Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

Παρουσίαση

Το έργο αυτό του Βικτωρα Ουγκώ είναι από τα πο δημοφιλή.
Η υπόθεσή του -όπως έχει στη διασκευή αυτή, όπου ορισμένα σημεία έχουν τροποποιηθεί για λόγους ηθοπλαστικούς και παιδαγωγικούς - είναι η εξής:
Στις 6 Ιανουαρίου του 1482, το Παρίσι θα γιόρταζε εκτός από τα Θεοφάνεια, τη "γιορτή της Τρέλας" που αποτελούσε, από παλιά χρόνια, το ετήσιο πανηγύρι της χαράς και του κεφιού. Πρωί - πρωί, οι καμπάνες των εκκλησιών του Παρισιού ξεσήκωσαν τον κόσμο. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν οι ήχοι από τις καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων. Ο κόσμος που ήξερε τον κωδωνοκρούστη της Παναγίας, έλεγε: "Ο καμπούρης έχει σήμερα τα κέφια του". Και ήταν ο θρυλικός αυτός κωδωνοκρούστης, που τον έλεγαν ΚΟΥΑΣΙΜΟΔΟ, ένα πραγματικό εξάμβλωμα στην εμφάνισή του αλλά συγχρόνως, είχε σωματική δύναμη γίγαντα και καρδιά παιδιού...
Η γιορτή άρχισε με την παράσταση ενός μεσαιωνικού δράματος που είχε γράψει, ο επίσης θρυλικός για τα... "αριστουργήματά του" και αιώνια πεινασμένος και απένταρος "ποιητής", Γρηγοράς.
Έπειτα ρίχτηκε το σύνθημα της εκλογής του "Πάπα των Τρελών". Πάπας εκλέγονταν όποιος θα έκανε τις πιο εξωφρενικές γκριμάτσες. Ενώ συνεχιζόταν, μέσα σε σπαρταριστά γέλια και φασαρία η... παρέλαση των προσώπων, έφτασε εκεί και ο Κουασιμόδος. Όταν έδειξε το πρόσωπό του, το πλήθος ξέσπασε σε αλαλαγμούς, και ζητωκραυγές. Στη στιγμή, δια... "γενικής βοής" είχε εκλεγεί "Πάπας των Τρελών".
Το γλέντι είχε ανάψει για καλά, το πλήθος τώρα, είχε βρει καινούργια διασκέδαση στα νούμερα που τους έκανε μια νεαρή και όμορφη τσιγγανοπούλα, η Εσμεράλδα, με την κατσικούλα της την Τζαλή.
Ήταν τόσο ωραία τα νούμερα της Εσμεράλδας και της κατσικούλας της, που κάποιος φώναξε ότι είναι μάγισσα. Ο Κουασιμόδος, βλέποντας ότι κινδυνεύει, όρμησε και την άρπαξε για να την φυγαδεύσει. Το πλήθος τον πήρε από πίσω, ώσπου ένας λοχαγός, ο Φοίβος ντε Σατωπέρ, έπιασε τον Κουασιμόδο και ελευθέρωσε την Εσμεράλδα.
Η Εσμεράλδα, που δεν μπορούσε να ξεχάσει τον όμορφο λοχαγό, τον συναντάει πάλι τυχαία και κάνουν μαζί έναν περίπατατο. Κάποιος όμως αντίζηλος που τους παρακολουθεί, πλησιάζει και χώνει το μαχαίρι του στην πλάτη του λοχαγού και αμέσως χάνεται. Η Εσμεράλδα συλλαμβάνεται και καταδικάζεται, σα φόνισσα και μάγισσα, σε κρεμάλα!
Την στιγμή ακριβώς που πρόκειται να περάσουν το σχοινί στο λαιμό της Εσμεράλδας, στην πλατεία της Παναγίας, ο Κουασιμόδος, ανεβασμένος στο καμπαναριό για να παρακολουθήσει την εκτέλεση, αναγνωρίζει την καταδίκη και αποφασίζει να την σώσει. Κρατώντας ένα μακρύ σχοινί, τινάζεται στον αέρα, αρπάζει την Εσμεράλδα και την κρύβει μέσα στην εκκλησία της Παναγίας, όπου κατά το νόμο, μπορεί ο καθένας να βρει άσυλο.
Αλλά η εκκλησία πολιορκείται στην αρχή από τους Τρουάνδους, τον υπόκοσμο του Παρισιού, που ήρθε να ελευθερώσει την Εσμεράλδα, και σε λίγο από τα βασιλικά αποσπάσματα, που πήραν άδεια από το Βασιλιά να παραβιάσουν το άσυλο της Παναγίας. Ακολουθούν ένα σωρό επεισόδια, και στο τέλος οι Τρουάνδοι αρπάζουν την Εσμεράλδα, ενώ οι στρατιώτες του βασιλιά γκρεμίζουν τον Κουασιμόδο στο λιθόστρωτο της πλατείας... Όσο για την τύχη της Εσμεράλδας, αυτή παντρεύεται το λοχαγό Φοίβο, ενώ ο... ποιητής Γρηγοράς σκαρώνει ένα νέο "αριστούργημα" που θα διαβαστεί στους γάμους!... (Από την έκδοση)