ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Οι μέριμνες του βίου εγκυμονούνται από τη συνθήκη που διέπει το ίδιο το φαινόμενο της ζωής. Ο άνθρωπος, δηλαδή, κατέχεται από το σώμα του, ενώ έχει την ψευδαίσθηση πως το κατέχει. Το ανθρώπινο στοιχείο αποκρυσταλλώθηκε και εκφράστηκε σε μια αντιφατική υλικότητα· σ' ένα σώμα που εξαντλεί τις ζωτικές του λειτουργίες στο εσωτερικό του, που ζει και πεθαίνει μέσα του, ενώ είναι αμετάστρεπτα προσανατολισμένο έξω από τον εαυτό του, στο χώρο που ορίζει το περίγραμμά του. Τον άνθρωπο, λοιπόν, συνέχει μια διαρκής αυταπάτη· ό,τι υπάρχει από αυτόν είναι η ύλη του, και είναι το μόνο που δεν μπορεί να δει πως είναι. Για τον εαυτό του, και μόνο σε στιγμές δεινής αυτογνωσίας, είναι ον που γνωρίζει, που αισθάνεται και, μαζί, σκέπτεται. Αναπόδραστα, δηλαδή, στρέφεται έξω από το σώμα του, στο οποίο προώρισται να μην αναγνωρίσει ποτέ την ταυτότητά του. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)