Ο ΚΑΝΤ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΑΙΩΝΙΑ ΕΙΡΗΝΗ»

Παρουσίαση

Ό,τι κατά βάθος, ενδιαφέρει περισσότερο τον φιλελεύθερο πολιτικόν διανοητή και φιλόσοφο Καντ είναι τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και λιγώτερον η απλή ή τελεία επικράτηση της ηρέμου τάξεως εις τους κόλπους μιας ελλόγως οργανωμένης πολιτείας. Η ιστορική εμπειρία τον έχει διδάξει, ότι μετά της απολύτου τάξεως και ηρεμίας συνδέεται ή συνδυάζεται πολύ συχνά μια γενικευμένη, έστω και λανθάνουσα, τάση καταπιέσεως και υποταγής των πολιτών. Στο φιλοσοφικό μέσα εν τούτοις έργο του δεν ελλείπουν, φαινομενικώς τουλάχιστον, οι κάποιες πραγματικές αντιφάσεις ή νοηματικές, απλώς, αμφισημίες (διφορούμενες στάσεις), στον βαθμό ή στο μέτρο που και η "Obrigkeit" (ως εννοιολογική συμπερίληψη της αυταρχικώς ακάμπτου άνωθεν εξουσιαστικής τάξεως) οφείλει να διατηρηθή άθικτη ή ακέραιη και, κατά βάθος, αναντιστασίαστη (irresistible) στη δημόσια a priori δικαιοκρατική της υπόσταση - αλλά και που το δίκαιο των ανθρώπων πρέπει να κρατηθή ιερό...».
Τούτο υποδηλώνει, ότι η στάση του Καντ απέναντι ειδικά στο δίκαιο της αντιστάσεως (που έχει τόσο παλαιάν και αγράπτως αξιοσέβαστον ιστορικήν καταγωγή) και στην επανάσταση χρήζει φιλοσοφικής εισέτι διερμηνείας, καθ' όσον και το ίδιο το πρόβλημα της Επαναστάσεως εκφύεται ή απορρέει από την προβληματική του Δικαίου της αντιστάσεως. Είναι, εξ άλλου, πολύ γνωστό, ότι οι απόψεις των ερμηνευτών της πολιτικής φιλοσοφίας και φιλοσοφίας του δικαίου του Καντ διαφοροποιούνται έστιν ότε διαμετρικώς. (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Ι. Το προς σύσταση της πολιτείας «πρωταρχικό συμβόλαιο» (contractus originarius). Δίκαιο και βία
ΙΙ. Κυριαρχία (potestas suprema) και αντίσταση
ΙΙΙ. Το δίκαιο της επαναστάσεως και η Γαλλική Επανάσταση
IV. Δίκαιο και Ηθική
V. Μεταρρύθμιση άνευ επαναστάσεως ή επανάσταση ως ριζοσπαστική «εκ των άνω μεταρρύθμιση» (reformatio)
Appendix: Ο Καντ και το δίκαιο της αντιστάσεως (jus resistentiae)
VI. Ο Καντ για την αιώνια ειρήνη: Πολιτική και Φιλοσοφία