Δεν διαβάζω αυτό το είδος λογοτεχνίας, το βιβλίο το αγόρασα από παρανόηηση της περίληψης, απόδειξη γι' αυτό μόλις το τελείωσα ξεκίνησα τις ''Χαμένες ψευδαισθήσεις''. Κι εδώ είναι η πρώτη θέση που εκφράζω σχετικά με το βιβλίο: Γενικά είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσω αμέσως ένα βιβλίο μετά από ένα άλλο, πόσο μάλιστα όταν τα δύο είδη αφορούν το πρώτο τη λογοτεχνία του φανταστικού και το δεύτερο, το πρώτο κύμα της γαλλικής λογοτεχνίας του ρεαλισμού. Αλλά μπόρεσα να το κάνω, φυσικά και απλά σα να υπήρχε ένα αόρατο ίχνος συγγένειας όπως όταν βλέπουμε κάποιον και αδιόρατα μας θυμίζει κάποιον άλλο ακόμη κι όταν δε μοιάζουν καθόλου. Το δεύτερο που έχω να πω είναι απλό: το βιβλίο με μάγεψε και με ταξίδεψε, με ηρέμησε. Γέλασα, λυπήθηκα, δεν προβληματίστηκα παρότι είναι κάτι που μ' αρέσει αλλά καταδιασκέδασα. Είχα απόλυτη ανάγκη αυτό το παραμύθι και δεν το ήξερα καν.