κατηγορείται ως σήμερα για αρνητής, επειδή μονιμότερη στάθηκε η προσήλωσή του αποκλειστικά προς τις κορυφές και στυγνή η αφοσίωσή του προς το απόλυτο, το υψηλό και το ανώτερο. Στο περιβάλλον που γνώρισε άμεσα την επίδρασή του αισθάνομαι να τυλίγη την ανάμνησή του ευλαβικός θαυμασμός. Κι' αν στάθηκε στη ζωή του πρόσωπο τόσο σφοδρά αμφισβητούμενο το δείχνει της προσωπικότητας τούτο δείχνει την ανώτερη ποιότητα και την υπεροχή. Κι' από την άρνησή του, τη σχεδόν ασκητική - όσο κι' αν εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα σε τούτο το σημείο να τον μιμηθούμε - βγαίνει ωστόσο ένα "μέγιστον μάθημα": η πίστη στο υψηλό που υπάρχει στην ποίηση και στη ζωή μας, η θητεία στο υψηλό αυτό, με την απόλυτη αυταπάρνηση και την ανελέητη θυσία όλων εκείνων που δεν είναι άξια να σταθούν πλάι του. Και τούτο το δίδαγμα, με όλο το επιβλητικό κύρος του Γιάννη Αποστολάκη, βαραίνει απάνω στην έδρα της νεοελληνικής φιλολογίας και προκαθορίζει κατά κάποιον τρόπο το δρόμο όπου πρέπει κι' εμείς - αν είμαστε αρκετοί - να τον ακολουθήσουμε...) (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή
Η συλλογή
Ο Σολωμός
Αυτοβιογραφικό σημείωμα
Βιογραφικό σημείωμα