ΕΣΩΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ

Περιεχόμενα

Εσωτικά τοπία
Υπάρχουνε κάτι τοπία σκοτεινά
Πάνω απ' αύτη την έρημο
Στην ίδια πάντα έρημο
Εγώ ζω στην έρημο
Τοπία μαγικά
Αν, όπως λένε, το χαρτί φτιάχνεται από ξύλο
Κάποιος που, χρόνια ολόκληρα
Ο έρημος άνθρωπος είν' έρημη ακτή
Δεν έχουν ρίζες τα νησιά
Ήμερο τοπίο οπού δεν συμβαίνει τίποτε
Στέγη μου, στοργική μητέρα
Αυτός ο φανοστάτης
Δεν είναι πλέον ουρανός αυτός
Ιστορίες μιας εποχής που πέρασε χωρίς ποτέ να έχει έρθει
Ζω σ' ένα χώρο περίεργο
Ένας Γιαπωνέζος μικρογράφος
Η μελαγχολία
Οι χαρές είναι πουλιά
Όπως ο Γιαπωνέζος κηπουρός
Όσοι χορεύουνε στη θράκα
Τα δέντρα ανθίσανε και φέτος
Τα μεγάλα ξύλινα κρεβάτια
Όταν πεθαίνει ο νεκροθάφτης
Παγιδευμένη, η μύγα
Σε βλέπω δίπλα μου
Περί ανθρώπου
Είναι ωραίο πράγμα ο άνθρωπος
Βυθισμένος σε βαθιά πολυθρόνα
Ελάχιστος
Βαρύ φορτίο
Αυτός ο άνθρωπος ερωτεύτηκε τη ζωή του
Αυτός ο άνθρωπος αγαπά τη γη
Κάποιος βρήκε, κάποτε, του θανάτου το αντίδοτο
Προϊόντος του χρόνου
Χώμα ο άνθρωπος
Αυτός ο άνθρωπος ρουφάει το τοπίο
Μονάχα όταν τρώμε
Την αλήθεια
Περί μαχαιριών
Ένα μαχαίρι που ακονίστηκε
Ένα μαχαίρι που έκοψε
Ένα μαχαίρι που πετά
Ένα μαχαίρι ακουμπισμένο στο τραπέζι
Κοιμισμένο στο συρτάρι της κουζίνας
Υπάρχουνε μαχαίρια που ζησαν
Φτωχό μαχαίρι
Υπάρχουνε δειλά μαχαίρια
Το δίκοπο μαχαίρι
Πες μου με τί μαχαίρι
Μάχαιρα έδωσες
Διόλου τυχαίο
Χαρούμενα βελάζουμε
Περί ψυχής
Γέρασες, φίλε
Ξηλώνει η ψυχή μου
Κοιτώ τα πόδια μου
Μ' ένα κουτί σαρδέλες Ιταλίας
Σαν τρυφερό κλαδί
Περί ποιήσεως
Η ποίηση με οδηγεί
Η θλίψη αύτη
Γράφω τα ποιήματα μου
Ποιος είπε ότι η ποίηση ωραΐζει
Κοντή κουβέρτα η ποίηση
Δουλεύοντας ένα ποίημα
Τα ποιήματα είναι τοπία
Εγώ δεν γράφω ποιήματα
Μ' αυτό που δεν λέει
Αφιερώσεις