ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Στα τρία 'δοκίμια του για την τέχνη', ο Walter Benjamin, με στοχαστική σαφήνεια και ευρύτητα, αναφέρεται στις πτυχώσεις & στις αναπαραστάσεις των έργων τέχνης (στην αυθεντικότητα/αντιγραφή τους), σε μία ιστορία μετεξελίξεων & μετασχηματισμών, στις προσλήψεις τους την εποχή που στήνονται τα πρώτα βάθρα θέασης των έργων τέχνης.. Εστιάζοντας και αναπλαισιώνοντας την θεωρία του ιστορικού υλισμού, ο Benjamin προσδιορίζει την τέχνη ως κριτική, ως 'αντικείμενο΄ που συναρθρώνεται με την 'αδημονία' του πλήθους, την τέχνη με και δίχως 'αίγλη'.. Με αναφορές στην φωτογραφία, στο 'κλείσιμο του ματιού' στην οριακότητα της (στη φυσικότητα της εντύπωσης), καθώς στην κινηματογραφική λειτουργία της εικόνας ('παίζει' με τις δι-επαφές, την αντίστιξη μεταξύ θεάτρου/κινηματογράφου), στο κεφάλαιο που εμπλέκεται στην ανάπτυξη μίας πρώιμης κινηματογραφικής 'βιομηχανίας', και στον ηθοποιό του κινηματογράφου ως καθαυτό 'υποστασιοποίηση', ο Γερμανοεβραίος στοχαστής αναπτύσσει την θεωρία του, μία θεωρία της σπειροειδούς γραφής-τέχνης, κλείνοντας με ένα εμβριθές δοκίμιο του για τον 'Εντουαρντ Φουξ: σε αυτό το δοκίμιο, αναφέρεται στις πλαισιώσεις της ελλειπτικής ιστορίας, στις συνδηλώσεις του ιστορικού υλισμού & στην τροπικότητα με την οποία ο ιστορικός υλιστής οφείλει να προσεγγίζει την ιστορία.. Την ιστορία ως ανησυχία και γνωριμία.. Ο Φουξ καθίσταται η άλλη τέχνη, ηθικιστική αλλά και υλιστική, συνάμα. Διατρέχοντας το πολυσχιδές έργο του Φουξ, ο Benjamin προσδίδει στην ίδια την τέχνη και στη θέαση της, όψεις ιστορίας και διάχυσης της ιστορίας της πλαισίωσης της εκτός μουσείων. Θα ήταν σημαντική, και για την διάδοση και μελέτη του έργου του Benjamin, μία επανέκδοση των δοκιμίων του για την τέχνη..