Η ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Παρουσίαση

Η Μακεδονία, όντας πάνω στο πέρασμα μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων, υπήρξε ανέκαθεν ένα αξιοθαύμαστο αμάλγαμα φυλών. Πριν από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μπορούσαν να διαχωριστούν σε τρεις κύριες κατηγορίες: στην τουρκική, τη σλαβική και την πελασγική ή ελληνολατινική. Διαφοροποιημένες, αναμφίβολα, όσον αφορά τις αναλογίες τους, εξαιτίας του μεγάλου πολέμου, εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να υφίστανται.
Στην τουρκική ομάδα ανήκουν, λόγω φυλής ή θρησκείας, οι απόγονοι -λιγότερο ή περισσότερο αφομοιωμένοι από τους άλλους μακεδονικούς πληθυσμούς- των φυλών των Ούζων, των Πατσινάκων και των Κουμάνων, που έκαναν επιδρομές σε αυτές τις περιοχές κατά τον ια' και το ιβ' αιώνα. Επίσης στην ίδια ομάδα ανήκουν και οι εισβολείς του ιδ' και του ιε' αιώνα, οι οθωμανοί Τούρκοι, που είναι και οι τελικοί νικητές. Και τέλος, οι Αλβανοί, οι Τσερκέζοι, οι Τσιγγάνοι και οι Μακεδόνες προσηλυτισμένοι: Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες, οι τελευταίοι σε πολύ μικρό αριθμό. Η σλαβική ομάδα αποτελείται από Σέρβους και Βουλγάρους και η ελληνολατινική από Έλληνες και Βλάχους.
Στο δεύτερο μισό του ιθ' αιώνα οι Σέρβοι, οι Έλληνες, οι Βούλγαροι και οι Βλάχοι πίστεψαν ότι η κυριαρχία των Τούρκων πλησίαζε στο τέλος της. Σίγουροι για την ουδετερότητα, τουλάχιστον φαινομενική, του ισραηλιτικού στοιχείου, ελπίζοντας όλοι τους να κάνουν μια μέρα πατρίδα τους τη χώρα στην οποία ζούσαν υποδουλωμένοι, ξεκίνησαν τη μάχη που ονομάστηκε από τον πιο αμερόληπτο των παρατηρητών της: "Μακεδονικός Αγώνας". Ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές διαφωνίες της Βαλκανικής και την πολιτική της Ρωσίας, ξεκίνησε πρώτα με μπροσούρες, εφημερίδες και βιβλία. Οι ιστορικοί, οι εθνολόγοι και οι στατιστικολόγοι έγιναν οι πρώτοι ήρωες. Κατόπιν ήρθαν οι ιδρυτές σχολών και πανεπιστημίων και στη συνέχεια πρόβαλαν οι κομιτατζήδες, επιφορτισμένοι να πείσουν τον αντίπαλο με τη φωτιά ή το αίμα, να τον τρομοκρατήσουν ή και να τον εξολοθρεύσουν.
"Υπήρξε μία εποχή", λέει ο V. Berard, "που από το Ματαπά μέχρι το Δούναβη και από την Αδριατική ως τη Μαύρη Θάλασσα, χριστιανός και Έλληνας ήταν λέξεις συνώνυμες". Το θέμα των φυλών τιθόταν ελάχιστα και ταυτιζόταν με το θέμα της θρησκείας: "όλοι οι χριστιανοί ήταν Έλληνες και όλοι οι μουσουλμάνοι Τούρκοι". Αν αυτή η αντίληψη, που ήταν άλλωστε στην ουσία της σύμφωνη με τη λογική του πεπρωμένου, είχε διαρκέσει, θα είχε διευκολύνει πολύ την προσπάθεια των πολιτικών του κ' αιώνα. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)