ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ: ΒΑΤΡΑΧΟΙ

Παρουσίαση

Η κωμωδία αυτή του Αριστοφάνη, που φέρνει το όνομα Βάτραχοι, διδάχτηκε από την αθηναϊκή σκηνή κατά τα Λήναια στα 405, όταν ήταν άρχων ο Καλλίας.
Οι "Βάτραχοι" έχουν πολύ ενδιαφέρον, γιατί παίχτηκαν σε μιαν εποχή πολύ ανώμαλη. Όχι μόνο είχαν καταδικασθή σε θάνατο οι δέκα στρατηγοί (αρχηγοί του στόλου), που νίκησαν στις Αργινούσες -και από την καταδίκη αυτή αναμοχλεύτηκαν πάλι τα πάθη-, αλλά και οι πολιτικοί αρχηγοί (δημαγωγοί) έκαναν ό, τι μπορούσαν για να διατηρούν την κομματική τους δύναμη και να κρατούν έτσι την πολιτική εξουσία στα χέρια τους. Και το χειρότερο είναι πως μερικοί από τους αρχηγούς της συντηρητικής παρατάξεως, που ήταν εξόριστοι, συνεργάζονταν με τους εχθρούς της Αθηναϊκής Πολιτείας και έκαναν το παν για να φέρουν το σταμάτημα του πολέμου. Έπειτα, μια που ο πόλεμος παρατείνονταν και οι Πέρσες βοηθούσαν τους Σπαρτιάτες, άρχισαν πολλοί να σκέφτουνται για μια ειρήνη, που θα έκλεινε όπως-όπως. Στην ανώμαλη αυτή περίοδο, φυσικά, οι δημαγωγοί είχαν μεγάλη πέραση και οι κυβερνώντες, για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα και για να έχουν πολλές εφεδρείες, αναγκάζονταν να περνούν από τη Βουλή ψηφίσματα, με τα οποία δίδονταν πολιτικά δικαιώματα στους δούλους. Από όλες αυτές τις αιτίες ο κομματικός ανταγωνισμός είχε οξυνθή και η κατάσταση ήταν πολύ ανώμαλη και κρίσιμη. Από ώρα σε ώρα λοιπόν μπορούσε να ξεσπάση νέος εμφύλιος σπαραγμός. Γι' αυτό και μερικοί άρχισαν να πιστεύουν πως χρειάζονταν ένας δυνατός κυβερνήτης, που να συγκεντρώση την πολιτική εξουσία στα χέρια του, για να μη γίνουν τα όσα έγιναν στα 411. Και σαν τέτοιον παρουσίαζαν τον Αλκιβιάδη. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)