ΤΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

"Ο ΚΟΚΤΩ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ", Μια συνέντευξη στον Ουίλλιαμ Φίφιλντ:
Ήταν τέτοια η ευφυΐα του Κοκτώ, που θα έλεγες ότι ζούσε σε έναν κόσμο με εικόνες σε επιτάχυνση, κάτι σαν ταινία σε γρήγορη κίνηση. Φέρνει κανείς στο μυαλό του ένα διαφορετικό χρονικό υπόβαθρο: ανόμοιοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται εμφανώς κάτω από όμοιες υλικές συνθήκες, ζουν τελικά σε διαφορετική επιτάχυνση. Στην περίπτωση του Κοκτώ, δεν υπήρχε αμφιβολία πως τα πολλαπλά ταλέντα, η παράθεση ικανοτήτων, η συσσώρευση και ετερογένεια των εμπειριών, αλλά και η συμπεριφορά, το "προσωπείο" που παρουσίαζε στον κόσμο, καθώς και αυτό που συχνά αποκαλείτο επιπολαιότητα ή απερισκεψία, μόνο στην εξαιρετική του οξύνοια μπορούσαν να αποδοθούν. "Όσα κι αν χαρίζει στον κόσμο ο διορατικός, είναι πάντοτε λιγότερα από αυτά που διαβλέπει". [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

"ΤΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ":
Κάθε μέρα, όταν το Λύκειο Condorcet κλείνει τις πόρτες του, οι "βάρβαροι του σχολείου" ξεχύνονται στην αυλή του συγκροτήματος κατοικιών Monthiers. Αυτό το βράδυ, η αυλή δείχνει τρομερή, καλυμμένη με χιόνι απ' άκρη σ' άκρη κι οι μικροί διάβολοι ξετρυπώνουν από παντού.
Όταν ο Πωλ περνάει την πύλη της, ένας καταιγισμός από χιονόμπαλες τον υποδέχεται. Αυτός προχωράει αδιάφορος, αναζητώντας με τα μάτια τον Νταρζελός. Ξαφνικά τον διακρίνει, όρθιο ανάμεσα στους "στρατιώτες" του, να σηκώνει το χέρι και να του ρίχνει μια χιονομπάλα. Ο Πωλ πληγώνεται στο στήθος απ' όπου αρχίζει να στάζει αίμα. Οι γιατροί, που φτάνουν αργότερα, δεν ξέρουν τι να πουν, το παιδί έχει, πολύ απλά, ευαίσθητο στήθος. Του συνιστούν απόλυτη ανάπαυση και τον παραδίδουν στις φροντίδες της δεκαεξάχρονης αδελφής του Ελιζαμπέτ, επειδή η μητέρα τους ζει καθηλωμένη στο αναπηρικό καροτσάκι. Μέσα στο σπίτι θα εκδηλωθεί ο παθιασμένος και αχόρταγος έρωτας της Ελιζαμπέτ για τον Πωλ.
Δημοσιευμένο το 1929, "Τα τρομερά παιδιά" είναι ένα από τα πιο ολοκληρωμένα έργα του Κοκτώ. Το πάθος που ενώνει τον Πωλ και την Ελιζαμπέτ θα φαινόταν διφορούμενο καθώς και αίτιο σκανδάλου αν δεν είχαν χαράξει γύρω τους ένα μαγικό κύκλο, που τα προστατεύει από τον εξωτερικό κόσμο και τους κάνει να επικοινωνούν με έναν κόσμο "όπου τα σώματα, οι ψυχές παντρεύονται κι όπου η αιμομιξία δεν καταδιώκει τους αγαπημένους". (Από τον κατάλογο παρουσίασης του εκδότη)