ΑΝΘΥΛΗ

Παρουσίαση

Σαν ήρθε στον τόπο μας το καθεστώς που διακήρυξε πως δεν πολυχρειάζεται η δουλειά των γραφιάδων σαν και μένα, κ' έκλεισαν τότε φημερίδες, περιοδικά, λογής-λογής έντυπα, κ' έπαψαν να βγαίνουν και πολλά-πολλά βιβλία -από κείνα που άλλοτε, όσο νάναι, μισοδιαβάζονταν, κι ασκούσαν αυτό που λέμε "επίδραση σε συνειδήσεις" (περιωρισμένου βέβαια αριθμού προσώπων, κι ωρισμένης μάλλον τάξεως ή επιπέδου)- οι συνέπειες για μένα ήταν άσκημες. Έμεινα δηλαδή ολότελα χωρίς δουλειά - ξόν αν δεχόμουν να δουλέψω με λογοκρισία ("εσωτερική" ή "εξωτερική", των διχτατόρων ή της ίδιας της εφημερίδας, το ίδιο κάνει, αφού στα κόβουν μια φορά), ή και στην ίδια τη Λογοκρισία, σα λογοκριτής δηλαδή, αντί σα λογοκρινόμενος (που πάλι κάνει το ίδιο, και το κάναν καμπόσοι παλιομασκαράδες, βγάνοντας και το άχτι τους κατά των άλλων, με μια ψαλίδα να ! στο χέρι) -μα και χωρίς κοινό! Κατά παράξενο τρόπο, ευκαιρία λες γύρευαν κ' οι λίγοι π' απόμεναν κάτι να διαβάζουν- γιατί τραβάγαμε "προοδευτικά" στη διχτατορία, και το κακό "μας ωριμάζονταν από καιρό" κι από μεγάλο βάθος μας - να κόψουν, οι ερίφηδες, την "κακιά συνήθεια" του βιβλίου, με μιαν "ατράνταχτη" κιόλας θεωρία: "Ό,τι να διαβάσης", λέγανε, "ό,τι να βγαίνη σήμερα, και να το βρίσκης, για ν' αφήνεται λεύτερο να τυπώνεται, ξεπίτηδες θα τ' αφήνουν, κι άρα πως νάναι αλήθεια ελεύτερο ;.." Σωστά! Τετράγωνα σωστά!.. Κι άντε τώρα συ να τους ξηγάς πώς μπορεί και να μην είναι τετράγωνα ποτέ τ' αληθινά - και πολύ λιγώτερο τα ελεύτερα! - περσότερο στρογγυλά (ή και μακρουλά μπορεί νάναι!) - ξόν που δεν υπάρχουν κ' ευθείες καθαυτό πουθενά, όλα κλείνουν σ' αυτόν τον κόσμο, κουβουκλώνουνται, σπείρες γίνουνται! - αλλά "φύρες" τελοσπάντων, τρύπες, ξηλώματα ή κακές αρμογές ή "τζόγοι" στους μηχανισμούς, στα τόσα γρενάζια, όχι "λάσκο" ξεπίτηδες αφημένο - που με το δίκιο τους να ψιλιάζουνται πως "τους περιμένει για να τους λιανίση" - μα ένα "παίζω" όσο νάναι όλο και κάπου ξετρυπώνει και χοροπηδάει σαν κλαράκι χαρούμενο, ακόμα και στον πάτο της κόλασης που λένε, προς χαρά και των διαβόλων βεβαίως (πως όχι και των διαβόλων;) αλλά και των αγγέλων, και των αγγέλων! πως όχι και των αγγέλων; και του "Κύριου" του ίδιου απ' τα ρετιρέ ψηλά, που σπάει πλάκα μάλιστα με δαύτο κυαλάροντάς το, "για δες το ρε" λέει, "που πήε και ξεφύτρωσε το κακορίζικο! Ρίχ' του, ρε Γαβρίλη, καμμιά γιωταχί δροσούλα κειχάμου, της τρέλλας έτσι, του ηρωισμού - του σουρρεαλισμού, άμα τσιγγουνεύεσαι! - να τυραννιέται περσότερο μέσα στα καμίνια επιβιώνοντας και dum spiro spero να ελπίζη το δύστυχο ζωήν του μέλλοντος αιώνος αμήν.." [...] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Στα έγκατα
Η σύμβαση
Τραβερσωμένος
Βάσις ορυχείων: Τέγγερ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Θεάματα αντί κοιτάσματα
Ο μεταλλωρύχος
Το ανεξήγητο
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: Καφτή Ανθύλη
Μάταιη πόλη με το φάσμα
Τράβα, καλέ μ', τον άλυσο...