ΕΜΕΙΝΑΜΕΝ ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΒΟΣΚΟΝ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟΝ

Παρουσίαση

«Πολλά τα δεινά της νήσου μας και να είσαι πάντοτε προετοιμασμένος δια να ακούσης τα χειρότερα», λέει ο Οδυσσέας Χατζητομάζος στον εγγονό του στην αρχή της αφήγησής του, που καλύπτει μία από τις πιο ταραχώδεις και αιματηρές περιόδους της κυπριακής ιστορίας. Είναι τα χρόνια από τα μέσα του 18ου αιώνα ως τα μέσα του 19ου αιώνα. Περίοδος τουρκοκρατίας, όπου όμως δύο σημαντικές μορφές Ρωμιών κυριαρχούν στο προσκήνιο. Πρώτα ο δραγομάνος Χατζηγεωργάκης Κορνέσιος και, λίγο αργότερα, ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός. Τραγικές μορφές, αφού πληρώνουν με το αίμα τους τη δύναμη και την επιρροή τους. Στη σκιά τους, οι ραγιάδες με τη φτώχεια τους, τα βάσανα και τις κακουχίες τους, αλλά και με τις ελπίδες και τους οραματισμούς τους. Ένας από αυτούς και ο Χατζητομάζος, που αφηγείται στον εγγονό του τις περιπέτειες του βίου του και ταυτόχρονα τις περιπέτειες της «γλυκείας χώρας». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)