ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΕΙΡΩΝΑ

Παρουσίαση

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που πήγα στο σχολείο του Χείρωνα και είτε από την απότομη αλλαγή του κλίματος είτε από την αλλιώτικη διατροφή που βρήκα εδώ - πάνω κι από την νοσταλγία του σπιτιού και όλων μου εκεί των ανέσεων - εδώ δεν με πρόσεχε κανένας - είτε ακόμα κι από την υπερένταση της προσπάθειας που έκανα για να φτάσω τους άλλους που βρισκόταν ήδη προχωρημένοι αρκετά, είτε και για άλλους ακόμα άγνωστους σε μένα λόγους έπεσα άρρωστος με πυρετό στο κρεβάτι. Ο Χείρωνας αμέσως ήρθε να με δει. Στο βλέμμα του δεν κρύβονταν μια σκιά ανησυχίας. Αφού πρώτα αφουγκράστηκε το στήθος μου και μέτρησε τους παλμούς μου γύρισε κι αφήνοντας τα τεντωμένα χαρακτηριστικά του να ξελασκάρουν μ' ένα χαμόγελο: "Δεν είναι τίποτα", μου είπε. "Μη φοβάσαι. Δεν είναι καμιά αρρώστια". [...] (Από το κεφάλαιο Η περίπτωση του Καινή)