ΕΚΑΤΟ ΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΕΝΤΑΛΙΕΣ

Παρουσίαση

ΕΚΑΤΟ ΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΕΝΤΑΛΙΕΣ. Για πρώτη φορά σήμερα ύστερα από δεκάξι χρόνια, έτοιμη να πετάξει κάτω από τον γαλλικό μας ουρανό, η συλλογή αυτών των ποιημάτων που κάποτε στην Ιαπωνία προσπάθησα αδιάντροπα, αναζητώντας τη σκιά τους, να αναμίξω στο τελετουργικό σμήνος των χάικου.
Ποιος θα μου επέτρεπε -ούτε αυτό το πινέλο που ήδη πάλλεται στα λεπτά άκρα από τις φάλαγγες των δακτύλων μου, ούτε αυτό το χαρτί που προσφέρεται, τόσο τριζάτο όσο το μετάξι, τόσο τεντωμένο όσο η χορδή κάτω από το δοξάρι, τόσο μαλακό όσο η ομίχλη- να αντισταθώ στον παντού διάχυτο εκεί πέρα πειρασμό της καλλιγραφίας; Δεν είμαι, κι εγώ, ένας ειδικός του γράμματος; Και το δυτικό γράμμα, έτσι όπως απαρτιώνεται στο νήμα της σκέψης μας σε λέξεις και γράμματα, στη χειρονομία που το συνδέει με τα γειτονικά του δεν είναι κάτι εξίσου έμψυχο και αποφαντικό με το κινεζικό μονόγραμμα; Ο χαρακτήρας τυπώνεται διαμιάς επάνω στην ιδέα και την προτείνει, εκθέτοντάς την, ακινητοποιημένη στην αναλογία του αστερισμού της γραφής που ανακαλεί γύρω του. Το γράμμα όμως κατά την ανάλυση και τη μεταφορά του στην οριζόντια γραμμή της φανταστικής αντίληψης είναι συγχρόνως μορφή και κίνηση, ένα είδος σημαίνουσας μηχανής. Το Ο, ανάλογα με τη συναρμογή του με τους άλλους χαρακτήρες του αλφαβήτου, ήλιος ίσως, σελήνη, ρόδα, τροχαλία, ανοιχτό στόμα, λίμνη, τρύπα, νησί, μηδενικό, -η λειτουργία όλων αυτών. Το Ι ακόντιο ίσως, ο τεντωμένος δείκτης, δέντρο, κολώνα, η κατάφαση του προσώπου και της μονάδας. Το Μ είναι η θάλασσα (mer), το βουνό (montagne), το χέρι (main), το μέτρο (mesure), η ψυχή (ame), η ταυτότητα. Και αν από όλα αυτά τα στόματα και τα προστιθέμενα ραβδιά σχηματίσουμε μια λέξη, ποιο τελειότερο ιδεόγραμμα από καρδιά, μάτι, αδελφή, ίδιος, αυτός, όνειρο, πόδι, στέγη, κ.λπ.; Σ' εμάς η λέξη (που σημαίνει: κάτι κατειλημμένο από κίνηση) είναι ένα σύνολο που προέκυψε από μια διαδοχή. Πάλλεται ακόμη, απορρέει ακόμη από αυτή την παύση του λευκού που περιορίζεται από το χαρακτήρα του χεριού που το χάραξε. Παρευρισκόμαστε στην ορμή που συνέδεσε τους κρίκους αυτής της αλυσίδας. Ακολουθούμε μια κατεύθυνση από αριστερά προς τα δεξιά, και το χέρι, μια γραμμή κάτω από την άλλη γραμμή, ξανακάνει αδιάκοπα την ίδια διαδρομή. Ο ποιητής πηγαίνει προς την κατεύθυνση του αναγνώστη του, κι έπειτα επανερχόμενος προς τον εαυτό του, ξανακάνει τη διαδρομή της πένας προς το μελανοδοχείο. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Paul Claudel - Πρόλογος
Paul Claudel - Εκατό φράσεις για βεντάλιες
Michel Truffet - «Αυτή η βουβή κουβέντα που αναδίδει μια αναπνοή ορμώμενη απ' το χέρι»
Θανάσης Χατζόπουλος - Χειρονομίες στο χαρτί
Χρονολόγιο Πωλ Κλωντέλ
Βιβλιογραφικό σημείωμα
Σημειώσεις