Ο Λογαριασμός μου

Δωρεάν αποστολή και αντικαταβολή για αγορές άνω των 30€ | Έως 24 άτοκες δόσεις | Έως -85% χαμηλότερες τιμές σε πάνω από 350.000 τίτλους

Σχόλια Αναγνώστη: The Big Brother

Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΥΦΛΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ "
Το βιβλίο που έγραψε ο Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης σε συνεργασία με το Σωτήρη Ρούσσο είναι λίαν καλογραμμένο, κατατοπιστικό και σαφές. Παρότι κάνει μια ιστορική αναδρομή, είναι προπαντός ένα πολιτικό έργο, που προειδοποιεί για τον κίνδυνο του ισλαμικού εξτρεμισμού. Γραμμένο πριν το Ισλαμικό Κράτος και την ισλαμική στροφή του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην Τουρκία του Ερντογάν, δεν έχει πέσει έξω στις δυσοίωνες προβλέψεις και εκτιμήσεις. Το έργο είναι σοβαρό, χωρίς προκλητική διάθεση για κινδυνολογία. Έχουμε ένα κίνδυνο ορατό, είναι μάταιο να το αρνούμαστε. Οι συγγραφείς, αναλύουν τη γεωπολιτική του ισλαμισμού και υποστηρίζουν ότι ο φονταμενταλισμός δεν είναι ένα γεωγραφικά στεγανοποιημένο φαινόμενο, αλλά διάχυτο και ανεξέλεγκτο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν όλες οι ερμηνείες στην ανάλυση αυτού του φαινομένου, καθώς και οι σχέσεις με τη Δύση. Οι συγγραφείς αναφέρονται σε διάφορα γεγονότα, αλλά δίνουν έμφαση στο τσετσενικό, το τουρκικό, το ιρανικό και το βαλκανικό πρόβλημα. Ενώ σε πολλά βιβλία για τον ισλαμικό φονταμενταλισμό απουσιάζουν οι διαστάσεις της μετανάστευσης, οι συγγραφείς εδώ αναφέρονται ρητά στη μετανάστευση μουσουλμάνων στη Δύση, όπου άλλοι είναι προσαρμοστικοί, λιγότερο και περισσότερο, και άλλοι απροσάρμοστοι, ικανοί μέχρι να διαπράξουν και τρομοκρατικές ενέργειες. Οι συγγραφείς σχηματοποιούν και διαχωρίζουν, αλλά όχι με στείρο τρόπο, μόνο για τις ανάγκες κατανόησης της ανάλυσης. Είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει για το πολιτικό Ισλάμ και το φονταμενταλισμό, γραμμένο μάλιστα από Έλληνες συγγραφείς, έναν δεξιό πολιτικό, πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και έναν ειδικό επί του Ισλάμ. Πρόκειται για περιεκτική δουλειά, στην οποία παράλληλα δεν γίνεται κατάχρηση της φλυαρίας και κουραστικών και άσκοπων λεπτομερειών.
2022-02-24 20:12:39
Σχόλιο για το βιβλίο "Τζορτζ Όργουελ, ένας συντηρητικός αναρχικός - Σχετικά με το 1984 (2η έκδοση)"
Ο Όργουελ ήταν μια περίεργη περίπτωση σοσιαλιστή και αριστερού, πάντα επιφυλακτικός, αλλά ριζοσπάστης, «καχύποπτος» και διεισδυτικός. Το 1984 δεν είναι εξάλλου προφητεία. Ήταν περισσότερο «σάτιρα» και κριτική. Εκεί ο Όργουελ επισήμανε κινδύνους και δεν ήθελε να τα βάλει με το σοσιαλισμό και το Αγγλικό κομμουνιστικό κόμμα. Σαφώς, προτιμούσε φιλελεύθερες καπιταλιστικές δημοκρατίες από ολοκληρωτικά καθεστώτα. Επέκρινε τους διανοούμενους και τους πρόσαπτε πολλά: ηγεμονικές τάσεις, πρακτικές χειραγώγησης και επιθυμίες για ολοκληρωτισμό. Η σκέψη του Μισεά είναι δύσκολη. Ο ακροαριστερός Μισεά εισάγει την οργουελιανή σκέψη στη Γαλλία, γιατί τη θεωρεί ανατρεπτική κατά του Συστήματος. Ταυτοχρόνως, με αφορμή την εισαγωγή και παρουσίαση του Όργουελ, ο Μισεά αναπτύσσει και τη δική του κριτική: μια κριτική του ορθόδοξου μαρξισμού, μια κριτική της ευρύτερης αριστεράς, της εξουσίας, της κοινωνίας, μια κριτική του καπιταλισμού. Υπάρχουν διάφορες αντιμετωπίσεις στο έργο του Όργουελ: να λάβουν υπόψη τους τον «αντικομουνιστή Όργουελ» των δύο τελευταίων έργων, να τον υποτιμήσουν ως έναν ήσσονα φιλόσοφο και συγγραφέα, να τον μελετήσουν σφαιρικά. Ο Όργουελ είχε αποκαλέσει τον εαυτό του συντηρητικό αναρχικό (για την ακρίβεια, Τόρη αναρχικό), χωρίς να σοβαρολογεί. Δεν ήταν σίγουρα αναρχικός, είχε όμως αναρχικά στοιχεία, ενώ μεταστράφηκε σε σοσιαλιστή, όταν ήρθε σε επαφή με τους λαϊκούς ανθρώπους, εργάτες στις αποβάθρες του Γουίγκαν και γνώρισε τις συνθήκες ζωής τους. Πάντα ήταν μες στα πράγματα της αποχής, ως ετερόδοξος σοσιαλιστής, συντηρητικός αναρχικός, κριτικός συντηρητικός. Στην Ισπανία, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, εξέφρασε συμπάθεια προς τους αναρχικούς.
2022-02-24 20:09:38
Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ"
Το σπουδαίο αυτό βιβλίο-ντοκουμέντο του Χανς Μάγκνους Εντσενμπέργκερ, εκδόθηκε στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Οδυσσέας. Η μετάφραση από τα γερμανικά είναι του Νίκου Δεληβοριά. Αυτό το έργο είναι μια μείξη πολιτικού δοκιμίου, στρατευμένου μάλιστα, έρευνας και μαρτυριών με λογοτεχνική, ιστορική και πολιτική αξία. Ο Εντσενμπέργκερ προλογίζει στα περισσότερα κεφάλαια και εξιστορεί μια επανάσταση που κράτησε λίγο και απέτυχε, με έμφαση στην προσωπικότητα και τη δράση του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι. Η ιστορία και οι μαρτυρίες από τον τύπο, παλιών συντρόφων, είναι οι περισσότερες μέχρι το θάνατό του, το 1936 και πριν αρχίσει ο Ισπανικός Εμφύλιος. Η κατάσταση στην Ισπανία ήταν σε έξαρση και οι αναρχικοί εργάτες μαχητικοί και πολυάριθμοι. Οι εχθροί τους, αλλά και οι εσωτερικές, σχετικές με την προβληματική αναρχική θεωρία, αδυναμίες, εμπόδιζαν να εφαρμοστεί η αναρχία στην Ισπανία -και στον κόσμο, αν εξαιρεθεί η επίσης βραχυπρόθεσμη Παρισινή κομμούνα το 1871. Το έργο δεν θα το χαρακτήριζα μυθιστόρημα. Είναι ένα έργο πολιτικό που σοκάρει και ενημερώνει, από μια, ως επί το πλείστον, φίλα προσκείμενη διάθεση. Έχει όμως και λογοτεχνική αξία κι αυτό είναι σίγουρο!
2022-02-24 20:07:28
Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ "
Το σπουδαίο αυτό βιβλίο-ντοκουμέντο του Χανς Μάγκνους Εντσενμπέργκερ, εκδόθηκε στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Οδυσσέας. Η μετάφραση από τα γερμανικά είναι του Νίκου Δεληβοριά. Αυτό το έργο είναι μια μείξη πολιτικού δοκιμίου, στρατευμένου μάλιστα, έρευνας και μαρτυριών με λογοτεχνική, ιστορική και πολιτική αξία. Ο Εντσενμπέργκερ προλογίζει στα περισσότερα κεφάλαια και εξιστορεί μια επανάσταση που κράτησε λίγο και απέτυχε, με έμφαση στην προσωπικότητα και τη δράση του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι. Η ιστορία και οι μαρτυρίες από τον τύπο, παλιών συντρόφων, είναι οι περισσότερες μέχρι το θάνατό του, το 1936 και πριν αρχίσει ο Ισπανικός Εμφύλιος. Η κατάσταση στην Ισπανία ήταν σε έξαρση και οι αναρχικοί εργάτες μαχητικοί και πολυάριθμοι. Οι εχθροί τους, αλλά και οι εσωτερικές, σχετικές με την προβληματική αναρχική θεωρία, αδυναμίες, εμπόδιζαν να εφαρμοστεί η αναρχία στην Ισπανία -και στον κόσμο, αν εξαιρεθεί η επίσης βραχυπρόθεσμη Παρισινή κομμούνα το 1871. Το έργο δεν θα το χαρακτήριζα μυθιστόρημα. Είναι ένα έργο πολιτικό που σοκάρει και ενημερώνει, από μια, ως επί το πλείστον, φίλα προσκείμενη διάθεση. Έχει όμως και λογοτεχνική αξία κι αυτό είναι σίγουρο!
2022-02-24 20:06:57
Σχόλιο για το βιβλίο "ΠΟΛΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ "
Αυτό το βιβλίο είναι μια ποσοτική έρευνα για την πολυνομία και την κακονομία στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μέσα στη μνημονιακή περίοδο. Η πολυνομία και η κακονομία, δύο διαφορετικά φαινόμενα, εντείνουν τη γραφειοκρατία, την αναποτελεσματικότητα του κράτους και τη νομική ανασφάλεια. Η πολυνομία μπορεί να οδηγήσει στην κακονομία και συνδυαστικά να οδηγήσουν στο γραφειοκρατισμό. Οι επιστήμες από τις οποίες αντλεί υλικό είναι η Νομική, η Διοικητική Επιστήμη και, κάπως λιγότερο, το Συνταγματικό Δίκαιο. Είναι γραμμένο σε φορμαλιστική, τεχνική και άχαρη γλώσσα, αλλά η ακρίβεια των δεδομένων και των επιχειρημάτων το κάνουν ρεαλιστικό και πειστικό, αλλά και ενδιαφέρον. Μέσα από την κριτική, διαγράφονται ενδογενείς παθογένειες στη δημοκρατία μας, όπως η κατίσχυση της εκτελεστικής πάνω στη νομοθετική εξουσία, η κακοτεχνία, η προχειρότητα, ο ρυθμιστικός πληθωρισμός, οι πελατειακές σχέσεις, η διαμάχη της κουλτούρας του εκσυγχρονισμού με την παρωχημένη κουλτούρα, οι ιδιοτέλειες, ο ενδεχόμενος δόλος πολιτικών κ.λπ. Το βιβλίο δεν είναι καταγγελτικό. Είναι ήπιο, με πληθώρα ποσοτικών και θεωρητικών αναλύσεων και παραδειγμάτων. Και δεν υστερεί σε προτάσεις. Οι συγγραφείς προτείνουν πολλές μεταρρυθμίσεις με βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροχρόνιο ορίζοντα.Αυτό το βιβλίο δεν είναι εκλαϊκευτικό. Είναι όμως απόλυτα κατανοητό, ακόμα και σε κάποιον που δεν έχει σχέση με κοινωνικές επιστήμες. Δείχνει με ακρίβεια τα προβλήματα, λύνει απορίες και γρίφους, που μας τριβελίζουν καθημερινά (αλήθεια, πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από την αντιπολίτευση για πολυνομοσχέδια, τροπολογίες, κατεπείγουσες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και νόμους-σκούπα;), μας εισάγει στον μαγικό κόσμο των επιτροπών και των πολιτικών, νομικών και κυβερνητικών οργανισμών, σχημάτων, θεσμών, μηχανισμών, λειτουργιών. Είναι σαφές. Σε λίγα σημεία φάνηκε ασυνεπές και δυσεφάρμοστο.


2022-02-24 20:04:47
Σχόλιο για το βιβλίο "Ο αναρχκός των δύο κόσμων"
Δύο πλανήτες. Ο Ανάρες και ο Γιουράς. Δύο διαφορετικοί κόσμοι και διαφορετικά συστήματα οργάνωσης. Στον Ανάρες λειτουργεί μια αναρχικού τύπου κοινωνική οργάνωση με χίλια προβλήματα και ατέλειες, αλλά με εντιμότητα στα μάτια των ανθρώπων. Στον Γιουράς επικρατεί μια οργάνωση, που μοιάζει πολύ με τον καπιταλισμό της πραγματικότητας που ισχύει στις περισσότερες περιοχές του πραγματικού γήινου κόσμου. Οι δύο αυτοί κόσμοι αντιμετωπίζονται μεταξύ τους με αμοιβαία καχυποψία. Οι κάτοικοι του Ανάρες θεωρούν τους κατοίκους του Γιουράς ιδιοτελείς και εκμεταλλευτές. Οι κάτοικοι του Γιουράς υποτιμούν τους κατοίκους του Ανάρες, τους θεωρούν απολίτιστους, αναρχικούς (με την έννοια του χάους) και τους αντιμετωπίζουν ως αξιοθέατο πρωτόγονων ιθαγενών. Η κατάσταση θυμίζει τον Ψυχρό Πόλεμο στην πραγματικότητα της γήινης ιστορίας, όπου επικρατούσε ένας διπολισμός με κυρίαρχα κράτη τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ, που είχαν διαφορετικά συστήματα οικονομίας και οργάνωσης. Και στο μυθιστόρημα φαίνεται οι κάτοικοι τους Ανάρες να μην εμπιστεύονται τους κατοίκους του Γιουράς και αντίστροφα, ακόμα και στο πεδίο της επιστήμης και των επιστημονικών μυστικών. Η συγγραφέας είναι νηφάλια και αποστασιοποιημένη. Κανένας από τους δύο κόσμους δεν είναι ιδανικός και τέλειος. Στον Ανάρες κανένας δεν κατέχει και πρέπει να μοιράζεται-τα αγαθά και τον πόνο. Η κατάσταση εκεί είναι δύσκολη και ζοφερή. Λιμοί, φτώχεια και σκόνη είναι η κατάσταση. Η επιτήρηση και η ανελευθερία εσωτερικεύονται. Τίποτα όμως δεν ομολογείται ρητά, σε αντίθεση με τον πιο ρητά οργανωμένο τρόπο του Γιουράς. Στην περίπτωση του Ανάρες ο πόνος είναι άρρητος, ενώ στην περίπτωση του Γιουράς η ιδιοτέλεια και πολλά ανθρώπινα πάθη και εμπάθειες συνιστούν φαινόμενα κανονικότητας. Στον Γιουράς η μοναξιά και ο πόνος είναι συναισθήματα αυτονόητα, ενώ στον Ανάρες υπόκωφα, που βασανίζουν εσωτερικά.
2022-02-24 20:01:22
Σχόλιο για το βιβλίο "Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΙΝΑ ΜΠΛΟΥΜ"
Το έργο δεν είναι σουρεαλιστικό. Δεν είναι αλληγορικό. Είναι ρεαλιστικό, με μια ρεαλιστική αίσθηση της μυθοπλασίας. Είναι κάτι που γίνεται, λαμβάνει χώρα, και θα μπορούσε να αφορά χιλιάδες Κατερίνες Μπλουμ. Μάλιστα, σχεδόν κατονομάζεται στην αρχή του βιβλίου σχεδόν ρητά η κακή συμβολή της εφημερίδας Bild και η επαίσχυντη «πολιτική» δημοσιογραφίας που ασκούσε-και ασκεί (;).Κόλαφος ο Μπελ εναντίον της κατασυκοφάντησης, της συμβολικής βίας, του διασυρμού, του βιασμού της ψυχής, της παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από χυδαία πρόσωπα μερίδας του Τύπου σε αγαστή συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές. Δεν είναι, λοιπόν, ένα συνηθισμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Αυτό είναι το φόντο. Η ουσία είναι η αποκαρδιωτική συμπεριφορά και πραγματικότητα κάποιας μερίδας δημοσιογράφων, που έχουν την ισχύ να «καταστρέψουν» μια προσωπικότητα για ίδιον όφελος. Πρόκειται για ένα μανιφέστο κατά της «κακής» δημοσιογραφίας, που θυμίζει τραγωδία. Η Κατερίνα Μπουμ μου έφερε στο νου την Κλυταιμνήστρα. Καλή η μετάφραση. Διαβάζεται εύκολα. Είναι σύντομο. Δεν κουράζει. Προβληματίζει έντονα, διδάσκει και ίσως ο Μπελ να ήθελε να έχει και αποτρεπτική αξία. Σημαίνεται συναγερμός για την ανεξέλεγκτη «τέταρτη εξουσία». Είναι σημαντικό ότι η Μπλουμ αποδείχτηκε αθώα (πριν τη δολοφονία του δημοσιογράφου) και μόνος ένας έρωτας με ένα εγκληματία ήταν ικανός να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της και στον κύκλο όσων την αγαπούσαν. Η κακή φήμη δεν ξεπλένεται εύκολα. Η λύτρωση, μια δολοφονία, είναι μια πράξη απελπισίας και φέρει ένα απαισιόδοξο μήνυμα. Το σύστημα γεννά βία και ανατροφοδοτείται αυτή η σχέση. Δεν είμαι σε θέση να μιλήσω για το αίτιο και το αιτιατό. Δεν είμαι σε θέση, ακόμη, να προτείνω κάτι, απλά συναισθάνομαι το μίσος και την οργή της Κατερίνας Μπλουμ και του φιλικού και συγγενικού της περιγύρου. Βλέπω πίσω από τη Μπουμ, εκατομμύρια πρόσωπα ανά τον κόσμο, που έχουν στοχοποιηθεί και διασυρθεί από ορισμένους δημοσιογράφους.
2022-02-24 19:54:25
Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ"
Σ’ αυτήν την ποιητική συλλογή (Τοπία του Τίποτα, Καστανιώτης, 2013) ο Αντώνης Φωστιέρης καταπιάνεται με τον προβληματισμό του χρόνου, το θάνατο και την αποσύνθεση, τη νοσταλγία, τη σχετικότητα του χρόνου και άλλα ενδιαφέροντα θέματα.
Η ποίησή του είναι συμβολική, με υπερρεαλιστικά στοιχεία και πλήθος μεταφορών και εικόνων. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ομορφαίνουν τα ποιήματα, τα οποία έχουν ένα πλήθος νοημάτων και όχι ένα μονάχα που πρέπει να ξεδιπλωθεί από την αρχή ως το τέλος. Επίσης η ποίησή του είναι ελλειπτική και αφαιρετική. Η ποίηση του Φωστιέρη είναι απαιτητική και απαιτεί τη συνεργασία και φαντασία του αναγνώστη για να εννοηθεί. Κι ακόμα εκεί που γίνεται μυστήρια, αφήνει μια αίσθηση γοητείας για ό,τι δεν κατανοήθηκε πλήρως. Άρα ο ποιητής μας γοητεύει ακόμα και όταν δεν γίνεται κατανοητός. Είχα καιρό να ασχοληθώ με τέτοιο είδος ποίησης, που έχει στοιχεία δοκιμίου και φιλοσοφίας, παραμένει όμως πιστή ποίηση, με σύμβολα, λέξεις, εικόνες και συγκινησιακά φορτία.
2022-02-24 19:15:43
Σχόλιο για το βιβλίο "ΜΕΤΑ ΤΟ 1922 "
Μια πολύ ιδιαίτερη φυσιογνωμία είναι ο Καθηγητής Γ. Θ. Μαυρογορδάτος, που το γνωρίζουν αυτό όσοι ήταν φοιτητές του. Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ιστορικούς, ίσως και ο σημαντικότερος. Ενώ υποστηρίζει το Βενιζελισμό, ασκεί και κριτική εναντίον του. Δεν κακομεταχειρίζεται το Μεταξά, αλλά ούτε ιδιαίτερα και το ΚΚΕ. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αρκετά αντικειμενικό, με εξαντλητική σύγκριση των πηγών και αναφορά μόνο σε αδιαμφισβήτητες και επίσημες πηγές. Το πόνημά του αυτό βασίζεται σε παράθεση πρωτογενών πηγών (Αρχεία, Πρακτικά Συνεδριάσεων, Εκθέσεις και εφημερίδες εκείνης της εποχής, ημερολόγια, αλληλογραφίες κτλ.) και εδράζεται και σε ένα μεγάλο μέρος και σε δευτερογενείς πηγές. Μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί είναι να εξηγήσει τις γενικές τάσεις και μετά να αναφερθεί πιο εμπεριστατωμένα και ενδελεχώς στις εξαιρέσεις και την πολυπλοκότητα των αντιθέσεων. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι πολιτική ιστορία, ενώ σπανίως καταφεύγει στο «κουτσομπολιό». Και, όταν κάνει αυτό το τελευταίο, μάλλον ρίχνει περισσότερο φως στα γεγονότα και κάνει πιο ζωντανή την αφήγησή του. Γράφει εκτενώς για τα γεγονότα μετά το 1922 και μέχρι, περίπου, την έναρξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου (Μεσοπόλεμος). Κάνει χρήση λεπτομερών περιγραφών και ανατρέχει στις πηγές. Επομένως το έργο του έχει μεγάλη συνθετική, αναλυτική αξία, αλλά δεν στερείται και ερμηνευτικών και συμπερασματικών εργαλείων. Επίσης, το έργο αναφέρεται όχι μόνο σε θεωρητικά και πολιτικά ντοκουμέντα, αλλά σε στατιστικά στοιχεία και ποσοτικούς δείκτες, με τρόπο αναλυτικό, έως εξαντλητικό. Έτσι, γίνεται πιο εμπειρικό, πιο κατανοητό και πιο πειστικό. Τις αναλύσεις του για τις τάξεις, θα την ζήλευαν και οι πιο ικανοί μαρξιστές!
2022-02-24 19:14:01
Σχόλιο για το βιβλίο "ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ"
Το βιβλίο αυτό των εκδόσεων Γκοβόστη περιλαμβάνει μια κριτική του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου για τον ποιητή Αντώνη Φωστιέρη, ανθολογία ποιημάτων του Φωστιέρη, συνομιλία του ποιητή με το Χρήστο Κωνσταντόπουλο και συνομιλία του ποιητή με το Βαγγέλη Χατζηβασιλείου. Ο Φωστιέρης ανήκει στη γενιά της αμφισβήτησης (εμφανίστηκε επίσημα το 1971), αλλά δεν υπήρξε πολιτικοποιημένος στην ποίησή του. Υπήρξε όμως εξαιρετικά εσωτερικός και βαθύς. Τα ποιήματά του αντλούν υλικό από τη φιλοσοφία, χωρίς να μένουν όμως σε αφηρημένες και στριφνές έννοιες, και από το δοκίμιο, χωρίς να χάνουν την ποιητικότητά τους. Παρόλο που η κριτική του Χατζηβασιλείου για το Φωστιέρη είναι αναλυτική και διεξοδική, δύσκολη ως ανάγνωσμα, ο ίδιος ο Φωστιέρης ανθίσταται στις κριτικές και τους κριτικούς και δεν επιδιώκει να ανήκει σε κάποια σχολή, τάση, ρεύμα, να έχει δηλαδή η ποίησή του μια ετικέτα. Η ποίησή του είναι δύσκολη, θέλει κάποια συγκέντρωση μόλις τη διαβάζεις, αλλά την βρήκα πρωτότυπη, εύστοχη, με γλωσσικό πλούτο και πανδαισία εικόνων, παρά τον ελλειπτικό λόγο, με νόημα, ποιότητα και ακρίβεια. Η αντίληψή του για το χρόνο φαίνεται να μην έχει αλληλουχία. Αναφέρεται συχνά στο χρόνο. Επίσης, τα ποιήματά του έχουν σε θέμα βασικά και δύσκολα προβλήματα της σκέψης και της ύπαρξης και δεν αναλώνονται αποκλειστικά σε κυρίαρχα θέματα, όπως είναι ο θάνατος, ο έρωτας και συναφή. Ο Φωστιέρης έχει πολλές πτυχές ως ποιητής.
2022-02-24 19:10:58
Σχόλιο για το βιβλίο "Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ"
Σ’ αυτό το διήγημα, που μοιάζει με δοκίμιο, ο Πεσσόα περιγράφει έναν αναρχισμό, ο οποίος θυμίζει Στίρνερ και όχι Μπακούνιν ή Κροπότκιν. Ο γνωστός συγγραφέας τραβάει τη λογική στα άκρα και φαίνεται να απορροφάει τις αντιφάσεις. Στην πραγματικότητα, ο Πεσσόα ήταν πολιτικά συντηρητικός. Αλλά ήταν, περισσότερο, μια πολυσχιδής, αν όχι σχιζοειδής, προσωπικότητα, με τα ετερώνυμά της και τις πολλές της ταυτότητες. Στο διήγημα «Ο Αναρχικός τραπεζίτης» ξεδιπλώνονται η αναρχική θεωρία, που ο Πεσσόα μάλλον γνώριζε καλά, καθώς και οι αδυναμίες της. Σύμφωνα με το συμπέρασμα, που προκύπτει από λογική ακολουθία, το να είναι κανείς πάμπλουτος, αδηφάγος, καιροσκόπος και απατεώνας τραπεζίτης και ταυτόχρονα αναρχικός, όχι μόνο είναι δυνατό, αλλά πρόκειται για την πιο γνήσια και ειλικρινή σύζευξη θεωρίας και πράξης. Ο τραπεζίτης, στο διήγημα, αραδιάζει την επιχειρηματολογία του με σωκρατικό τρόπο. Ο συνομιλητής του απλά βοηθάει στην εξέλιξη της συζήτησης και υποβοηθά στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Στην ουσία δεν υπάρχει αντίλογος στον τραπεζίτη. Πρόκειται για ένα χρήσιμο έργο, που μπορεί να μην έχει λυρισμό, έχει όμως την καθαρότητα και ακρίβεια ανάλυσης ενός δοκιμίου, ένα πόνημα που μοιάζει με έργο κλασικού αναρχικού φιλοσόφου. Συμβάλλει στο «διάλογο» και αποτελεί τροφή για σκέψη και έναυσμα για αναστοχασμό.
2022-02-24 19:08:53
Σχόλιο για το βιβλίο "ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ "
Το βιβλίο του ιστορικού Thomas W. Gallant διαβάζεται εύκολα, κι ας μην είναι εκλαϊκευτικό. Περιέχει παραθέματα από το χώρο της λογοτεχνίας, της τέχνης, των μαρτυριών και των ντοκουμέντων, καθώς και πίνακες με οικονομικούς δείκτες. Βασικά, το έργο στηρίζεται σε δευτερογενείς πηγές βιβλιογραφίας. Είναι ένα έργο νηφάλιο και ψύχραιμο. Δεν απευθύνεται στους υπερεθνικιστές και τους ακροδεξιούς. Απευθύνεται σε όσους ήδη έχουν μια άποψη για την περιπλοκότητα των φαινομένων και δεν έχουν υιοθετήσει ακραίες πεποιθήσεις και εμπλουτίζει και τον πνευματικό ορίζοντα, παρέχοντας γνώση και για λιγότερο φωτισμένα περιστατικά, πολύ σημαντικά όμως. Είναι αρκετά πειστικός ο ιστορικός και βρίσκω την προσπάθειά του πιο ολοκληρωμένη και πιο «ήρεμη» σε σχέση με άλλους ιστορικούς που έχω υπόψη μου (Σβορώνο, Clogg, Βερέμη, Βερέμη κ.ά., Κρεμμυδά, Μπλουδάνη). Και που έχουν κάνει παρόμοιες προσπάθειες. Το σημαντικότερο κεφάλαιο πιστεύω ότι είναι το 4ο (οικοδόμηση του νεότερου έθνους: κουλτούρες, ταυτότητες και ποικιλομορφία). Εκεί υποστηρίζει ότι το νεοσύστατο κράτος επινόησε μια εθνική ταυτότητα και ότι η ίδια η επινόηση, η αναπαράσταση, θεωρήθηκε κάποια στιγμή αυτονόητη και διαχρονική. Η διαδικασία επινόησης ήταν μια επίπονη εξέλιξη στη διάρκεια της επανάστασης, μέχρι περίπου το 1870. Το σημαντικότερο στο έργο του Gallant είναι ότι δεν εξαντλείται σε γεγονότα και ημερομηνίες. Παράλληλα με την ιστορική ανάλυση και την πολιτική ιστορία, κάνει και κοινωνική (μετανάστευση, γλωσσικό, εγκληματικότητα, συνθήκες ζωής γυναικών και αγροτών κ.λπ.) και οικονομική ιστορία, κάτι που εκτοξεύει το ενδιαφέρον αυτού του βιβλίου. Δεν υπάρχει πιο βαρετό πράγμα από την πολιτική ιστορία, η οποία αποσιωπά τις κοινωνικές δυναμικές και τις κοινωνικές συνέπειες. Το έργο του τελικά αφορά ιστορικούς, αλλά και κάθε κοινό, αλλά φιλίστορα άνθρωπο-Έλληνα ή μη Έλληνα. Όμως δεν συστήνεται για "εθνικιστές" και "ακροδεξιούς" Έλληνες, αλλά δεν συστήνεται και για «ανθέλληνες», ντόπιους ή αλλοδαπούς.
2022-02-24 19:04:47
Σχόλιο για το βιβλίο "ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΚΩ, Η ΜΑΚΡΟΗΜΕΡΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΑΠΑΤΗΣ - ΦΟΥΚΩΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΟΥΚΩΛΑΤΡΕΣ"
Ο συγγραφέας Ζαν-Μαρκ Μαντοζιό σίγουρα προέρχεται από το χώρο της δεξιάς, αλλά όχι της ακραίας. Το θέμα είναι αν πείθει ή όχι η ανάλυσή του. Σε κάποιο βαθμό, πείθει. Αλλά, ένα σημαντικό σημείο σε αυτό το μικρό σε όγκο βιβλίο, είναι ότι προάγει την αμφισβήτηση και την κριτική σκέψη απέναντι σε ένα «γίγαντα» της διανόησης, που δεν τολμούν εύκολα να τον αμφισβητήσουν και το όνομά του έγινε συνώνυμο Αγίου. Ακόμα σημαντικότερο είναι ότι το βιβλίο σε μαθαίνει για τη φιλοσοφία του Φουκώ. Σε ενημερώνει για τα λάθη, τις αντιφάσεις και τις γκάφες του Φουκώ, έστω υπό το πρίσμα της κατάκρισης. Έτσι, και η «αρνητική διαφήμιση» μετατρέπεται σε ενημέρωση και διδαχή. Τα βάζει συλλήβδην με τη Frensh Theory Ντελέζ, Ντεριντά, Φουκώ), αλλά εστιάζει και δίνει απόλυτη έμφαση στο Φουκώ. Το έργο αυτό του Μαντοζιό είναι μια πολεμική εναντίον του Φουκώ και των οπαδών του. Είναι αρκετά εμπαθές, αλλά η κριτική του δεν είναι μόνο ηθικού, προσωπικού και υφολογικού τύπου, αλλά και επιστημολογική και πολιτική. Ο Φουκώ, κατά το Μαντοζιό είναι ένας υπερεκτιμημένος φιλόσοφος. Τελικά, κατά το συγγραφέα, ο Φουκώ ήταν ένας θεσμικός αντιθεσμιστής, που απολάμβανε τη δημοσιότητα, τη δημοφιλία και την ακαδημαϊκή καριέρα. Δεν είπε και πρόσθεσε τίποτα νέο. Δεν ήταν πρωτότυπος. Τα επιχειρήματά του ήταν αντιφατικά και θολά, η μέθοδός του προβληματική, καθορισμένη από τις προκαταλήψεις του και αυθαίρετη. Οι οπαδοί του τον θεωρούν αυθεντία και οιονεί θρησκεία. Προς το Φουκώ υπάρχει πίστη και όχι γόνιμη επιχειρηματολογία. Ο Φουκώ παραμένει και σήμερα αυθεντία στον ακαδημαϊκό, αλλά και τον ευρύτερα μιντιακό, εκδοτικό και δημόσιο χώρο και οι οπαδοί του αναμασούν τις ασάφειες και τους πομπώδεις εννοιολογικούς του όρους εν είδει θρησκευτικού κειμένου και Ευαγγελίου. Και αυτό υποδηλώνει την πνευματική μετριότητα ή κενότητα που επικρατεί. Ο Φουκώ ήταν τελικά ένας απατεώνας, που άλλαζε «γραμμή», όποτε τον βόλευε και προσαρμοζόταν με υποκριτική δεξιότητα στις περιστάσεις για να αρέσει σε όλους.
2022-02-24 19:00:23
Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΥΤΗΤΑΣ"
Το έργο αναφέρεται στην Ισπανική επαρχία, όπου επικρατούσε κοινωνικός συντηρητισμός. Η μάνα παντρεύει την κόρη, που έμεινε έγκυος από άγνωστο άντρα, με έναν τύπο που δεν επιθυμεί καθόλου η κόρη και της λέει επιτακτικά: δεν με νοιάζει αν θα είσαι ευτυχισμένη, με νοιάζει να είσαι καθωσπρέπει. Η φρανκική περίοδος (το έργο αφορά το έτος 1969 και τα 2-3 επόμενα) ήταν μια πολύ αυταρχική περίοδος, με μια αδυσώπητη καταστολή των αρχών και μια ανηλεή τυραννία. Ο γιος της περιπέτειας είναι ένας ακτιβιστής που πρόσκειται στο Βασκικό εθνικισμό, διώκεται και καταδιώκεται. Η μητέρα είναι μια συντηρητική, θρησκευόμενη γυναίκα, που, όμως, θέλει να προστατέψει τα παιδιά της. Ο σύζυγος είναι ένας πρακτικά αδιάφορος και άβουλος βιομηχανικός εργάτης, που πονά όμως για την οικογένειά του. Η ισπανική επαρχία είναι πολύ συντηρητική και το κουτσομπολιό και ο κοινωνικός έλεγχος είναι ασφυκτικά. Η κόρη είναι μια άμυαλη και άσχημη κοπέλα, που έκανε τις αμαρτίες της και καλείται να αναλάβει το κοινωνικό της καθήκον. Σε αυτό το μέρος της ισπανικής επαρχίας, δρουν οι κομμουνιστές και οι Βάσκοι εθνικιστές, που είναι απηνείς εχθροί του Φράνκο και του φασισμού. Όμως, η σκληρότητα του καθεστώτος είναι απέραντη. Στην επαρχία αυτή, ο ένας θέλει, κακόβουλα, να γνωρίζει για τον άλλο, αλλά μια αλληλεγγύη, είναι επίσης ορατή. Ο κόσμος γελά με τα λάθη και τα καμώματα των γειτόνων, αλλά ο φρανκικός ολοκληρωτισμός διασπά το κωμικό της υπόθεσης. Η καθιερωμένη απλή ζωή με τα μικροσκάνδαλά της ωχριά μπρος τη γενική εικόνα του φόβου του φασισμού. Ο γιος της οικογένειας, ο Χουλέν, αναμειγνύεται με Βάσκους εθνικιστές και δίνει το δικό του αγώνα. Το μυθιστόρημα έχει μια φοβερή ικανότητα να αναλύει τρομερές καταστάσεις με απλότητα και με δόσεις χιούμορ. Ο χώρος είναι η ισπανική επαρχία Σαν Σεμπαστιάν στα χρόνια 1969-1972 περίπου. Τα χρόνια περνούν με βραδύ τρόπο, διότι στην φρανκική περίοδο, λόγω της καταστολής, δεν συνέβαινε τίποτα, ο χρόνος κυλούσε αργά, το κάθε λεπτό είχε πιο μακρά περίοδο από το σύνηθες.
2022-02-24 18:56:50
Σχόλιο για το βιβλίο "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ "
H περίφημη αυτή παρέμβαση της Ρόζας Λούξεμπουργκ, είναι μια δριμεία και οξυδερκής κριτική στο Λένιν και στο «λενινισμό», κατά δηλαδή του ("δημοκρατικού") συγκεντρωτισμού και κατά της «δικτατορίας του προλεταριάτου», στα οποία έδωσε έμφαση το σύστημα στη Σοβιετική Ένωση, πριν ακόμα αναβάλει τα ηνία ο Στάλιν. Σ’ αυτό το σημείο μας φαίνεται ευλογοφανής η κριτική του Mazower (Η Σκοτεινή Ήπειρος), που υποστηρίζει ότι ο συγκεντρωτισμός, ο αυταρχισμός και οι διώξεις ήταν προ-σταλινικό φαινόμενο. Σε αυτό το κείμενο ο δίκαιος αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι ο λενινισμός-σταλινισμός είναι μια μόνο από τις δυνατές μορφές που μπορούσε να πάρει ο μαρξισμός και ότι ο κομμουνισμός δεν είναι ένα μονολιθικό φαινόμενο-άσχετα με τη μορφή που επικράτησε. Η Λούξεμπουργκ, παρότι αναφέρεται στη «σοσιαλδημοκρατία» δεν υπήρξε «οπορτουνίστρια», ούτε ανήκε στο ρεύμα της σοσιαλδημοκρατίας, όπως το εννοούμε σήμερα, έτσι δεν ξέφυγε από το πρόταγμα της επανάστασης και της επικράτησης του κομμουνισμού. Θεώρησε ότι η κομμουνιστική οργάνωση είναι εφικτή μόνο αν αποδεχτεί τις στοιχειώδεις και βασικές και αυτονόητες ατομικές και πολιτικές ελευθερίες, αλλά δεν κατέληξε στο ρεφορμισμό, ούτε στην εγκατάλειψη του "τελικού σκοπού"-όχι, βέβαια ότι ο ρεφορμισμός είναι κάτι κακό, ίσα-ίσα έκανε το σοσιαλισμό να επιβιώσει, να αντέξει και να ανανεωθεί (αυτό πιστεύω). Αυτό το «Ευαγγέλιο» είναι χρήσιμο για τους «μαρξιστές-λενινιστές-σταλινικούς» φίλους μας, αλλά και τους επίσης «μαρξιστές-λενινιστές-τροτσκιστές» φίλους μας που ασπάζονται τυφλά την «ορθοδοξία», για να καταλάβουν ότι εντός του μαρξισμού υπήρξαν κι άλλες δυναμικές φωνές, που δεν εισακούστηκαν και προείδαν τις επερχόμενες αρνητικές εξελίξεις. Κατά τα άλλα, δεν είναι ένα φιλοσοφικό, ούτε οικονομικό έργο. Είναι ένα κοινωνιολογικό έργο που «πάσχει» από εγγενή μαρξιστικά ελαττώματα, όπως π.χ. ο ταξικός αναγωγισμός, ιστορικισμός, η πρωτοκαθεδρία της εργατικής τάξης κτλ.
2022-02-24 18:53:52
Σχόλιο για το βιβλίο "Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ"
Η Λούξεμπουργκ επικρίνει το ίδιο το προλεταριάτο και τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, η οποία υποστήριζε ότι η ταξική πάλη ισχύει σε περιόδους ειρήνης μόνο και όχι σε περιόδους πολέμου. Κάνει λόγο για αδελφοκτόνο πόλεμο (ο Α Παγκόσμιος), μεταξύ αδελφών προλετάριων και προκεκλημένο από τα συμφέροντα των αρχουσών τάξεων των εμπλεκόμενων χωρών. Πιστεύει στο ρητό του Ένγκελς «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Η αστική τάξη έχει χάσει τον αρχικό της προοδευτικό χαρακτήρα και βρίσκει την εναργέστερη έκφρασή της μέσα στην πάλη αντίθετων ιμπεριαλισμών. Ο πασιφισμός της δεν είναι ουδέτερος. Προκρίνει την ένωση των προλετάριων όλου του κόσμου και τον πόλεμό τους με τον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή την καπιταλιστική τάξη. Οι προλετάριοι συναντούν διαρκώς ιστορικές ήττες, οι οποίες τους διδάσκουν και τους ενδυναμώνουν, έως την τελική τους νίκη.Το κείμενό της είναι φορτισμένο. Δεν παρουσιάζει δυσκολία κατανόησης, καθώς δεν απομακρύνεται από το Μαρξ και τον Έγκελς και έχει τη μορφή κριτικής και καλέσματος, χωρίς να εμβαθύνει σε δυσνόητα θεωρητικά σχήματα. Η ομάδα «Σπάρτακος» έδωσε όλη την ψυχή της στον σοσιαλιστικό αγώνα και το πλήρωσε ακριβά. Απομακρύνθηκε από την ηγεσία του SPD και τη στροφή του στο ρεφορμισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό. Πάντως, ενώ ήταν η περίοδος και οι συνθήκες τέτοιες που διαλεγόταν με το Λένιν (λίγο πριν και λίγο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία του 1917), το όραμα που πρόσφερε για την οργάνωση του αγώνα της εργατικής τάξης, απομακρύνεται αρκετά από το λενινισμό και, περισσότερο ακόμα, από τον κατοπινό σταλινισμό.
2022-02-24 18:51:57
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ "
Πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη και προσεκτική μελέτη, προϊόν πολύχρονης εργασίας (10,5 ετών) και συνεργασίας. Χρησιμοποιεί εργαλεία στατιστικής, κάποιες φορές και εξειδικευμένα. Τα συμπεράσματα δεν εξάγονται αβίαστα. Όπου υπάρχει ανεπάρκεια στοιχείων, τα στοιχεία είναι αμφιλεγόμενα ή η μέθοδος δεν είναι αξιόπιστη και αυτό επισημαίνεται από τους συγγραφείς. Σε καμία περίπτωση δεν είναι εκλαΐκευση. Ούτε ένας εισαγωγικός οδηγός για τις προσωπικότητες των επαναστατών. Είναι μια πολύ εξειδικευμένη μελέτη, με συμπυκνωμένα συμπεράσματα, για τις ψυχαναλυτικές, τις ψυχοϊστορικές και τις κοινωνιολογικές παραμέτρους που διαμόρφωσαν τους επαναστάτες. Οι ψυχαναλυτικές εξηγήσεις κρίνονται από τους συγγραφείς ως οι λιγότερο αξιόπιστες.
Η βιβλιογραφία είναι τεράστια για το μέγεθος του βιβλίου. Εκεί, οι πολύ απαιτητικοί αναγνώστες μπορούν να αναζητήσουν στοιχεία: γενικά, για Ηπείρους και για μελέτες συγκεκριμένων χωρών. Η έρευνα και η συλλογή στοιχείων από τους ερευνητές τελείωσε το 1978. Από τότε, δεν έχει βγει κάποιο καινούριο βιβλίο για νέους επαναστάτες, ενώ και το συγκεκριμένο παραλείπει στοιχεία που έχουν συμπεριληφθεί σε προγενέστερες μελέτες τους, για να αποφευχθεί η φλυαρία, η επανάληψη και η αλληλοεπικάλυψη.
2022-02-24 18:45:38
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΗΓΕΤΕΣ "
Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολιτικό έργο και μια έρευνα που θυμίζει πολύ το Νόαμ Τσόμσκι. Μάλιστα, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το Νόαμ Τσόμσκι. Αντιθέτως, η παράθεση βιωματικών εμπειριών, μέσα από τη θέση του διπλωμάτη ή μέλους του ΟΗΕ, και η προσπάθεια άρθρωσης ενός εναλλακτικού σχεδίου και οράματος για έναν καλύτερο κόσμο, κάνει αυτό το βιβλίο πιο βαθύ, πιο στοχαστικό και πιο ενδιαφέρον, σε σύγκριση με τις έρευνες του Τσόμσκι. Έτσι, αυτό το βιβλίο είναι α) έρευνα, β) παράθεση εμπειριών, γ) πολιτική φιλοσοφία και δ) προτάσεις για μια επανάσταση χωρίς ηγέτες.
Η καθαρότητα της κριτικής και των παραδειγμάτων είναι σοκαριστική και διαφωτιστική. Οι προτάσεις ήθελαν όμως περισσότερη πολιτική και λογική επεξεργασία. Ο συγγραφέας μπορεί να αναπτύξει θέματα πολιτικής φιλοσοφίας, αλλά το έργο αυτό είναι περισσότερο μια έρευνα και μια κατάθεση μαρτυριών. Είναι πειστικός ο Ρος, ως ένα βαθμό. Σίγουρα σε πείθει για τις προθέσεις του. Τα επιχειρήματά του, αν δεν είναι πάντα τόσο περίπλοκα, κάποιες φορές είναι πολύ οξυδερκή. Σε αντίθεση με άλλους ερευνητές, δεν ασχολείται μόνο με σκάνδαλα, διαπλοκή επιχειρηματικών ομίλων με κόμματα και πολιτικούς, διαφθορά, κ.λπ., αλλά αγγίζει και το θέμα της «αλλοτρίωσης»: οι ψηφοφόροι απομακρύνονται από τους αντιπροσώπους τους, αλλά και μεταξύ τους, εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης, μοναξιά, ανομία και τα λοιπά. Για μια, λοιπόν, ειρηνική, βαθμιαία επανάσταση από τα κάτω και χωρίς ηγέτες ο Ρος προτείνει κάποιες μεθόδους για δράση και φέρνει παραδείγματα για ένα σύγχρονο αναρχισμό στον 21ο αιώνα.
2022-02-24 18:35:50
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"
Πρόκειται για ένα έργο πολιτικής ιστορίας και ιστορίας των διεθνών σχέσεων, που επιφανειακά μόνο θίγει τις κοινωνικές τάσεις και την εσωτερική πολιτική. Στη θεωρία του Ψυχρού Πολέμου υπάρχουν τρεις βασικές θεωρίες. Η Ορθόδοξη, που θεωρεί υπαίτια για όλα τα δεινά και τις εντάσεις τη Σοβιετική Ένωση, την αναθεωρητική που θεωρεί υπαίτια για όλα τα δεινά και τις εντάσεις τις ΗΠΑ και μια Τρίτη και πιο πειστική, η «μεταναθεωρητική» άποψη, που δείχνει ότι η διπολική αυτή διαμάχη προήλθε από αμοιβαία παρανόηση των προθέσεων της άλλης μεριάς. Γίνεται και εκτενής αναφορά και στο Μεσανατολικό ζήτημα, που παρουσιάζει μια σχετική αυτονομία, επειδή σχετίζεται με περιφερειακά ζητήματα (όπως η αραβοϊσραηλινή διαμάχη) και όχι απλά με ιδεολογική και συμμαχική ταύτιση με τον ένα (τον φιλελεύθερο-καπιταλιστικό) ή με τον άλλο (τον σοσιαλιστικό) πόλο. Γι’ αυτό και συνεχίζει να ταλανίζει και να απασχολεί, παρά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Το βιβλίο διαβάζεται δύσκολα, αν και εισαγωγικό. Είναι όμως σαφές, κατανοητό και πολύ περιεκτικό παρά τη συνοπτικότητά του. Γραμμένο από Έλληνα επιστήμονα, όπου είναι δυνατό και επιτρεπτό και όπου υπάρχουν συνάψεις, γίνεται αναφορά και στην πολιτική και τα συμφέροντα της Ελλάδας.
2022-02-24 18:27:05
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ"
Ο συγγραφέας είναι συντηρητικός. Εγκωμιάζει τα σύνορα και τις ξεχωριστές κουλτούρες και κάνει μια πολιτισμική κριτική ανάλυση, με όμορφη φιλοσοφική γλώσσα, η οποία μεταχειρίζεται εργαλεία ιστορίας και σημειολογίας-ακόμα και βιολογίας και ιατρικής. Θεωρεί επικίνδυνο το να μην υπάρχουν όρια και σύνορα, όταν αυτό συμβαίνει παντού: στη φύση, στη μυθολογία, στις θρησκείες, τα κράτη. Στηλιτεύει το διεθνισμό τόσο του κεφαλαίου όσο και του κομμουνισμού. Ανατρέχει στο παρελθόν για να υπενθυμίσει μια βασική συνθήκη της γήινης ζωής: τα όρια, την αναγνώριση του εαυτού και του άλλου, την ανάγκη διαχωρισμού, που βάζει μια τάξη στο χάος. Την άρση των συνόρων, κατά τον συγγραφέα, την προωθούν οι αριστεροί διεθνιστές, η παγκοσμιοποίηση και οι μαφιόζοι. Τα σύνορα, τα όρια, οι διαχωριστικές γραμμές επωφελούν, κατά το συγγραφέα, τους πιο ανίσχυρους και τους πιο φτωχούς. Επίσης, τα σύνορα είναι το αντίδοτο στα τείχη, και, εφόσον αναπτύσσουν εισροές και εκροές, είναι σαν ν\' αναπνέουν. Ο Ντεμπρέ επιθυμεί επιστροφή στις παραδόσεις και τις ξεχωριστές κουλτούρες. Η κριτική του είναι για την παρακμή της Γαλλίας-και της Δύσης, ενώ εκθειάζει την Ιαπωνική κουλτούρα που οι Ιάπωνες έχουν οικοδομήσει και προστατέψει με διάφορους τρόπους. Το έργο του αυτό απευθύνεται στο Ιαπωνικό κοινό-και έμμεσα στο Γαλλικό. Στο γιαπωνέζικο κοινό γίνεται ένα εγκώμιο, ενώ στο κοινό της Δύσης μια πολιτισμική κριτική. Η ιδεολογία «δίχως σύνορα» είναι για το συγγραφέα οικονομισμός, τεχνικισμός, απολυταρχισμός και ιμπεριαλισμός.
2022-02-24 18:23:52
Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΑ"
Μα ποια είναι, τέλος πάντων, αυτή η Αστεριάδη; Έχω την εντύπωση ότι τη γνωρίζω προσωπικά. Είναι ένας ευαίσθητος και σκεπτόμενος άνθρωπος, που βρίσκει ότι πολλά πράγματα "έχουν πλάκα" και αξίζει να τα ζήσουμε και να τα ακολουθήσουμε. Σε αυτό το έργο είχε πλάκα μια ανταλλαγή ζευγαριών και μια τυχαία επανένωση τριών γυναικών, που είχαν κάποτε χωριστεί άδικα. Μέσα από ένα παιχνίδι αλλαγής ρόλων, ξεδιπλώνεται το μόνιμο γυναικείο παράπονο για την πατριαρχική μας κοινωνία, που θέλει τις γυναίκες εκτελεστές ρόλων και δεν τους επιτρέπει να ακολουθούν τα όνειρά τους και να καλλιεργούν τα πολυσχιδή τους ταλέντα. Το βιβλίο είναι απλά γραμμένο και δεν έχει πομπώδεις σκέψεις και συλλογισμούς. Αποπνέει τρυφερότητα και κάτι το ονειρικό. Είναι ύμνος για τις γυναίκες και την ελευθερία που θα έπρεπε να έχουν. Τονίζει το πόσο χρήσιμες και απαραίτητες είναι οι γυναίκες, οι οποίες έχουν καθηλωθεί σε κοινωνικούς ρόλους και πολιτισμικές νόρμες. Είναι λόγια δια στόματος ενός ευαίσθητου ανθρώπου, που, προφανώς, εκπηγάζουν και από προσωπικά βιώματα και εμπειρίες. Η συγγραφέας αναπτύσσει τις σκέψεις της ταπεινά και όμορφα, και διδάσκει την ενσυναίσθηση, την επικοινωνία και την κατανόηση. Πάνω από όλα, την αγάπη και την κατανόηση που θα έπρεπε να απολαμβάνουν οι γυναίκες. Οι σκέψεις που αναπτύσσονται έχουν κάτι το ποιητικό και κάτι το λυρικό. Περιγράφονται έξυπνα η αμηχανία, οι τύψεις, η κακή συμπεριφορά, η συγχώρεση, η αλλαγή στάσης, η αδικία και το παράπονο, με τρόπο που φαντάζει λυτρωτικός. Τέλος, η δραματικότητα που έχει αυτό το έργο συμβιώνει και παντρεύεται τόσο με την αισιοδοξία όσο και με την απαισιοδοξία.
2022-02-22 13:28:14
Σχόλιο για το βιβλίο "Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΟΙΤΣΕΡ "
Και η σονάτα του Κρόιτσερ είχε ενδιαφέρον και ήταν τροφή για σκέψη. Είχε να κάνει με το θέμα του γάμου, το σαρκικό έρωτα, την υποκρισία, αλλά και τις τύψεις. Αλλά μου άρεσε πιο πολύ ο Χατζημουράτ. Νομίζω ότι το να διαβάσει κανείς αυτή τη νουβέλα του κλασικού Ρώσου συγγραφέα του 19ου αιώνα, θα τον κάνει πιο ικανό να κατανοήσει τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και το ξέσπασμα εθνικισμών στα πρώην σοβιετικά κράτη εκείνης της εποχής, αλλά να κατανοήσει επιπλέον και τις τρομοκρατικές επιθέσεις των Τσετσένων αυτονομιστών στη Ρωσία, λίγο πριν μπει ο 21ος αιώνας και λίγο μετά, να κατανοήσει ακόμα και τα πρόσφατα τεκταινόμενα στην Ουκρανία, όπου υπάρχουν μεν ρωσόφιλοι αυτονομιστές, αλλά και λαός που αισθάνεται Ουκρανικός. Ο Χατζημουράτ είναι μια έξοχη νουβέλα, που περιγράφει ήθη και έθιμα, πολεμικά περιστατικά και αντιθέσεις στην τσαρική Ρωσία. Είναι προϊόν μυθοπλασίας, εδράζεται, ωστόσο, σε αληθινά ιστορικά περιστατικά και τάσεις. Έχει και λογοτεχνική και ιστορική αξία.
2022-02-20 17:52:44
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ "
Το βιβλίο αυτό δεν είναι δημοσιογραφικό, είναι επομένως θεωρητικό και κριτικό. Μέσα από συλλογική εργασία και καλή επιμέλεια, αναπτύσσονται οι κύριες θεωρίες της εγκληματολογίας, που επιχειρούν να επεκταθούν και στα εγκλήματα του "λευκού περιλαίμιου". Τέτοια, είναι, π.χ. τα κρατικά εγκλήματα, τα κρατικά-εταιρικά εγκλήματα, η διαφθορά και άλλα. Είναι τραγικό να υπάρχει τέτοια πρόβλεψη για τα εγκλήματα του δρόμου και να μην υπάρχει πολλή θεωρία και ένα σαφές πλαίσιο για τα εγκλήματα των ισχυρών. Έτσι, αυτή η εργασία καλύπτει ένα κενό και αφορά προπτυχιακούς ή μεταπτυχιακούς φοιτητές. Είναι απαιτητικό, με λόγια και επιστημονική γλώσσα, οπότε χρειάζονται κάποιες βασικές γνώσεις και κάποια προσοχή στην ανάγνωση. Φέρει πολλά παραδείγματα από την ελληνική πραγματικότητα και καταπιάνεται με την εγκληματική θεωρία, το οικονομικό έγκλημα, τη διαφθορά, τα εταιρικά και κρατικά-εταιρικά εγκλήματα και άλλα. Όλες οι ασάφειες στο ποινικό δίκαιο, οι ανεπάρκειες στους νόμους και τη θεωρία, οι συγκρουόμενες απόψεις, τα προβλήματα μεθοδολογίας εξετάζονται επαρκώς. Οι κριτικοί αυτοί συγγραφείς συμβάλλουν με τον τρόπο τους στην ανανέωση και τον εμπλουτισμό της νομικής θεωρίας, ενώ επιχειρούν να δείξουν ότι αυτά τα εγκλήματα
έχουν ένα συμβιωτικό χαρακτήρα με το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, αλλά και το πολιτικό σύστημα και δεν απαξιώνονται ηθικά τόσο έντονα όσο επιβάλλει η σημαντικότητά τους. Συγχαρητήρια στο ΕΑΠ, στους συνεργάτες της έκδοσης, στους επιμελητές και όσους βοήθησαν στο να εκδοθεί αυτή η εργασία. Μελετώντας το κανείς, νιώθει ότι έχει ενημερωθεί για ντοκουμέντα, έχει αποκτήσει κάποιες νομικές γνώσεις και μια κριτική αντιμετώπιση στα πράγματα.
2022-02-20 17:23:40
Σχόλιο για το βιβλίο "ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ) "
Η Τζένιφερ Κράουτς είναι συγγραφέας, καλλιτέχνιδα, ερευνήτρια βιοϊατρικής απεικόνισης και άλλα. Αυτό το έργο είναι μια σύντομη ματιά στις θετικές επιστήμες, με έμφαση στη Φυσική. Δεν είναι εκλαϊκευμένο, αλλά έχει το πλεονέκτημα της συντομίας. Μέσα σε μια σελίδα περιγράφεται το κάθε φαινόμενο (π.χ., σχετικότητα, εξέλιξη). Αυτή η δουλειά είναι μια παρουσίαση των θετικών επιστημών, μέσα από επιλεγμένες θεωρίες και φαινόμενα, που αναλύονται σε μια σελίδα! Το βιβλίο έχει εξαιρετικά σχήματα, διαγράμματα και σχέδια. Δυστυχώς, οι αμύητοι στο χώρο των θετικών επιστημών, είναι αδύνατο να το "αφομοιώσουν" στο σύνολό του, θα λάβουν όμως μια γρήγορη και σύντομη γεύση και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις τους και ίσως ωθηθούν να αναζητήσουν περισσότερο. Τα πιο ενδιαφέροντα και κατανοητά κεφάλαια, θαρρώ πως είναι η Βιολογία και Ιατρική και η Γεωλογία και Οικολογία.
2022-02-20 17:04:29
Σχόλιο για το βιβλίο "Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ "
Γνώριζα το Θανάση Γιαλκέτση από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Γνώριζα ότι έχει κάνει πολύ ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις φιλοσόφων και φιλοσοφιών. Γράφει υπέροχα. Και αυτό το βιβλίο έχει μεγάλη αξία. Μέσα σε λίγο παραπάνω από 200 σελίδες σε μαθαίνει. Είναι διδακτικό. Δεν κακοποιεί προσωπικότητες. Αλλά η ίδια η ιστορία δεν επιτρέπει "απαλή" κριτική σε τόσο εξόφθαλμα λάθη. Φαίνεται ότι η ΕΣΣΔ είχε αρχίσει, πριν το Στάλιν, να αποκτά απολυταρχικά χαρακτηριστικά, που θα παγιωθούν και θα εξαπλωθούν με το Στάλιν. Το βιβλίο αυτό είναι ιστορικό και παρουσιάζει όλες τις αντιρρήσεις που δεν εισακούστηκαν (Λούξεμπουργκ, Πλεχάνοφ, Μάρτοφ και άλλων). Έχει το πλεονέκτημα ότι είναι περιεκτικό, εξαιρετικά σαφές και καλογραμμένο. Δείχνει τα παρασκήνια με εύληπτο και κατανοητό τρόπο, τις αντιμαχίες, τους συμβιβασμούς, τις αντιφάσεις της Επανάστασης. Είναι σημαντικό ότι, παράλληλα με την αυστηρότητα που απαιτεί μια κριτική για φαινόμενα τέτοιου είδους, δεν θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις εύκολα αντικομουνιστικό. Αν το διαβάσετε, θα διαπιστώσετε τους λόγους. Ο Λένιν ήταν ένας επαναστάτης αντιφατικός, είχε την απόλυτη πεποίθηση ότι είναι πιστός εφαρμοστής των ιδεών του Μαρξ, ήταν πραγματιστής και όλα τα λάθη στα οποία υπέπεσε, δεν είναι άσχετα με την εξέλιξη της Σοβιετικής Ένωσης. Διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο ως προσωπικότητα, αν και στο μαρξισμό αυτή η μέθοδος ανάλυσης δεν είναι προσφιλής. Τελικά, πρέπει να μιλάμε με υποθέσεις; Π.χ., αν δεν ήταν ο Στάλιν και συνέχιζε ο Λένιν; Με όρους καισαρισμού και προδοσίας της επανάστασης; Με όρους που έχουν πάντα δικαιολογία για τα μέσα; Όλα αυτά και άλλα αναφέρονται σε αυτό το πολύ όμορφο βιβλίο, που έχει τη χάρη της απλότητας, χωρίς να λείπει το κριτικό και πληροφοριακό περιεχόμενο και η αρετή της άσκησης της σκέψης. Είναι κατά βάση ιστορικό, με πολύ καλή βιβλιογραφία, βασιζόμενη εν πολλοίς στα πρόσωπα που διαδραμάτισαν ρόλο εκείνη την εποχή, αλλά είναι συνάμα και θεωρητικό και έναυσμα για σκέψη και περισσότερη έρευνα. Συγχαρητήρια!
2022-02-20 16:55:55
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ "
Μια αρκετά ακριβή έκδοση. Παρότι καλοστημένο και αρκετά καλά επιμελημένο, δεν με ενθουσίασε. Διάβασα κάποιες δεκάδες σελίδων και θα το ξαναπιάσω μόνο αν θέλω να βρω σκέψεις και επιχειρήματα για μια συγκεκριμένη σκέψη που με απασχολεί σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Το βρήκα αποσπασματικό, με κακή μετάφραση των πρωτότυπων κειμένων, κάποια άστοχη επιλογή κειμένων και, παρά την καλή επιμέλεια, χαοτικό. Ο επιμελητής δεν προτείνει ανάγνωση γραμμική από την αρχή ως το τέλος. Διάβασα κάποιες σελίδες με τη μέθοδο που συνιστά εκείνος. Ένα θέμα (π.χ. Ουσία, Αλήθεια, Σκέψη κ.λπ.) και για το πώς έχουν τοποθετηθεί διάφοροι φιλόσοφοι μέσα στους αιώνες πάνω σ’ αυτό. Αυτή η μέθοδος μελέτης είναι θεματική και πηγαίνεις σε αριθμημένα χωρία του βιβλίου, στα οποία σε παραπέμπουν τα περιεχόμενα.
Επίσης, δίνει έμφαση σε ιδεαλιστές, ορθολογιστές φιλοσόφους και όχι τόσο σε εμπειριστές φιλοσόφους. Περισσότερη αξία έχουν οι εμπειριστές φιλόσοφοι για τις θεωρίες τους για την πολιτική παρά για τη γνώση και την πραγματικότητα!

Υ.Γ. : Έχω διαβάσει ελάχιστο μέρος από το σύνολο του βιβλίου.
2021-08-30 20:20:56
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ"
Ειδικότερη μνεία οφείλουμε να κάνουμε στο πόνημα «Εισαγωγή στη φιλοσοφία» του Χαράλαμπου Θεοδωρίδη. Πρωτοεκδόθηκε το 1945, επανεκδόθηκε το 1955 και κυκλοφορεί και στις μέρες μας από τις εκδόσεις Εστία. Εξαιρετικά καλογραμμένο, το θεωρώ καλύτερη προσπάθεια από εκείνη του Μπέρτραντ Ράσσελ, τουλάχιστο ως εισαγωγή. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στην άλυτη διαμάχη μεταξύ ιδεαλιστών και εμπειριστών. Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στη μεταφυσική. Η φιλοσοφική καταβολή του συγγραφέα είναι ο εγελιανισμός. Τα πλεονεκτήματα του βιβλίου είναι: 1)Είναι συνθετικό και φορμαλιστικό και κατατάσσει τις θεωρίες σε «σχολές σκέψης». Αυτό διευκολύνει τους αρχάριους αναγνώστες. 2) Ως συνθετικό σύγγραμμα συγκρίνει και αντιπαραθέτει, επίσης σχολιάζει τις διάφορες απόψεις. 3) Διασαφηνίζει τις φιλοσοφικές έννοιες και εξετάζει την εξέλιξη της σημασίας τους μέσα στο χρόνο. 4) Εξηγεί τακτοποιημένα και είναι περιεκτικό, αλλά και πυκνογραμμένο. 5) Αναφέρεται και σε ιδεολογίες συστημάτων της εποχής του (εθνικοσοσιαλισμός, σοσιαλισμός). 6) Φέρνει στην επιφάνεια φιλοσόφους και φιλοσοφίες της εποχής του, που σήμερα τις έχει «σκεπάσει» η λήθη. 7) Παραθέτει συμπεράσματα και τις απόψεις του ιδίου. 8) Έχει και κάποια λογοτεχνική αξία, παρά το ότι στο μεγαλύτερο μέρος είναι γραμμένο με λόγιο τρόπο. 9) Κάνει αναφορά και στις αναδυόμενες κοινωνικές επιστήμες. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Ακόμα και αν, περίπου 70 χρόνια μετά, κάποιες απόψεις του συγγραφέα είναι παλαιωμένες και παρωχημένες.

2021-08-30 14:54:59
Σχόλιο για το βιβλίο "ΜΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"
Είναι ένα βιβλίο που σε μαθαίνει πολλά πράγματα. Βλέπει την ιστορία με ταξική ματιά. Μέσα από αυτή τη θέαση και μεθοδολογία, πολλές φορές αδικεί μεγάλους πολιτισμούς, όπως το Βυζάντιο και παλιότερους ακόμα. Το βιβλίο "πάσχει" από ταξικό αναγωγισμό, εγγενές ελάττωμα στο μαρξισμό. Μέσα στην ιδεολογική μονομέρεια καταδικάζει ακόμα και συμβολές προσώπων, όπως ο Γκάντι και ο Μαντέλα. Επίσης, τηρεί σιγή ιχθύος για την μεταπολεμική ανάπτυξη και την ισχυρή μεσαία τάξη, που ανδρώθηκαν πάνω σε σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές. Θετικό στοιχείο του βιβλίου είναι ότι έχει μια μέθοδο-και άρα δεν είναι μια απλή εξιστόρηση. Είναι επίσης περιεκτικό και, όσοι ασχολούνται με την παγκόσμια ιστορία, θα βρουν πολλά, τα οποία δεν είχαν αγγίξει άλλες δουλειές. Επίσης, απομακρύνεται από το Στάλιν, μιας και ο Φόκνερ ακολουθεί τη "σχολή" του Τρότσκι. Το βιβλίο κλείνει με γενικές προτάσεις και με μια, έστω επιφανειακή, μετριοπάθεια, όταν μιλάει για την ενδεχομενικότητα της επανάστασης και της αλλαγής του κόσμου. Θεωρώ το Νιλ Φόκνερ καλών προθέσεων ιστορικό και του αναγνωρίζω ότι προσπάθησε να κάνει ένα έργο, που εξ ορισμού μόνο αντικειμενικό δεν μπορεί να είναι. Κάνει αναφορές και στον Κρις Χάρμαν και το έργο του "Λαϊκή ιστορία του κόσμου", το οποίο είχε πάρει καλύτερες κριτικές και ήταν, μάλλον, πιο πειστικό. Συμπερασματικά, μια αξιοπρεπής προσπάθεια.
2021-08-11 12:44:03
Σχόλιο για το βιβλίο "Η ΑΓΡΙΑ ΣΚΕΨΗ"
Ο Λεβί-Στρως έχει γράψει πιο εύκολα και πιο δύσκολα βιβλία. Είχε πέσει στην κατοχή μου η Άγρια Σκέψη από τις προηγούμενες εκδόσεις του Παπαζήση, οι οποίες έχουν εξαντληθεί. Δεν συνιστώ αυτό το βιβλίο σε κάποιο που θέλει να μάθει για το στρουκτουραλισμό και την εθνολογία/κοινωνική ανθρωπολογία. Στις εκδόσεις Παπαζήση υπήρχε μια εκτενής εισαγωγή που... ήταν όλα τα λεφτά! Ακόμα και αν ο αναγνώστης δεν εισχωρούσε στο βασικό κείμενο του Γάλλου στρουκτουραλιστή, θα είχε μάθει πέντε-δέκα βασικά πράγματα με απλά λόγια. Δεν γνωρίζω τι γίνεται στην παρούσα έκδοση. Ποια είναι η μετάφραση και πώς είναι η εισαγωγή. Λέω με σιγουριά ότι το κυρίως κείμενο είναι φλύαρο, εξαιρετικά δυσνόητο και μόνο ορισμένα (λίγα) κεφάλαια αξίζουν ή διάφορα χωρία από τα υπόλοιπα (και περισσότερα), που κρίνω, σε γενικές γραμμές, αδιάφορα και ιδιαίτερα εξειδικευμένα, λόγια, ακαδημαϊκά και φλύαρα. Εδώ δεν βαθμολογώ την παρούσα έκδοση, βαθμολογώ το Γάλλο διανοούμενο, που μας έχει αφήσει σπουδαία και πιο κατανοητά έργα. Έχουμε φτάσει σε σημείο να μην μπορούμε να καταλάβουμε την έννοια και την εξήγηση του στρουκτουραλισμού/δομισμού, όπως ο συγγραφέας την αναπτύσσει και την εξηγεί. Ας είναι καλά οι επιμελητές, οι μεταφραστές και οι σχολιαστές και ας κάνουν κάθε φορά ό,τι καλύτερο μπορούν! Τέλος, το συγκεκριμένο πόνημα αναφέρεται βασικά στον τοτεμισμό και τις, γύρω από αυτόν, θεωρίες, οπότε καλύτερο είναι να επιλέξουμε μια πιο πλουραλιστική και εκλαϊκευτική δουλειά του Γάλλου εθνολόγου. Δεν έχω άλλο χώρο για να μιλήσω για το βιβλίο και να αναφερθώ στις βασικές υποθέσεις του και τη "συζήτησή" του με την ψυχολογία, το μαρξισμό, τις θετικές επιστήμες κτλ. Και, βέβαια, θα ήταν άχρηστο να παραθέσω με σύνοψη ένα διάχυτο βερμπαλισμό, που κουράζει και απογοητεύει.
2021-08-11 12:18:48
Σχόλιο για το βιβλίο "ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΑ "
Ένας σοβαρός ιστορικός οφείλει να δει και τα φωτεινά και τα σκοτεινά σημεία μιας χώρας ή μιας εποχής. Η γνωστή ιστορικός Μ. Ευθυμίου, γνωστή από τα μαθήματα παγκόσμιας ιστορίας, έχει επισημάνει αλλού την αρνητική ιστορία μας. Εδώ, έχουμε μια αισιόδοξη αφήγηση, ακόμα και από το 1850 μέχρι τις μέρες μας. Δεν πήγαν/δεν πάνε όλα στραβά. Οι Έλληνες άφησαν και αφήνουν μεγάλη πολιτιστική παρακαταθήκη. Μέσα στα 200 χρόνια από την Επανάσταση ξεπερνούν σε επιδόσεις πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων αυτών της ανατολικής Μεσογείου. Η Ευθυμίου θεωρεί ότι είναι τρία τα στοιχεία που έδωσαν στους Έλληνες από τα αρχαία χρόνια το προβάδισμα: η γλώσσα, η ναυτοσύνη και η διασπορά. Η γνωστή ιστορικός δεν κάνει "πολιτική ιστορία". Ναι, είχαμε διχασμούς, εμφυλίους και πτωχεύσεις, αλλά είχαμε και δημόσια έργα, εθνικές ευεργεσίες ιδιωτών, σχολεία, πολιτιστικά και αθλητικά επιτεύγματα. Η ιστορικός αναφέρεται στις πηγές, μόνο σε εξειδικευμένα ζητήματα. Το έργο της είναι μια θετική ιστορία της Ελλάδας, από την προϊστορική εποχή και τους προέλληνες μέχρι τα σημερινά χρόνια. Αποφεύγει την ηττοπάθεια, την απαξίωση και τον "ωχαδερφισμό" και παρέχει ένα λαμπρό πλαίσιο επιτευγμάτων και συμβολών. Η ιστορία οφείλει να είναι αντικειμενική, όσο αυτό είναι επιτεύξιμο. Αλλά εδώ ξεκαθαρίζει τις προθέσεις της, να δείξει το φως μέσα στην καταχνιά και, μάλιστα, χωρίς να προσφεύγει σε αμφιλεγόμενες θεωρίες, θρύλους και υποτιθέμενα επιτεύγματα των Ελλήνων. Το συνιστώ! Διαβάζεται εύκολα και θα μπορούσε να είναι και οδηγός για μικρότερες ηλικίες. Δεν πρέπει να νοσταλγούμε το παρελθόν! Υπάρχουν και στις μέρες μας αξιόλογοι και ανιδιοτελείς άνθρωποι και καλή πολιτική, υπάρχει και στις μέρες μας ελπίδα και αχτίδες φωτός! Παλεύουμε ανάμεσα σε ατομικές και συνολικές επιτυχίες και σε ατομικές και συνολικές αποτυχίες.
2021-08-06 20:00:24

Podcast – Βίος και Πολιτεία

Βρείτε μας στο...

X
Verisign Eurobank EFG
Paypal IRIS