ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Παρουσίαση

Το έργο του Τζιοβάνι Αρίγκι αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό στη σύγχρονη μαρξιστική ή μάλλον "μεταμαρξιστική" σκέψη ως προς την ανάλυση του σύγχρονου καπιταλισμού, προπαντός σε ό,τι αφορά στη διαύγαση των κύκλων της καπιταλιστικής επέκτασης και την ανάλυση φαινομένων όπως η ανάδυση της Κίνας ως αυτόνομου παγκόσμιου πόλου ισχύος και το πέρασμα από τη μονοπολική παγκοσμιοποίηση σε έναν πολυπολικό κόσμο. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του, ο Αρίγκι επικεντρώνεται έτσι σε μια συστηματική θεωρητική επεξεργασία του ιστορικού καπιταλισμού, και του "κινεζικού φαινομένου".
Το κείμενό του με τίτλο "Το Τέλος του Μακρού 20ού αιώνα" παρουσιάζει συμπυκνωμένα το θεωρητικό σχήμα που ερμηνεύει τη διαμόρφωση και την εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.
Βασική του θέση, ότι αυτό διαμορφώθηκε σταδιακά μέσα από τη διαδοχή "ηγεμονικών κύκλων", με επίκεντρο κάθε φορά τις δυνάμεις που κατά περιόδους πρωτοστάτησαν στον ενδοδυτικό οικονομικό και πολιτικό ανταγωνισμό: αρχικά τις ιταλικές πόλεις-κράτη, την Ολλανδία και τις Κάτω Χώρες, στη συνέχεια τη Μεγάλη Βρετανία και τέλος τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτοί οι "ηγεμονικοί κύκλοι" χαρακτηρίζονται από νεοπαγή στοιχεία τα οποία αποκαλεί "μοτίβα εξέλιξης" και "μοτίβα επανάληψης". Η επανάληψη αφορά τη διαπίστωση ότι όλοι οι κύκλοι πέρασαν από δυο υποφάσεις, μια, παραγωγικής επέκτασης και μια δεύτερη, χρηματιστηριοποίησης, που συνεπάγεται και το "φθινόπωρο της κάθε ηγεμονίας" (Φερνάν Μπροντέλ). [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή
Το τέλος του μακρού 20ού αιώνα
Δύση και Ανατολή: Κράτη, αγορές και καπιταλισμός
Ηγεμονία και αντισυστημικά κινήματα
Τα μονοπάτια του κεφαλαίου
Τζιοβάνι Αρίγκι: σύντομο βιογραφικό