Ι. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΕΡΓΑ (ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Παρουσίαση

Ο πλούσιος βασιλιάς της χώρας Αβεννήρ ζούσε μέσα σε μεγάλη χλιδή, απόλαυση και ακολασία, αλλ' είχε ένα καημό ήταν άτεκνος. Κάποτε όμως απέκτησε γιο, αλλά τη μεγάλη χαρά του και τις γιορτές που οργάνωσε με τη γέννησή του ήρθε να σκιάσει η πρόβλεψη ενός αστρολόγου, ότι ο νεογέννητος διάδοχος Ιωάσαφ δε θα βασιλεύσει στο βασίλειό του και ότι θ' ασπασθεί τον Χριστιανισμό, τον οποίο ο Αβεννήρ δίωκε πολύ σκληρά.
Για να μη εκπληρωθεί λοιπόν η πρόρρηση αυτή ο Αβεννήρ έκτισε ένα μεγαλόπρεπο παλάτι αποκλειστικά για το γιο του, όπου και τον έκλεισε ανατρέφοντάς τον με κάθε άνεση και επιμέλεια. Από το φόβο του όμως μήπως ασπασθεί τον Χριστιανισμό και ιδιαίτερα τον μοναχικό βίο, φρόντισε να μη έρθει σε κανενός είδους επαφή με αυτά, ούτε να δει ή να ακούσει οτιδήποτε έχει σχέση με τα λυπηρά της ζωής (αρρώστια, πόνο, θλίψη, γηρατειά, θάνατο κλπ). Όμως δεν μπόρεσε να αποφύγει αυτό ακριβώς που φοβόταν. Όταν ο Ιωάσαφ έγινε έφηβος, ήρθε στο ανάκτορό του ως έμπορος ένας ασκητής ονόματι Βαρλαάμ, ο οποίος, παρά τις αυστηρές διαταγές του Αβεννήρ, κατόρθωσε να οδηγηθεί στον Ιωάσαφ, ισχυριζόμενος ότι έχει να του δώσει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι με πρωτοφανείς ιδιότητες, ενώ σκοπός του ήταν να τον διδάξει τη χριστιανική πίστη και να τον μυήσει στην ασκητική ζωή.
Ο Αβεννήρ μαθαίνοντός το λυπήθηκε πολύ και χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να αποσπάσει το γιο του από τη πίστη των Χριστιανών, όπως απειλές, διάλογο, υποσχέσεις, κολακείες, προκλήσεις, παραχώρηση του μισού βασιλείου του κ.ά. Το μόνο όμως που κατάφερε με όλα αυτά ήταν να δοθεί στον Ιωάσαφ η ευκαιρία να ομολογήσει και δημόσια την πίστη του, να αποδείξει την αμετακίνητη απόφασή του να ακολουθήσει τη ζωή της ερήμου, και να κατηχήσει τελικά και αυτόν τον πατέρα του, ο οποίος μετά τη βάπτισή του, κομμάτιασε όλα τα χρυσά και ασημένια αγάλματα και τα μοίρασε τους φτωχούς, κατεδάφισε τους βωμούς και τους ειδωλολατρικούς ναούς, και, ορίζοντας ως διάδοχό του τον Ιωάσαφ, πέθανε εν ειρήνη.
Ο Ιωάσαφ στη συνέχεια μοίρασε όλο τον πλούτο του στους φτωχούς, έστεψε βασιλιά τον ευσεβή Βαραχία και αναχώρησε στην έρημο αναζητώντας το δάσκαλό του Βαρλαάμ. Στην έρημο περιπλανήθηκε επί δύο χρόνια και ύστερα από αφάνταστες στερήσεις, δοκιμασίες και πειρασμούς, βρήκε τελικά τον Βαρλαάμ και έμεινε πλησίον του με υποταγή και ταπείνωση. Όταν ο Βαρλαάμ αισθάνθηκε το τέλος του, λειτούργησε για τελευταία φορά, κοινώνησαν, συνέφαγαν το λιτό τους γεύμα, αποχαιρετίστηκαν και ο Βαρλαάμ κάνοντας το σημείο του σταυρού αναχώρησε για την αιωνιότητα.
Ο Ιωάσαφ και μετά το θάνατο του Βαρλαάμ συνέχισε την αγγελική ζωή, υποβαλλόμενος σε ακόμα πιο σκληρή άσκηση, και όταν συμπλήρωσε τριάντα πέντε χρόνια ασκητικής ζωής, σε ηλικία εξήντα χρόνων παρέδωσε τη μακάρια ψυχή του στον Κύριο που τόσο είχε ποθήσει.
Ο βασιλιάς Βαραχίας, μαθαίνοντας το θάνατό του, πήγε στον τόπο της ταφής και των δύο και βρήκε τα σώματά τους ανέπαφα. Τα τοποθέτησε μέσα σε πολυτελείς λειψανοθήκες και τα μετέφερε στην πατρίδα του με πολλές τιμές. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)