...ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΑ ΣΕ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ

Παρουσίαση

11 προς 12 Σεπτέμβρη 2017
Γύρισε το κλειδί και άνοιξε την πόρτα.
Κάθε φορά που άνοιγε την πόρτα αυτού του σπιτιού, για μια στιγμή ένιωθε να της επιτίθεται ο αέρας που έβγαινε απότομα από τα έγκατα του διαμερίσματος, μόνο για να συμβιβαστςί την επόμενη στιγμή με το γεγονός πως αυτός ο αέρας ίσως την αγκάλιαζε. Δρασκέλισε γρήγορα την πόρτα και την έκλεισε πίσω της.
Όλα βρίσκονταν στη θέση τους. Φόρεσε στο κεφάλι της το σκούφο που κουβαλούσε στην τσάντα της. Τα γάντια τα είχε ήδη φορέσει στο ασανσέρ ανεβαίνοντας.
Όπως κάθε φορά, κατευθύνθηκε πρώτα στη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στο βάθος αριστερά στο σαλόνι. Ο D. είχε γεμίσει αυτή τη βιβλιοθήκη με βιβλία του κιλού, που είχε προμηθευτεί ένα μακρινό χειμωνιάτικο πρωινό του 2010 από έναν υπαίθριο πάγκο στο Μοναστηράκι (έκανε παγωνιά, γιατί να παραξενευτεί κανείς που φορούσε γάντια). (Απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο)

Περιεχόμενα

11 προς 12 Σεπτέμβρη 2017
10 Μάη 2014
11 Μάη 2014
"Χάρης"
"Οτάγια"
"Μάκης"
"Μπόνι"
"D." - 22 Απρίλη 2015
23 Απρίλη 2015
Σάββατο 2 Μάη 2015
Etorriko da zure soaz heriotza
4 Φλεβάρη 2016
Καμιά φορά θα ήθελες να μην είχες γεννηθεί
17 Απρίλη 2016
25 Απρίλη 2016 - Μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι
Σαν εσένα, που βυθίζεσαι στη γη τις μέρες που 'χει καταιγίδα
10 Σεπτέμβρη 2017
Εδώ σ' αγαπώ