Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

Παρουσίαση

Έχει το γούστο του, τώρα π' αρχίζω αυτές τις γραμμές για τον Καραγκιόζη, να έρχεται στην άκρια της πέννας μου το όνομα του απαισίου την μνήμην Αδόλφου Χίτλερ.
Βέβαια το όνομα τούτο θα ήρμοζε καλλίτερα σε τίποτε που ν' αφορούσε το αιμοβόρο τέρας Ubu-Roi. Ας είναι. (Άλλωστε θα επανέλθω, πιο κάτω, στον Χίτλερ).
Ο Χίτλερ λοιπόν πέθανε: είναι πλέον μάταιο, όσο και μωρόν, να επιμένει κανείς, με άκρα σχολαστικότητα, στα ζητήματα της "φυλετικής καταγωγής". Ας τ' αφίσουμε στους φίλους μας τους Γάλλους, ειδικούς στα κουραστικά (και λίγο συκοφαντικά) τερτίπια τους για ό,τι αφορά τον Ελληνισμό. Μήπως, απ' εσχάτων, δεν ανεκάλυψαν, μαζύ με το πλαστό των περισσοτέρων αρχαιολογικών ευρημάτων της Κνωσσού, κι' ότι ο Ανδρέας Σενιέ δεν έχει σταγόνα ελληνικού αίματος στις φλέβες του, μια που δεν μπορεί ν' αποδειχθή ευχερώς ότι η μητέρα του, η περίφημη για μας "Ραντάμα", καταγόταν απ' ευθείας από τους... Μαραθωνομάχους;
Και άλλα πολλά. [...] (Από την έκδοση)