ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: ΤΡΑΓΩΔΙΑΙ (ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΟΜΟΣ-ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Ο μαρασμός του φυτικού κόσμου και μάλιστα της αμπέλου κατά το φθινόπωρο, ο φαινομενικός θάνατός τους κατά τον χειμώνα και η αναγέννησή τους πάλι κατά την άνοιξη έδωσαν στους αγροτικούς πληθυσμούς την εντύπωση, πως πίσω απ' αυτά τα φαινόμενα υπάρχει ένας θεός, ο Διόνυσος, που διαδοχικά και με κανονική και απαραβίαστη σειρά πάσχει και ευτυχεί, πεθαίνει και αναγεννάται, είναι δηλ. ο ίδιος θεός και του θανάτου και της ζωής ή, ότως λέγει ο Ηράκλειτος, Ωυτός δε Αίδης και Διόνυσος, ότεω μαίνονται και ληναΐζουσι, ο ίδιος θεός είναι ο Άδης και ο Διόνυσος, που για τιμή του τελούν τις μανιώδεις γιορτές των Ληναίων. Γι' αυτό και τ' Ανθεστήρια, διονυσιακή γιορτή κατά τον Ανθεστηριώνα (Φεβρουάριο), ήταν και των νεκρών γιορτή. Στους Δελφούς, στον Ιερό τόπο της λατρείας του Φοίβου, κατά τους τρεις χειμερινούς μήνες του θανάτου του φυσικού κόσμου δεν μέλπεται ο παιάν, άσμα αφιερωμένο στη λατρεία του Απόλλωνος, αλλά με το διθύραμβο τούτον κατακαλούνται τον θεόν (δηλ. το Διόνυσο) να γυρίση από τα σκότη και το βασίλειο του θανάτου στο φως του απάνω κόσμου. Κι' αλήθεια ξανανεβαίνει από τον Άδη στη ζωή, όπως οι χυμοί από τους σκοτεινούς κόλπους της γης στους κλάδους των φυτών, και πλαστουργεί τις ποικίλες μορφές της βλαστικής ζωής. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΚΥΚΛΩΨ
ΙΩΝ
ΕΛΕΝΗ
ΡΗΣΟΣ